Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει στο vradini.gr για την ημέρα που γνώρισε τον Μπερνάρ Ταπί
Ο Μπερνάρ Ταπί πρόσφατα έφυγε από τη ζωή και ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει στο vradini.gr για την ημέρα που τον γνώρισε
Την Κυριακή 3 Οκτωβρίου έφυγε από την ζωή σε ηλικία 78 ετών, νικημένος από τον καρκίνο, ο Μπερνάρ Ταπί. Μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, η οποία όμως έδωσε την ευκαιρία στην Ολυμπίκ Μαρσέιγ να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης τον Μάιο του 1993, επικρατώντας στον τελικό του Μονάχου με 1-0 της Μίλαν, χάρη σε γκολ του στόπερ, Μπαζίλ Μπολί στο 43’ με κεφαλιά. Ένας άνδρας 100 ζωών, ίσως και μερικές ακόμη. Έζησε μία ζωή συνοδευόμενη από ένα σκοτεινό ίχνος, όπου ουρλιάζει ακόμη η κουδουνίστρα των χειροπέδων που του φόρεσαν.
Ένας ωραίος απατεώνας, ένας αδίστακτος επιχειρηματίας, ένας άνθρωπος με μεγάλη μύτη ο οποίος έβλεπε μακριά. Μπορεί να ήταν ένας ταπεινής καταγωγής, γιος ενός εργάτη και μίας νοσοκόμας , ο οποίος μεγάλωσε στη γειτονιά Le Bourget σε ένα μικρό σπίτι είκοσι τετραγωνικών μέτρων στο μεταπολεμικό Παρίσι. Αλλά ο Ταπί κατάφερε πράγματα που δύσκολα μπορεί να τα βρούμε στην εποχή μας. Κοντά του ο Μπερνάρ Ινό και ο Γκρεγκ Λε Μοντ, αναγεννήθηκαν και κέρδισαν τον Γύρο της Γαλλίας. Διατέλεσε υπουργός , αλλά βρέθηκε πολύ κοντά και στην απόκτηση του Ντιέγκο Μαραντόνα (είχε συμφωνήσει μαζί του) , αλλά ενώ του είχε δώσει ανοιχτή επιταγή δεν πρόλαβε να τον πάρει στην Μαρσέιγ, καθώς τον παρέσυρε το σκάνδαλο με το παιχνίδι εναντίον της Βαλανσιέν και έκτοτε τα πάντα άλλαξαν.
Γυρίζουμε όμως πολλά χρόνια πίσω. Και πιο συγκεκριμένα το 1989 Διευθυντής στο αθλητικό Τμήμα του Ελεύθερου Τύπου (το σπουδαιότερο που γνώρισε ο Ελληνικός Τύπος) ο αείμνηστος δάσκαλος, Χρήστος Ράπτης (κορυφαίος Έλληνας αθλητικός δημοσιογράφος όπως μου επιβεβαίωσε πριν μερικά χρόνια στο καφέ «10» της Βαλαωρίτου και ο σπουδαίος Ανδρέας Μπόμης).
Το 1989 λοιπόν ως πρωταθλήτρια η ΑΕΚ έπαιρνε μέρος στο κορυφαίο Ευρωπαϊκό τρόπαιο. Είχε αποκλείσει στον 1ο γύρο τη Ντινάμο Δρέσδης (5-3, 0-1) και είχε προκριθεί 2ο γύρο. Λίγες ημέρες μετά το δεύτερο παιχνίδι , ημέρα Παρασκευή, στη Γενεύη πραγματοποιήθηκε η κλήρωση και η «Θεά Τύχη» έφερε αντίπαλο της Ένωσης την Ολυμπίκ Μαρσέιγ. Ο Χρήστος Ράπτης γύρω στο απόγευμα που δουλεύαμε στα γραφεία του Αλίμου, έρχεται κοντά και μου λέει:
«Σταραμόπουλε κανόνισε αύριο (Σάββατο) φεύγεις για Μασσαλία , για ρεπορτάζ και «κατασκοπεία». Παίρνεις μαζί σου και φωτογράφο». Όπως κι έγινε. Πήρε ένα γραφείο ταξιδίων βρήκα την πρωινή πτήση (υπήρχε για καλή μας τύχη, απευθείας για Μασσαλία). Και μαζί με τον Δημήτρη Μεσσήνη πετάξαμε για Μασσαλία. Πήγαμε απευθείας από το γήπεδο στο γήπεδο όπου ο Μπερνάρ Ταπί παρουσίαζε σε επίσημη συνέντευξη Τύπου την συνεργασία της ομάδας του με την μεγάλη Ιαπωνική εταιρεία Sony. Περιμέναμε τελείωσε η εκδήλωση και μετά ο Ταπί ήρθε και κάθισε για μερικές ώρες μαζί μας. Μιλήσαμε όπως ήταν φυσικά για την κλήρωση. Μας είπε για τα μεγαλόπνοα σχέδιά του, να οδηγήσει όσο πιο ψηλά γινόταν την Μαρσέιγ (όπως και το πέτυχε- μοναδική γαλλική ομάδα που κατέκτησε μετά την κορυφή της Ευρώπης) . Και διάφορα άλλα θέματα που τον ρωτούσα για την ομάδα του, ενώ κάποια στιγμή έπαιξε και πιάνο για μας, καθώς το λάτρευε.
Το βράδυ της ίδια ημέρας παρακολουθήσαμε και τον αγώνα της Μαρσέιγ όπου μετά στα αποδυτήρια, μίλησα με αρκετούς ποδοσφαιριστές ( Μόζερ, Κ.Χ.Φέρστερ, Αμορός, Γουόντλ, Παπέν, Σωζέ) καθώς και με τον προπονητή, Ζεράρ Ζιλί.
Μάνος Σταραμόπουλος Δημοσιογράφος – Αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου και υποθέσεων
Μέλος επιτροπής ποδοσφαίρου AIPS και Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στατιστικής IFFHSΑνταποκριτής: France Football, A Bola, Discoveryfootball. com, Mundo Deportivo
Με τον Ταπί διατηρήσαμε μία καλή σχέση (είχαμε κι ένα επιχειρηματία κοινό φίλο), ενώ στο διάστημα των δύo αγώνων κατά της ΑΕΚ, είχα πάρει συνέντευξη και από την σύζυγό του (ελληνικής καταγωγής) Ντομινίκ Δαμιανού (ζούσε και ζει στο Παρίσι) και η οποία κάποια στιγμή είχε μεσολαβήσει (μετά από επικοινωνία μας) ώστε η Ελληνική ομάδα να πάρει και κάποιες εκατοντάδες περισσότερα εισιτήρια για το πρώτο παιχνίδι στο «Βελοντρόμ».
Ο Μπερνάρ Ταπί με είχε προσκαλέσει και στον περίφημο προημιτελικό της 20ης Μαρτίου 1991 πάλι στο «Βελοντρόμ» (είχα πάρει και συνεντεύξεις με Γουόντλ, Παπέν, Φραντσέσκολι) . Η Μαρσέιγ είχε αποσπάσει ισοπαλία 1-1 δύο εβδομάδες νωρίτερα στο Μιλάνο, οπότε το δεύτερο ματς παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον. Διαιτητής ήταν ο Σουηδός, Μπο Κάρλσον ο οποίος έδειξε 5 κίτρινες κάρτες (3 σε παίκτες της Μίλαν, 2 της Μαρσέιγ). Η γαλλική ομάδα προηγήθηκε με τον Άγγλο αριστεροπόδαρο εξτρέμ, Κρις Γουόντλ στο 75΄. Το γήπεδο έβραζε στην κυριολεξία από τις εκδηλώσεις των μαρσεγιέζων. Δύο λεπτά πριν το τέλος οι μισοί προβολείς σβήνουν αναγκάζοντας τον διαιτητή, να διακόψει προσωρινά το ματς. Μετά από ενέργειες των ηλεκτρολόγων (η διακοπή κράτησε γύρω στα 15΄) αποκαταστάθηκε η λειτουργία των προβολέων. Όμως ο «ισχυρός άνδρας» της Μίλαν, Αντριάνο Γκαλιάνι ισχυριζόμενος ότι τα τηλεοπτικά συνεργεία «διέκοψαν τον αγώνα» , αρνήθηκε να επιστρέψει η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο. Οπότε η ΟΥΕΦΑ αποφάσισε ότι χάνει το ματς 3-0 στα χαρτιά η Μίλαν όπως κι έγινε. Μάλιστα η πειθαρχική επιτροπή της ΟΥΕΦΑ τιμώρησε με αποκλεισμό ενός έτους από κάθε ευρωπαϊκή διοργάνωση την Ιταλική ομάδα, ενώ απαγόρευσε την είσοδο του Γκαλιάνι στα γήπεδα έως τον Ιούλιο του 1993.
Ο Ταπί ένας πληθωρικός χαρακτήρας που αγαπούσε τις μεγάλες προκλήσεις παρέμεινε στο επίκεντρο της προσοχής των μέσων ενημέρωσης για αρκετό καιρό. Θεωρήθηκε ένα είδος «Γάλλου Μπερλουσκόνι». Στη δεκαετία του ’90, ο γεννημένος στο Παρίσι έχτισε επιδέξια μια αντιπαλότητα μεταξύ της Μαρσέιγ του, γεμάτη με αστέρια όπως ο Παπέν, Ο Ντεσάν, ο Ντεσαϊγί, ο Φέλερ και της Παρί Σεν Ζερμέν που ανήκε τότε στον όμιλο Canal +, και είχε επιχειρήσει να φέρει το ποδόσφαιρο από τις Άλπεις σε μια νέα διάσταση.
Ο Μπερνάρ ήταν επίσης ο ιδιοκτήτης της Adidas την οποία έπρεπε να πουλήσει για να μπει στην πολιτική, ως υπουργός του Σοσιαλιστή Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν. Μόνο τότε ανακάλυψε ότι η τιμή που του επιβλήθηκε από τη δημόσια τράπεζα στην οποία είχε επικαλεστεί ήταν χαμηλότερη από την τιμή της αγοράς. Για αυτό κατέθεσε μήνυση εναντίον του κράτους, κερδίζοντάς το, πριν καταλήξει στον λαβύρινθο των εφέσεων και αμφισβητούσε συμφωνίες για αποζημίωση 400 εκατομμυρίων ευρώ, με επιπτώσεις έως την κορυφή της εξουσίας. Αυτή ήταν ουσιαστικά και η τελευταία μεγάλη μάχη μιας ζωής γεμάτη ανατροπές, θριάμβους και συγκλονιστικά χτυπήματα. Η ομάδα του Μαρσέιγ υποβιβάστηκε, αλλά επέστρεψε στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ως γενικός της διευθυντής , πριν επανεφεύρει τον εαυτό του ως ηθοποιό κινηματογράφου και θεάτρου, αλλά και να παίξει το ρόλο του αστυνομικού επιτρόπου στην τηλεόραση. Τα τελευταία χρόνια ο Ταπί , ο οποίος είχε ξεκινήσει την καριέρα του ως πωλητής τηλεοράσεων , νοσηλευόταν για δύο καρκίνους, στομάχι και οισοφάγο. Κάτι που τελικά δεν μπόρεσε να υπερνικήσει , ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πριν ένα χρόνο στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, διαρρήκτες εισέβαλαν και τους κτύπησαν βάναυσα γιατί δεν πίστευαν ότι δεν είχαν άλλα χρήματα και κοσμήματα. Ευτυχώς σε κάποια στιγμή ξέφυγε η σύζυγός του, Ντομινίκ πήγε σ ένα διπλανό διαμέρισμα όπου και ειδοποίησε την αστυνομία. Ο Μπερνάρ Ταπί γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1943, σε γαλλικό προάστιο των Παρισίων. Ο πατέρας του, ο Ζαν Μπατίστ Ταπί ήταν εργάτης και η μητέρα του, Ρειμόντ Νοντό, νοσοκόμα.
Ο Μπερνάρ Ταπί είχε αρκετές ποινικές καταδίκες όλα αυτά τα χρόνια:
2 χρόνια για διαφθορά στην υπόθεση Βαλανσιέν- Μαρσέιγ .
18 μήνες για φορολογική απάτη το 1997 .
3 χρόνια φυλάκιση και 5 χρόνια απαγόρευση από δημόσια αξιώματα για παραποίηση και υπεξαίρεση περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας κατά τον χρόνο της διοίκησής του στην Μαρσέιγ (καταδίκη της 4ης Ιουνίου 1998).
Η Γαλλία και προπαντός η Ολυμπίκ Μαρσέιγ θα τον θυμάται για πάντα, καθώς έφερε την ομάδα της, ψηλά στα αστέρια, εκεί που θα είναι από τώρα και για πάντα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου