Translator

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020

Οι οπαδοί της Λίβερπουλ άρχισαν και ετοιμάζουν να στήσουν....άγαλμα στον Γιούργκεν Κλόπ!





Ετοιμάζουν άγαλμα στον Κλοπ!

Ο αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου Μάνος Σταραμόπουλος γράφει στο vradini.gr για την επιτυχία του Κλοπ με τη Λίβερπουλ


Είναι επίσημο! Είναι οριστικό! Οι απανταχού φίλαθλοι της Λίβερπουλ μπορούν πλέον να χαίρονται! Η ομάδα τους 30 χρόνια (!!!)  μετά τον τελευταίο της  τίτλο,  στέφθηκε ξανά  πρωταθλήτρια  της Αγγλίας!

Τελείωσε είναι αληθινό.  Μετά από 30 χρόνια αναμονής, η Λίβερπουλ είναι και πάλι στην κορυφή του Αγγλικού Πρωταθλήματος. Επτά αγωνιστικές πριν  από το τέλος μιας σαιζόν που κυριάρχησε εξωφρενικά, η ομάδα του Κλόπ δεν μπορεί πλέον να ανησυχεί από την Μάντσεστερ Σίτυ πως μπορεί να την απειλήσει. Βεβαίως ρόλο σε αυτό, τουλάχιστον το βράδυ της Πέμπτης έπαιξε και η επικράτηση της Τσέλσι του Φράνκ Λαμπάρντ με 2-1 επί  της Μάντσεστερ Σίτυ του Πεπ Γκουαρντιόλα. Και εδώ θα πρέπει να γυρίσουμε λίγα χρόνια πίσω, όπου το 2014 η Τσέλσι ήταν αυτή που είχε στερήσει τον τίτλο, από τους «κόκκινους» επικρατώντας τους με 2-0 (Ντεμπά Μπα, Γουίλιαν), όπου στο χώρο του κέντρου έχασε την μπάλα ο Στίβεν Τζέραρντ.

1990-2020. Τριάντα χρόνια αναμονής, δάκρυα, ψεύτικες ελπίδες, ευρωπαϊκές στέψεις και εθνικές απογοητεύσεις. Αλλά ως εδώ.  Πλέον ο 19ος  τίτλος του  πρωταθλητή της Αγγλίας ανήκει στην  Λίβερπουλ! Συνέτριψε με 4-0 την Τετάρτη το βράδυ την Κρύσταλ Πάλας και την επομένη όλοι μαζί είδαν την Τσέλσι να υπερισχύει της κυριότερης αντιπάλου της, της Μάντσεστερ Σίτυ με 2-1 (Πούλισικ 36΄, Γουίλιαν 78΄- Ντε Μπρόινε 55΄) . Η διαφορά τους αυτομάτως έφθασε τους 23 πόντους και πλέον στις 7 αγωνιστικές που απομένουν για να ολοκληρωθεί η φετινή «ιδιαίτερη» (λόγω του κορωναιού- όπως και όλα τα εθνικά πρωταθλήματα) δεν μπορεί να ανατραπεί.

Τα βλέμματα λοιπόν τώρα και είναι λογικό να στρέφονται προς τον Γερμανό προπονητή της, Γιούργκεν Κλόπ ο οποίος προσγειώθηκε ένα απόγευμα του Φθινοπώρου του 2015 στις όχθες του Μέρσευ. Κι έκτοτε σε λιγότερου από 5 χρόνια η ομάδα του έχει φτάσει στον τελικό του Europa League (2016). Στον τελικό του  Champions League (2018) και την επόμενη σαιζόν το 2019 στην κορυφή της  Ευρώπης (2019). Και φέτος στον θρόνο της  Premier League,κάτι που άξιζαν και αξίζουν πέρα ως πέρα. Φυσικά ο Ολλανδός,διεθνής στόπερ,  Βίρτζιλ Φαν Ντάικ και οι συμπαίκτες του,  ήλπιζαν ότι θα μπορέσουν να κατακτήσουν τον τίτλο, αήττητοι αλλά τους τα χάλασε η Γουότφορντ, στα μέσα Φεβρουαρίου που τους νίκησε με 3-0.

Εν πάσει περιπτώσει λίγη σημασία έχει τώρα, αυτό. Η Λίβερπουλ είναι πρωταθλήτρια της χώρας της και ο Γιούργκεν Κλόπ έχει παίζει ζωτικό ρόλο στην επιτυχία της αυτή.

Μάλιστα τώρα που ο Κλόπ οδήγησε την Λίβερπουλ στην κατάκτηση της  Πρέμιερ Λιγκ κυκλοφορούν διάφοροι ψίθυροι ότι δεν θα περάσει πολύς χρόνος, έως ότου εμφανισθεί στην πόλη ένα  άγαλμα του Γερμανού. Η επιτυχία τερματίζει μια ξηρασία τίτλου 30 ετών για το σύλλογο και σφραγίζει τη σύνδεση του Κλοπ  με μια ακόμη κοινότητα.

Στο  Ντόρτμουντ είναι αλήθεια πως στα στόματα των οπαδών της ακούγεται ίσως πιο έντονα από ποτέ το όνομά δυο. Φυσικά δεν υπάρχει άγαλμα ή τοιχογραφία του Κλόπ  εκεί, αλλά η αύρα του δεν σταμάτησε ποτέ να επηρεάζει την ταυτότητα του συλλόγου.

 Η αποκατάσταση του πάθους σε κάθε χώρο, η χαρά στο γήπεδο και η νέα ζωή στην κοινότητα είναι αυτό που έχει  κάνει ο Κλόπ  στο Λίβερπουλ. Απλούστατα  γιατί είναι αυτό που έχει κάνει σε  όλη του την καριέρα. Πρώτα στη  Μάιντς και μετά στη Μπορούσια Ντόρτμουντ. Γι ‘αυτό, στο τέλος, όταν κερδίζει τίτλους, η συναισθηματική απελευθέρωση είναι σεισμική.

Είναι επίσης,  γιατί είναι τόσο δύσκολο να προχωρήσει από τη στιγμή που θα φύγει. Ο Κλόπ  είναι χαρισματικός, γνήσιος και δείχνει το πάθος του φανερά.  Αυτό τον καθιστά εύκολο να του αρέσει, και όταν αυτό συνδυάζεται με την αθλητική επιτυχία είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς κάτι καλύτερο.

Ποιος δεν θέλει να είναι σαν τον Γιούργκεν ; Στο Μάιντς, έμαθε τη δουλειά κάνοντας τα πάντα. Πήρε αυτό το μικρό σύλλογο σε ένα μέρος που δεν πίστευαν ποτέ ότι θα φτάσουν. Όταν έφυγε, ξέσπασε σε  δάκρυα αφού είπε στους οπαδούς : “Ό, τι είμαι, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι επειδή με αφήνεις.”

Στο Ντόρτμουντ, οι γροθιές του, κτυπούν  στον αέρα και οι τακτικές ανταλλαγές με την «κίτρινη ομάδα»  άναψαν τα πάντα, για μια πόλη που δεν γνώριζε τι επρόκειτο να συμβεί. Όταν έφυγε, έχοντας δημιουργήσει μία ισχυρή ομάδα, αλλά τη στιγμή εκείνη να παρουσιάζεται κάπως εξασθενημένη,  η σχέση του με τον σύλλογο και την κοινότητα παρέμεινε. Δείγμα πως η σύγχρονη ταυτότητα της Μπορούσια Ντόρτμουντ συνδέθηκε με τον Κλοπ, με τον ίδιο τρόπο που είναι τώρα η Λίβερπουλ.

Πέντε χρόνια μετά την αναχώρηση του Κλόπ  από το Ντόρτμουντ, η αγαπημένη του ανάμνηση έγινε περισσότερο σαν φάντασμα για τον σύλλογο. Σε μια προσπάθεια να απελευθερωθούν από όλα γύρω από τον Κλόπ,  ο σύλλογος αποφάσισε να πάει εντελώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Ο Τόμας Τούχελ  είχε παρουσιάσει την  Ντόρτμουντ να παίζει ποδόσφαιρο και κατέκτησε  το κύπελλο Γερμανίας,  αλλά έλειπε η ορατή εμφάνιση συναισθημάτων. Ο Πέτερ Μπος  ήταν λάθος άνθρωπος τη λάθος στιγμή. Και ο Πέτερ Στέγκερ  ήταν εκεί για να καθαρίσει το χάος του. Σύμφωνα με τον Λυσιέν Φάβρ,  η Ντόρτμουντ είναι πάλι ανταγωνιστική ,  αλλά η επαναλαμβανόμενη ανάλυση των αντιπάλων του κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων τύπου και της γενικής ντροπαλότητας έχει αφήσει την αίσθηση ότι η εφαρμογή δεν είναι τέλεια.

Η απόφαση του συλλόγου να πάρει προπονητές που ήταν σαφώς διαφορετικοί από τον Κλόπ  παρέχει αποδείξεις ότι η Ντόρτμουντ δεν μπορεί να προχωρήσει πλήρως.

Αυτό το πραγματοποιεί ο Κλόπ.  Χτίζει τις σχέσεις με έναν τρόπο που μας θυμίζει ότι η ουσία του μεγάλου ηγέτη ,  δεν είναι να γνωρίζει το πλάνο, αλλά να κατανοεί τους ανθρώπους. Θέλει να μάθει την ομάδα του, αλλά θέλει επίσης να γνωρίζει την κοινότητά του. Αυτό ανοίγει χώρο για να κάνει περισσότερα, για να είναι πολλά περισσότερα.

Και αυτό λείπει όταν φύγει. Το γερμανικό ποδόσφαιρο δεν ήταν το ίδιο από τότε που έφυγε. Η Μπορούσια Ντόρτμουντ δυσκολεύτηκε να το παραδεχτεί αυτό, και η Λίβερπουλ πρέπει να το θυμάται όταν έρθει η ώρα να την αφήσει ο Κλόπ. Προς το παρόν όμως, ακόμη και χωρίς την παρουσία οπαδών, οι εορτασμοί του τίτλου του Κλόπ  τον δένουν ουσιαστικά στον σύλλογο ακόμη περισσότερο. Όταν φύγει, θα πονάει και  γι ‘αυτόν.

Μάνος Σταραμόπουλος

Δημοσιογράφος – Αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου και υποθέσεων

Μέλος επιτροπής ποδοσφαίρου AIPS και Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στατιστικής IFFHS

Ανταποκριτής: France Football, A Bola, Discoveryfootball. com , Mundo Deportivo

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2020

Πιερίνο Πράτι ένας εκτελεστής με όνομα!!!





Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει στο vradini.gr για τον θάνατο του Πιερίνο Πράτι

Ο αναλυτής του διεθνούς ποδοσφαίρου γράφει για τη μεγάλη φυσιογνωμία της Μίλαν, της Ρόμα και όχι μόνο

Πριν λίγες ημέρες και πιο συγκεκριμένα στις 22 Ιουνίου, έφυγε από την ζωή ο Ιταλός, Πιερίνο Πράτι μία μεγάλη φυσιογνωμία όχι μόνο της Μίλαν και της Ρόμα, αλλά γενικότερα του Ιταλικού ποδοσφαίρου.

Ο Πράτι γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1946, στο Κινισέλο Μπάλσαμο. Ήταν ένα αδύνατο παιδί και μάλιστα στην αρχή ξεκίνησε να παίζει ως τερματοφύλακας, αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι δεν του ταίριαζε η θέση αυτή και λόγω σωματοδομής. Οπότε άλλαξε. Ξεκίνησε να παίζει στην επίθεση. Στα 21 του χρόνια έχοντας αγωνισθεί σε 23 παιχνίδια είχε σημειώσει 15 γκολ και το όνομά του άρχισε να κυκλοφορεί ευρέως στην Ιταλία. Ο τότε προπονητής της Μίλαν, Νέρεο Ρόκο βλέποντάς τον είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:

«Δεν ξέρει να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά ξέρει να σκοράρει, κι αυτό είναι που έχει μεγαλύτερη σημασία στο ποδόσφαιρο».

Ο Πράτι κάλυπτε την αριστερή πλευρά της επίθεσης, αλλά μπορούσε με την ίδια άνεση να αγωνισθεί και ως σέντερ φορ αλλά και ως δεύτερος επιθετικός .Ήταν «κολλημένος» με τη φανέλα με το Νο 11 και δεν την αποχωρίσθηκε ποτέ κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Όλοι όσοι τον έβλεπαν να παίζει καταλάβαιναν με το πρώτο, ότι το παιδί αυτό ήταν γεννημένο για να σκοράρει. Στην Μίλαν τον πήγε για δοκιμή ο θείος του το 1965. Τότε υπεύθυνος για την ομάδα νέων ήταν ο Νίλς Λίντχολμ. «Το αγόρι είναι καλό, ας τον πάρουμε» ήταν τα λόγια του Σουηδού. Αλλά δεν υπέγραψε τότε. Πήγε στην Σαλερνιτάνα και έμεινε για ένα έτος (1965-66,19 ματς, 10 γκολ)

Ο Πράτι που είχε το παρατσούκλι «Πιερίνο το παράσιτο” πραγματοποίησε τις καλύτερες και πιο παραγωγικές του χρονιές με τους «κόκκινους διαβόλους». Εκεί που έχοντας άψογη συνεργασία με τον αρχηγό του, Τζιάνι Ριβέρα οδήγησαν την Μίλαν σε πολύ μεγάλες επιτυχίες: Κατέκτησαν έναν τίτλο στην  Serie A, ένα κύπελλο Πρωταθλητριών (1969 στην Μαδρίτη) , δύο Κύπελλα Κυπελλούχων ,  ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο και δύο κύπελλα Ιταλίας .

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τι έγινε το βράδυ της 28ης Μαίου 1969 στο στάδιο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» που ο Πιερίνο ήταν ο απόλυτος άρχων! Πέτυχε 3 γκολ, είχε ένα δοκάρι και οδήγησε (με τον Ριβέρα) στην τελική επικράτηση με 4-1 επί του Άγιαξ, του Γιόχαν Κρόιφ. Το παιχνίδι αυτό αξίζει να σημειωθεί ήταν ουσιαστικά το πρώτο επι υψηλού επιπέδου που μετέδωσε ζωντανά η Ελληνική τηλεόραση, αλλά μόνο το Β’ ημίχρονο σε περιγραφή του Γιάννη Διακογιάννη.

Ο Πράτι διακρίθηκε σε όποια ομάδα κι αν  έπαιξε. Είχε το χάρισμα του σκόρερ.  Στην Σαλερνιτάνα , στη Σαβόνα , μετά στην Μίλαν και έπειτα στην Ρόμα (1973-77)  όπου έμεινε 4,5 σαιζόν,  αλλά τότε αντιμετώπισε και πολλούς τραυματισμούς.  Μπορούσε να σημειώσει γκολ είτε με κεφαλιά, είτε με δεξί ή αριστερό πόδι, είτε με ψαλίδι. Αν δεν είχε χιλιάδες σωματικά προβλήματα, ο Πράτι δεν θα είχε βιώσει μια τέτοια φθίνουσα φάση της καριέρας του, τόσο ώστε να περάσει απαρατήρητος στη Φιορεντίνα και να πάιξει μόλις σε 6 παιχνίδια στις ΗΠΑ ,  στους Ρότσεστερ Λάνκερς, πριν κλείσει την καριέρα του,  από όπου είχε ξεκινήσει, στη Σαβόνα.

Παράλληλα δεν  μπόρεσε να διακριθεί με την εθνική Ιταλίας. Εκεί στάθηκε άτυχος καθώς απέναντί του είχε να συναγωνισθεί τον Λουίτζι Ρίβα, το μεγαλύτερο και κορυφαίο «μπόμπερ» της χώρας, που κι αυτός στην καριέρα του, μόνο ένα νούμερο αγαπούσε το «11».

Ο Πράτι που στην ουσία ήταν η ψυχή του rock’n’roll της Μίλαν,  όπως και ο Ριβέρα, πολέμησε κατά της ασθένειάς του,  που τον ταλαιπώρησε για αρκετά χρόνια, όπως όταν κάλπαζε στα γήπεδα του ποδοσφαίρου και κατά προτίμηση ξεκινώντας από αριστερά…

Καλό ταξίδι Πιερίνο, σ ευχαριστούμε για τις ωραίες στιγμές που μας χάρισες….

Μάνος Σταραμόπουλος

Δημοσιογράφος – Αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου και υποθέσεων
Μέλος επιτροπής ποδοσφαίρου AIPS και Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στατιστικής IFFHS
Ανταποκριτής: France Football, A Bola, Discoveryfootball. com , Mundo Deportivo


Τρίτη 23 Ιουνίου 2020

Το Σ/Κ του μετανάστη! Μπακασέτας, Διαμαντάκος, Τσουκαλάς, Κωνσταντινίδης και Γιακουμάκης έλαμψαν!!!





23/06/2020 | 10:51
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Το Σ/Κ του "μετανάστη"

To εβδομαδιαίο ραντεβού με τους Έλληνες μετανάστες του ποδοσφαίρου σε όλο τον πλανήτη