Πριν λίγες ημέρες και πιο συγκεκριμένα στις 22 Ιουνίου, έφυγε από την ζωή ο Ιταλός, Πιερίνο Πράτι μία μεγάλη φυσιογνωμία όχι μόνο της Μίλαν και της Ρόμα, αλλά γενικότερα του Ιταλικού ποδοσφαίρου.

Ο Πράτι γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 1946, στο Κινισέλο Μπάλσαμο. Ήταν ένα αδύνατο παιδί και μάλιστα στην αρχή ξεκίνησε να παίζει ως τερματοφύλακας, αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι δεν του ταίριαζε η θέση αυτή και λόγω σωματοδομής. Οπότε άλλαξε. Ξεκίνησε να παίζει στην επίθεση. Στα 21 του χρόνια έχοντας αγωνισθεί σε 23 παιχνίδια είχε σημειώσει 15 γκολ και το όνομά του άρχισε να κυκλοφορεί ευρέως στην Ιταλία. Ο τότε προπονητής της Μίλαν, Νέρεο Ρόκο βλέποντάς τον είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:

«Δεν ξέρει να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά ξέρει να σκοράρει, κι αυτό είναι που έχει μεγαλύτερη σημασία στο ποδόσφαιρο».

Ο Πράτι κάλυπτε την αριστερή πλευρά της επίθεσης, αλλά μπορούσε με την ίδια άνεση να αγωνισθεί και ως σέντερ φορ αλλά και ως δεύτερος επιθετικός .Ήταν «κολλημένος» με τη φανέλα με το Νο 11 και δεν την αποχωρίσθηκε ποτέ κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας του. Όλοι όσοι τον έβλεπαν να παίζει καταλάβαιναν με το πρώτο, ότι το παιδί αυτό ήταν γεννημένο για να σκοράρει. Στην Μίλαν τον πήγε για δοκιμή ο θείος του το 1965. Τότε υπεύθυνος για την ομάδα νέων ήταν ο Νίλς Λίντχολμ. «Το αγόρι είναι καλό, ας τον πάρουμε» ήταν τα λόγια του Σουηδού. Αλλά δεν υπέγραψε τότε. Πήγε στην Σαλερνιτάνα και έμεινε για ένα έτος (1965-66,19 ματς, 10 γκολ)

Ο Πράτι που είχε το παρατσούκλι «Πιερίνο το παράσιτο” πραγματοποίησε τις καλύτερες και πιο παραγωγικές του χρονιές με τους «κόκκινους διαβόλους». Εκεί που έχοντας άψογη συνεργασία με τον αρχηγό του, Τζιάνι Ριβέρα οδήγησαν την Μίλαν σε πολύ μεγάλες επιτυχίες: Κατέκτησαν έναν τίτλο στην  Serie A, ένα κύπελλο Πρωταθλητριών (1969 στην Μαδρίτη) , δύο Κύπελλα Κυπελλούχων ,  ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο και δύο κύπελλα Ιταλίας .

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τι έγινε το βράδυ της 28ης Μαίου 1969 στο στάδιο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» που ο Πιερίνο ήταν ο απόλυτος άρχων! Πέτυχε 3 γκολ, είχε ένα δοκάρι και οδήγησε (με τον Ριβέρα) στην τελική επικράτηση με 4-1 επί του Άγιαξ, του Γιόχαν Κρόιφ. Το παιχνίδι αυτό αξίζει να σημειωθεί ήταν ουσιαστικά το πρώτο επι υψηλού επιπέδου που μετέδωσε ζωντανά η Ελληνική τηλεόραση, αλλά μόνο το Β’ ημίχρονο σε περιγραφή του Γιάννη Διακογιάννη.

Ο Πράτι διακρίθηκε σε όποια ομάδα κι αν  έπαιξε. Είχε το χάρισμα του σκόρερ.  Στην Σαλερνιτάνα , στη Σαβόνα , μετά στην Μίλαν και έπειτα στην Ρόμα (1973-77)  όπου έμεινε 4,5 σαιζόν,  αλλά τότε αντιμετώπισε και πολλούς τραυματισμούς.  Μπορούσε να σημειώσει γκολ είτε με κεφαλιά, είτε με δεξί ή αριστερό πόδι, είτε με ψαλίδι. Αν δεν είχε χιλιάδες σωματικά προβλήματα, ο Πράτι δεν θα είχε βιώσει μια τέτοια φθίνουσα φάση της καριέρας του, τόσο ώστε να περάσει απαρατήρητος στη Φιορεντίνα και να πάιξει μόλις σε 6 παιχνίδια στις ΗΠΑ ,  στους Ρότσεστερ Λάνκερς, πριν κλείσει την καριέρα του,  από όπου είχε ξεκινήσει, στη Σαβόνα.

Παράλληλα δεν  μπόρεσε να διακριθεί με την εθνική Ιταλίας. Εκεί στάθηκε άτυχος καθώς απέναντί του είχε να συναγωνισθεί τον Λουίτζι Ρίβα, το μεγαλύτερο και κορυφαίο «μπόμπερ» της χώρας, που κι αυτός στην καριέρα του, μόνο ένα νούμερο αγαπούσε το «11».

Ο Πράτι που στην ουσία ήταν η ψυχή του rock’n’roll της Μίλαν,  όπως και ο Ριβέρα, πολέμησε κατά της ασθένειάς του,  που τον ταλαιπώρησε για αρκετά χρόνια, όπως όταν κάλπαζε στα γήπεδα του ποδοσφαίρου και κατά προτίμηση ξεκινώντας από αριστερά…

Καλό ταξίδι Πιερίνο, σ ευχαριστούμε για τις ωραίες στιγμές που μας χάρισες….

Μάνος Σταραμόπουλος

Δημοσιογράφος – Αναλυτής διεθνούς ποδοσφαίρου και υποθέσεων
Μέλος επιτροπής ποδοσφαίρου AIPS και Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στατιστικής IFFHS
Ανταποκριτής: France Football, A Bola, Discoveryfootball. com , Mundo Deportivo