Ο Μάνος Σταραμόπουλος αναλύει τα μεγάλα λάθη του προέδρου της Γιουβέντους, Αντρέα Ανιέλι, πέραν της πρόσληψης του Μαξ Αλέγκρι και την οικονομική ζημιά που έχει υποστεί ο σπουδαίος σύλλογος του Τορίνο
«Αποτυχία όχι, στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και ήττες, υπάρχουν και αυτά τα βράδια, πρέπει να είναι ευκαιρία από αύριο που θα επιστρέψουμε. Έπρεπε να υπάρχει δρόμος ανάπτυξης, όταν υπάρχουν δυσκολίες γινόμαστε ένα ».
Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι το είπε μετά την αποκλεισμό της Γιουβέντους από το Τσάμπιονς Λιγκ και αφού η ομάδα του γνώρισε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα της από την Μπενφίκα . Και τεχνικά έχει δίκιο.
Αποτυχία ή όχι;
Οι αποτυχίες καταδικάζονται στο τέλος της σεζόν, όταν όλοι οι στόχοι έχουν χαθεί, με επιβαρυντικές συνθήκες όπως η υποτίμηση της ομάδας και ανόητες που έχουν πλήξει την εικόνα του συλλόγου. Παρά την τόσο πρώιμη και ταπεινωτική αποβολή (τέσσερις ήττες στις πέντε, συμπεριλαμβανομένης αυτής από τους Ισραηλινούς της Μακάμπι Χάιφα), είναι πράγματι νωρίς να πει κανείς για αποτυχία της Γιουβέντους του Αλέγκρι. Όμως , υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να συμβεί μια πολύ βαριά οικονομική και αθλητική αποτυχία της Γιουβέντους τον Μάιο. Δίχως μια ριζική αλλαγή που αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς, η σεζόν της Γιουβέντους προορίζεται για ολοκληρωτικό ναυάγιο. Υπάρχουν ήττες, είναι αλήθεια, αλλά τόσες πολλές ήττες μαζί, προκαλούν την ίδια την αποτυχία που αρνείται πλέον ο Αλέγκρι. Για τρεις λόγους.
Όλοι απέναντι στον Αλέγκρι, αυτό φαίνεται από μακρυά, μας αρέσει ή όχι. Είναι αδύνατο να αρνηθούμε τεχνικές ευθύνες που υπάρχουν και τις βλέπουν άπαντες. Τον κατακρίναμε όταν κέρδισε, πόσο μάλλον τώρα. Αλλά για άλλη μια φορά λέμε ότι δεν μπορεί να μείνει μόνος στην καταστροφική στιγμή της Γιουβέντους, γιατί ακόμη πιο σημαντικός ρόλος από αυτόν στον αποκλεισμό από το Champions League και τον επίσης αποκλεισμό της ομάδας από τη μάχη του πρωταθλήματος μετά από ούτε το ένα τρίτο του πρωταθλήματος, έχει ο πρόεδρος Ανιέλι. Και όχι μόνο επειδή τυπικά είναι σωστό ότι το αφεντικό είναι και υπεύθυνο για τα αποτελέσματα. Ο Ανιέλι είναι τόσο ουσιαστικός, όχι μόνο στους τύπους.
Εφόσον ο νόμος του Μέρφι δεν είναι εφεύρεση, όταν τα πράγματα είναι ήδη άσχημα, τα υπόλοιπα είναι χειρότερα. Και έτσι στη χαμηλότερη αθλητική στιγμή των τελευταίων 15 ετών έφτασε η έρευνα της εισαγγελίας του Τορίνο, η οποία με τα στοιχεία της μπορεί να στείλει τον σύλλογο σε άλλη μια ποινική δίκη. Οι κατηγορίες πολλές και σοβαρές και για τον Πρόεδρο Ανιέλι έχει ζητηθεί ακόμη και κατ’ οίκον περιορισμός . Για έναν Ανιέλι, όχι οποιονδήποτε πρόεδρο. Ίσως δεν είναι αρκετά σαφές το αποτέλεσμα που μπορεί να έχει μόνο ένα απλό αίτημα όπως αυτό. Στο Τορίνο λοιπόν τα πράγματα αλλάζουν αλλά και δυσκολεύουν…
Πάντα πιστεύαμε ότι ο Αντρέα Ανιέλι είναι ανέγγιχτος στον ρόλο του προέδρου της Γιουβέντους. Επειδή ίσως η Γιουβέντους είναι ένας σημαντικός δορυφόρος του Exor galaxy, του οποίου ο Αντρέα Ανιέλι είναι σημαντικός μέτοχος. Παιχνίδια οικογένειας και συγκυριαρχίας που επιτρέπουν στον καθένα να κουμαντάρει το σπίτι του. Ίσως όμως υπάρχει ένα όριο σε όλα και η αναβολή της συνέλευσης των μετόχων της Γιουβέντους δεν εξετάστηκε με τον σωστό τρόπο, αρχικά προγραμματισμένη για την Παρασκευή και αντ’ αυτού την περασμένη εβδομάδα, αναβλήθηκε με σημείωμα για τις 28 Νοεμβρίου. Ότι κάτι θα έπρεπε ή θα μπορούσε να συμβεί εν τω μεταξύ; Πιθανό, πιθανό. Πώς είναι δυνατόν στο Τορίνο να γνώριζαν για την επικείμενη ανακοίνωση για το κλείσιμο της έρευνας, ήδη λίγες μέρες πριν βρεθεί εκεί.
Η οικονομική διαχείριση της Γιουβέντους είναι γνωστή σε όλους: πάνω από 340 εκατομμύρια απώλειες στις 3 τελικές οικονομικές καταστάσεις είναι ο φακός του δικαστικού σώματος (που θα έβρισκε άλλα 200 στο μεταξύ κρυμμένα), 254 σε όσα θα πρέπει να εγκριθούν στις 28 Νοεμβρίου . Όλα προφανώς καλύπτονται από τους μετόχους. Η υπόθεση Ρονάλντο, που δημιουργεί νέο πονοκέφαλο στον Ανιέλι. Το τεχνικό ζιγκ-ζαγκ μεταξύ Αλέγκρι και μετά Σάρι, το στοίχημα Πίρλο και η επιστροφή του Αλέγκρι, με συμβόλαιο εκτός αγοράς για το Ιταλικό πρωτάθλημα (και τα οικονομικά του συλλόγου). Καμία άλλη επιλογή δεν είναι όπως η τελευταία του Ανιέλι : ένα μακροπρόθεσμο έργο αλλά με ποδοσφαιριστές που αναζητούνται και προσπαθούν να κερδίσουν αμέσως. Παραφροσύνη. Ακόμη και η διαμάχη για τη SuperLeague γίνεται μικρή, κάτι που σίγουρα αποξένωσε τις συμπάθειες της UEFA και όχι μόνο στη Γιουβέντους (ιδρυτικός συνεργάτης με Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα).
Το 2023 θα συμπληρωθούν 100 χρόνια που η Γιουβέντους ανήκει στην οικογένεια Ανιέλι και μόνο γι’ αυτό φαίνεται αδύνατο να σκεφτεί κανείς ότι οι εορτασμοί μπορούν να γίνουν δίχως έναν Ανιέλι στην διοίκηση της εταιρείας. Θα δούμε αν και τι θα συμβεί, αλλά είναι επίσης σωστό να θυμόμαστε ότι ο Αντρέα δεν είναι ο μόνος πιθανός Ανιέλι.
