Ακλόνητος για άλλα τέσσερα χρόνια ο Πλατινί

        

Τυπική θα είναι πλέον η διαδικασία των εκλογών στο Κογκρέσο της ΟΥΕΦΑ στο Παρίσι, στις 22 Μαρτίου 2011.Ο Μισέλ Πλατινί θα επανεκλεγεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Oμοσπονδίας Ποδοσφαίρου για άλλα 4 χρόνια, τουτέστιν έως το 2015. Κανείς δεν θέλησε να θέσει υποψηφιότητα για να κοντράρει τον νυν πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ, έως τις 22 Δεκεμβρίου που ήταν η καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης υποψηφιοτήτων. Και δικαίως άλλωστε. Ο μεσιέ Πλατινί, στην πρώτη του θητεία είχε πολλές και ουσιαστικές παρεμβάσεις στο ευρωπαϊκό και όχι μόνο ποδόσφαιρο.

Πρώτα-πρώτα έκανε πιο προσιτό το Τσάμπιονς Λιγκ σε ομάδες χωρών που δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια άλλων πλουσιοτέρων. Βέβαια πολλοί εδώ ενδεχομένως να έχουν τις ενστάσεις τους,  αλλά το θέμα είναι ότι η κίνηση του Πλατινί δικαιώθηκε.

Έπειτα, έδωσε νέα ώθηση στο παραγκωνισμένο τελευταία Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, με τη μετεξέλιξή του σε Γιουρόπα Λιγκ, δίνοντας την ευκαιρία σε μικρές θεωρητικά ομάδες να αναδειχθούν, και άλλες, πιο δυνατές, να φτάσουν σε τελική επικράτηση (βλέπε Σαχτάτ Ντονέτσκ, Ατλέτικο Μαδρίτης κ.ά).

Εδω καλό θα είναι να επισημανθεί ότι κάποια στιγμή οι ελληνικές ομάδες θα πρέπει να ρίξουν πιο προσεκτική ματιά στη διοργάνωση αυτή, που σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές ταιριάζει στο επίπεδο ποδοσφαίρου της χώρας μας, και επιπλέον θα μπορούσαν να διακριθούν κιόλας!!!!

Νέα κατεύθυνση.1% ποσοστό απο το Στοίχημα!!!!

Χάρη στον παλιό μεγάλο επιθετικό μέσο, το ποδόσφαιρο δείχνει να παίρνει μία διαφορετική κατεύθυνση, και στο οικονομικό κομμάτι.Οι νέοι κανονισμοί που τίθενται σε πλήρη εφαρμογή από το 2012 θα βοηθήσουν τις ομάδες (έστω και με λίγη.. πίεση) να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στο θέμα  της καλύτερης διαχείρισης των οικονομικών τους, ώστε να μην επαναληφθούν περιστατικά τύπου Μαγιόρκα, που το έλλειμμά της ανήλθε σε 160 εκατομμύρια ευρώ!!!Και φυσικά, δεν της επετράπη να συμμετάσχει στο Γιουρόπα Λίγκ.

Τώρα οι σύλλογοι είναι υποχρεωμένοι να περιορίσουν όσο το δυνατό περισσότερο τις δαπάνες τους για μετεγγραφές και να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στις ακαδημίες τους αλλά και στην κατασκευή ή ανακατασκευή νέων γηπέδων.

Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο στις περισσότερες χώρες είναι ένα είδος επιχείρησης. Φυσικά, δεν θα περιμένει κανείς να μην ξοδεύουν οι ισχυρές δυνάμεις χρήματα πολλά για την απόκτηση σπουδαίων ποδοσφαιριστών, αυτό θα ήταν ουτοπία. Απλά θα πρέπει να κάνουν καλύτερο έλεγχο. Σε διαφορετική περίπτωση, η αρμόδια ανεξάρτητη επιτροπή της ΟΥΕΦΑ, η λεγόμενη και Φαινάνσιαλ Φερ Πλέι (μετέχει και ο φημισμένος Ελληνας καθηγητής, Πέτρος Μαυροειδής) θα είναι αναγκασμένη να τους αποκλείει από το  Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λίγκ αντιστοίχως..

Οι δαπάνες πλέον θα πρέπει να περιορίζονται στο 60% των ετήσιου κύκλου εργασιών, κάτι για το οποίο άλλοι συμφωνούν κι άλλοι όχι. Κι αυτό θα αποτελέσει σύντομα θέμα μεγάλης συζήτησης.Το σάλαρι καπ που επιζητούν ορισμένοι, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι απίθανο, να εφαρμοσθεί στο ευρωπαικό ποδόσφαιρο.

Έπειτα, είναι έξυπνη η κίνησή του να ζητήσει από τις εταιρείες στοιχήματος που έχουν ως έδρα τους ή ο κύκλος εργασίας τους είναι στη Γαλλία που υπάρχει ήδη ΝΟΜΟΣ)  ποσοστό που ανέρχεται στο 1% του συνολικού τζίρου (μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ!!). Στη Γαλλία οι εταιρείες καταβάλλουν ένα ποσοστό στην ομοσπονδία βάση νόμου, κι εκεί στηρίζεται ο Πλατινί… Οπότε, αυτό συντόμως, σύμφωνα με ειδικούς αναλυτές, θα εξελιχθεί σε ντόμινο, και φυσικά κάποια στιγμή θα φτάσει και στην Ελλάδα.

Γεγονός είναι ότι οι θέσεις του Μισέλ Πλατινί στη πλειοψηφία τους φαίνονται και είναι  σωστές. Και για  αυτό στις 22 Μαρτίου στο Παρίσι, «την έδρα του»  δηλαδή, θα επανεκλεγεί προεδρος της ΟΥΕΦΑ για άλλα 4 χρόνια. Μετά πιθανότατα θα μετακινηθεί προς το υψηλότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου, τη ΦΙΦΑ και την παγωμένη Ζυρίχη.

Η γρήγορη κίνηση του Μοράτι ίσως σώσει την παρτίδα !!!

Λίγο πολύ ήταν αναμενόμενο. Δεν πήγαινε άλλο.Ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης της Ίντερ,Μάσιμο Μοράτι είχε αντιληφθεί εδώ και λίγο καιρό πως είχε σφάλει το καλοκαίρι,όταν πήρε τον Ισπανό Ράφα Μπενίτεθ, για να καλύψει το κενό του σπουδαίου Πορτογάλου Ζοσέ Μουρίνιο..

Ετσι, αφού άφησε την ομάδα του την Ιντερ να πάει καλά στο Παγκόσμιο συλλόγων, το οποίο και κατέκτησε νικώντας στον τελικό με 3-0 την Κονγκολέζικη, Μαζέντε, προχώρησε στην καταγγελία σύμβασης του Μπενίτεθ, ο οποίος είχε συμβόλαιο έως το 2012.

Αλλά αυτά στο χώρο των επιχειρήσεων, και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου, λίγο μετρούν. Ειδικά τώρα που λόγω των επανειλλημμένων σφαλμάτων του Μπενίτεθ η ομάδα έτεινε να φτάσει στην καταστροφή της Λίβερπουλ.«Ευχαριστούμε τον προπονητή κ. Μπενίτεθ για τις επιτυχίες και την επαγγελματική μας σχέση», ανέφερε χαρακτηριστικά η ανακοίνωση Τύπου που εξέδωσε η διοίκηση των «νερατζούρι», μετά τη συμφωνία λύσης της συνεργασίας της με τον Ράφα Μπενίτεθ.

Ο κ.Μοράτι, άνθρωπος που πλήρωσε πολλά τα τελευταία 15 χρόνια (λέγεται πως έχει βάλει στην ιταλική ομάδα,περίπου 200 εκ.ευρώ!!!), κάποια στιγμή άρχισε να μαθαίνει από τα λάθη του.

Κατάλαβε λοιπόν ότι τα πράγματα στην ομάδα δεν πάνε καλά, καθόλου μάλιστα. Η Ιντερ από πρωταθλήτρια Ευρώπης, στην Ιταλία φέτος, είχε βρεθεί στην 7η θέση και 13 βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο, Μίλαν, κάτι που σημαίνει πως δύσκολα θα μπορέσει να επαναλάβει την περσινή της επιτυχία στο καμπιονάτο.

Έπειτα, την περιμένουν και δύο ιδιαίτερα δύσκολα παιχνίδια στη φάση των «16»του Τσάμπιονς Λιγκ, με αντίπαλο τη Μπάγερν Μονάχου, με την οποία συναντήθηκε τον Μάιο του 2010 στον τελικό. Τότε φυσικά η ιταλική ομάδα είχε επικρατήσει με 2-0, και είχε σηκώσει το τρόπαιο στον ουρανό της Μαδρίτης. Τώρα ο πρόεδρός της, κ.Μοράτι, βλέποντας την ομάδα του να πελαγοδρομεί, αποφάσισε να απομακρύνει όσο πιο γρήγορα γινόταν τον Ισπανό τεχνικό, ώστε να περισώσει ό, τι μπορέσει, αφου χρόνος υπάρχει… ακόμη.

Οι υποψήφιοι αυτή τη στιγμή για να καλύψουν το κενό του Μπενίτεθ είναι πέντε:

Ο Νασιμέντο ντε Αραούχο Λεονάρντο, που αποτελεί και το φαβορί.

Ο νεότερος και λιγότερο έμπειρος από τους υποψήφιους. Πέρυσι εργάσθηκε για πρώτη φορά ως πρώτος προπονητής στην συμπολίτισσα Μίλαν και έφυγε αρκετά νωρίς, αφού ήρθε σε διαμάχη με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Λέγεται ότι στην κόντρα του το θέμα ήταν η διαφορά φιλοσοφίας που είχε με τον Πρωθυπουργό και ιδιοκτήτη των «κόκκινων διαβόλων».Ο Λεονάρντο σαν γνήσιος Βραζιλιάνος θέλει επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά αφήνει έκθετη την άμυνά του,κι αυτό πληρώνεται. Άλλωστε την περσινή σαιζόν η μεγάλη δύναμη των «νερατζούρι»ήταν η οπισθοφυλακή τους!!!

Βάλτερ Τζένγκα

Παλιός τερματοφύλακας της Ιντερ με σχετικά καλή  εμπειρία καθώς έχει εργασθεί σε 5 ομάδες Στεάουα Βουκουρεστίου,Ερυθρός Αστέρας, Κατάνια,Νιου Ινγκλαντ Ρεβολούσιον, Παλέρμο, Αλ Νασρ (Σαουδική Αραβία)  αλλά όχι  αρκετά δυνατό όνομα.Αν τον πάρει ο Μοράτι θα είναι προσωρινή λύση έως το καλοκαίρι..

Λουτσιάνο Σπαλέτι

Αναμφισβήτητα το καλύτερο και πιο δυνατό όνομα.Διαθέτει μεγάλη εμπειρία και τώρα κατευθύνει τις τύχες της ρωσικής,Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης με την οποία κατέκτησε και το πρωτάθλημα.Νωρίτερα είχε δουλέψει στις Σαμπντόρια,Εμπολι Ουντινέζε, Ρόμα (αυτός την έκανε τόσο δυνατή).

Στην Ιταλία οι συμπατριώτες του τον θεωρούν ως το κορυφαίο που υπάρχει σήμερα.Χρησιμοποεί το σύστημα 4-5-1 που τον έκανε όπως και τους «τζιαλορόσι» ανταγωνιστική ομάδα του καμπιονάτο..

Οι Ρώσοι παράγοντες ωστόσο ούτε που θέλουν να ακούσουν για πιθανή φυγή του,καθώς του ανανέωσαν και το συμβόλαιο με ιδιαίτερα υψηλές αποδοχές.(ίσως και 10 εκ.ευρώ ετησίως!!!).

Φάμπιο Καπέλο

Επι 19 χρόνια προσφέρει με επιτυχία τις υπηρεσίες του σε διάφορες ομάδες (Μίλαν,Ρεάλ Μαδρίτης,Ρόμα,Γιουβέντους) και τώρα στην εθνική Αγγλίας.

Το 1994 πέτυχε τη μεγαλύτερη του επιτυχία οδηγώντας τους «ροσονέρι»στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, οπου στην Αθήνα συνέτριψε με 4-0 την Μπαρσελόνα του Κρόιφ.Παράλληλα στο διάστημα των 19 ετών , έχει κατακτήσει και 9 πρωταθλήματα.,ενώ από το 2009 καθοδηγεί τα «λιοντάρια»
αλλά προς το παρόν ο Τύπος στην Βρεταννία δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένος.Στο πρόσφατο Μουντιάλ του 2010 η Αγγλία βγήκε νωρίς εκτός μάχης..
Τη συγκεκριμένη στιγμή και με τον Σπαλέτι να μη μπορεί να φύγει από τη Ζενίτ  ίσως να είναι η  καλύτερη περίπτωση..

Φράνκ Ράικαρντ

Σημαντικό όνομα,που έχει δουλέψει στην εθνική Ολλανδίας, στη Σπάρτα Ρότερνταμ,τη Μπαρσελόνα (κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ) και τη  Γαλατασαράι.Δουλεύει ως προπονητής τα τελευταία 12 χρόνια.Ισως δεν έχει πολλές συμπάθειες μεταξύ των διοικούντων της Ιντερ.

Μία χρονιά με θέαμα και προοπτική

                

Η χρονιά που φεύγει ήταν μια χρονιά με πολλές υποσχέσεις και αρκετό θέαμα στον αθλητικό χώρο και περισσότερο στο ποδόσφαιρο. Άλλωστε, είχαμε και το 19^ο Παγκόσμιο κύπελλο όπου σχεδόν όλη η Γη παρακολούθησε για ένα μήνα την κορυφαία διοργάνωση.

Λογικό είναι λοιπόν στις 10 κορυφαίες ιστορίες της σεζόν οι περισσότερες να προέρχονται από το γεγονός αυτό. Βέβαια, είχαμε και πολλές συζητήσεις για τη διαιτησία, αλλά όπως και να δούμε το θέμα, κι αυτοί είναι μέρος του παιχνιδιού.

Ας ξεκινήσουμε να δούμε ανάποδα τα 10 μεγαλύτερα γεγονότα  της σεζόν, αρχίζοντας φυσικά από την Ελλάδα:

10. Ο Τζιμπρίλ Σισέ στην πρώτη του σεζόν στο ελληνικό πρωτάθλημα, κυριάρχησε, κατακτώντας τον τίτλο του πρώτου σκόρερ της χρονιάς με 23 γκολ ,γεγονός που βοήθησε τα μέγιστα τον Παναθηναικό να κατακτήσει το πρωτάθλημα (και μετέπειτα και το κύπελλο).

9. Η Ελλάδα για 2^η φορά σε Μουντιάλ

Στα προκριματικά η εθνική Ελλάδος τα πήγε πολύ καλά. Μπορεί να μην κατάφερε να περάσει απευθείας στα τελικά, αλλά το πέτυχε έστω και δια μέσου των πλέι-οφ αφήνοντας εκτός της Ουκρανία. Στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής σημείωσε και την πρώτη της νίκη-σε τελική φάση- με 2-1 επι της Νιγηρίας.

8. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ δεν κατάφερε να γίνει ο πρώτος Αγγλος ποδοσφαιριστής που παίρνει μέρος σε 4 συνεχή Μουντιάλ, ενώ ο Γερμανός, Μίκαελ Μπάλακ ατύχησε εξαιτίας ενός τραύματος που ακόμη τον ταλαιπωρεί.Και οι δυό τους, όπως και ο ταλαντούχος, Πορτογάλος, Νάνι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν από τους μεγάλους απόντες της διοργάνωσης.

7. Εισβολή της Red Sox στο  Άνφιλντ!!

Ευτυχώς που τελικά βρέθηκε ο Αμερικανός, Τζον Χένρι 61 ετών (ιδιοκτήτης των  Boston Red Sox ), και κατάφερε να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο της μεγάλης Λίβερπουλ από τους συμπατριώτες του, Τομ Χίκς και Τζόρτζ Τζιλέτ, ειδάλλως η ομάδα θα πήγαινε κανείς δεν ξέρει που… Όχι βεβαια ότι τώρα ξεκαθάρισε το τοπίο, απλά υπάρχει κάποια ελπίδα..

6.  Ο Ουρουγουανός, Ντιέγκο Φορλάν έκανε απίστευτα πράγματα με την εθνική του ομάδα στο Μουντιάλ. Αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης και οδήγησε την ομάδα του στην 4^ηθέση ,πίσω από την εθνική Γερμανίας.

5.  Ο Πορτογάλος, Ζοσέ Μουρίνιο που οδήγησε την Ιταλική,Ιντερ μετά από 45 χρόνια (!!) ξανά στην κορυφή της Ευρώπης, νικώντας στον τελικό του Μαϊου 2-0 τη Μπάγερν Μονάχου. Εγινε έτσι ένας από τους ελάχιστους προπονητές που έχουν κατακτήσει Τσάμπιονς Λιγκ με δύο διαφορετικές ομάδες.

4. Ο Γουέσλι Σνάιντερ, ο Ολλανδός μεσοεπιθετικός της Ιντερ, ο οποίος κατέκτησε σχεδόν τα πάντα, ή τουλάχιστον τα περισσότερα τρόπαια από οποινδήποτε ποδοσφαιριστή του κόσμου, μέσα στη χρονιά που φεύγει (διεκδικεί και το Παγκόσμιο Συλλόγων με την ομάδα του). Κι όμως με τις πρωτοτυπίες του προέδρου της ΦΙΦΑ, Σεπ Μπλάτερ ,δεν θα πάρει τη «Χρυσή Μπάλα»!!!Ο κ. Μπλάτερ πέραν των 92 δημοσιογράφων-ανταποκριτών του έγκυρου γαλλικού αθλητικού περιοδικού «France Football», χρησιμοποιεί και τους 208 ομοσπονδιακούς προπονητές και αρχηγούς των εθνικών ομάδων και σίγουρα κάπου βάζει το..χεράκι του. Στο δημοψήφισμα αυτό που έως τώρα γινόταν αποκλειστικά και μόνο από το εν λόγω περιοδικό (την Ελλάδα, εκπροσωπεί ο υπογράφων) ο πρόεδρος της Διεθνούς ομοσπονδίας θέλοντας να διαφημίσει το δικό του προιόν , που είναι το Μουντιάλ, φροντίζει να ψηφίζονται περισσότερο παίκτες που διακρίθηκαν στην διοργάνωση αυτή.Ασχέτως αν δεν έχουν προσφέρει τα αναμενόμενα,όπως λόγου χάριν ο αργεντινός, Λιονέλ Μέσι,που έχει συμπεριληφθεί στην κορυφαία τριάδα. Ο Μέσι όλοι γνωρίζουμε ότι είναι σίγουρα ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου, αλλά τόσο στο Μουντιάλ, όσο και γενικότερα την σαιζόν που τελειώνει δεν κατέκτησε κάποιο ευρωπαϊκό τρόπαιο,πέραν των.ισπανικών.Αρα όπως έχει επισημάνει και ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί στην  τριάδα έπρεπε να ήταν ο Σνάιντερ κι όχι ο Μέσι…

3. Η διαιτησία δεν τα πήγε και ιδιαίτερα καλά στο Μουντιάλ. Ο Κουλιμπαλί από το Μάλι δεν μέτρησε κανονικό γκολ των Ηνωμένων Πολιτειών κατά της Σλοβενίας, ενώ ο ανεκδιήγητος, Ουρουγουανός, Χόρχε Λαριόντα δεν είδε στο σουτ του Αγγλου μέσου, Φράνκ Λαμπάρντ ότι η μπάλλα πέρασε την γραμμή της εστίας του γερμανού, Νόιερ και δεν καταλόγισε το κανονικό γκολ!!!

2. Ο Γουέιν Ρούνεϊ κράτησε σε  ομηρία τους οπαδούς της Γιουνάιτεντ. Ο Γουέιν Ρούνεϊ για μερικές ημέρες κόντεψε να τρελλάνει τους οπαδούς της Μάν. Γιουνάιτεντ. Οι φήμες ότι θα πάει στην Μάντσεστερ Σίτι έδωσαν και πήραν, αφού βέβαια και ο ίδιος ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον έλεγε ότι «δεν τον κρατάμε». Οπότε οι οπαδοί των «κόκκινων διαβόλων» τα έχασαν και με το δίκιο του συγκεντρώθηκαν έξω από το σπίτι του να τον παρακαλέσουν να μείνει, όπως κι έγινε..

1. Σίγουρα η εθνική Ισπανίας έδειξε πως επιτέλους όχι μόνο διαθέτει σπουδαίους ποδοσφαιριστές αλλά απαρτίζουν και μία μεγάλη εθνική ομάδα. Ετσι όπως στο Ευρωπαικό πρωτάθλημα του 2008 , και στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής κατέκτησε την πρώτη θέση. Μόνο που εδώ το πέτυχε για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Φυσικά πολλά οφείλονται στην μεγαλοπρέπεια της μεσαίας της γραμμής που απαρτίζεται από μεγάλης κλάσεως ποδοσφαιριστές όπως είναι οι Τσάβι, Ινιέστα, Τσάβι Αλόνσο και Μπουσκέτς!!!.Ενω στην επίθεση είχε τους σπουδαίους, Νταβίντ Βίγια, Φερνάντο Τόρες και στην άμυνα τους εκπληκτικούς Πουγιόλ και Πικέ.Δίχως να ξεχνούμε τι πρόσφεραν και οι υπόλοιποι (Βαλντές, Σέρχιο Ράμος, Καπντεβίλα, Πέδρο Ροντρίγκες..)

Το Μουντιάλ σε μία νέα αγορά το 2018

            

Σαν τα μικρά παιδιά κάνουν οι Αγγλοι από την ημέρα που τα μέλη της Εκτελεστικής επιτροπής τηςΦΙΦΑ, ψήφισαν υπερ της Ρωσικής υποψηφιότητος. Λες και είχαν δέσει τη νίκη. Λες και δεν υπήρχαν άλλοι που να προσπαθήσουν εξίσου ή και περισσότερο για να πάρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Κανένας δεν τους είχε υποσχεθεί τίποτε, όπως υποστηρίζουν κάθε λίγο και λιγάκι. Αλλωστε, και ο πρόεδρος της Ιαπωνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, Γιούνι Ογκούρα, μέλος της Εκτελεστικής επιτροπής, τόνισε ότι “οι Αγγλοι έπαθαν ζημιά από τα δημοσιεύματα του δικού τους Τύπου. Κανεις άλλος δεν τους φταίει».

Τα ίδια εξάλλου δήλωσε και ο Κύπριος, Μάριος Λευκαρίτης στο BBC όταν ρωτήθηκε σχετικά:

«Από τη στιγμή που η εφημερίδα «Sunday Times»έκανε αυτό με τα δύο μέλη, ήταν απόλυτα φυσιολογικό η υποψηφιότητα των Αγγλων να πάθει ζημιά.Έπειτα, ποτέ δεν υποσχέθηκα σε κανέναν ότι θα τον ψηφίσω όπως λένε τώρα…».

Η Ρωσία είχε κινηθεί μεθοδικά και προσεκτικά, και οι άνθρωποί της δεν έκαναν βαρύγδουπες δηλώσεις όπως οι Αγγλοι.

Επειτα κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως είναι η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης σε πληθυσμό αλλά και σε τετραγωνικά χιλιόμετρα, και η Διεθνής Ομοσπονδία πάντα θέλει να δίνει την ευκαιρία σε νέες χώρες και νέες αγορές να φιλοξενούν κορυφαίες διοργανώσεις. Αλλωστε, όπως ανακοίνωσε και ο υφυπουργός Οικονομικών της, Αλεξέι Κούντριν η Κυβέρνηση έχει αποφασίσει να ξοδέψει το ποσό των 6 δις ευρώ για να κατασκευάσει νέα αεροδρόμια, να επισκευάσει τα υπάρχοντα, και φυσικά να φτιάξει νέους δρόμους, που θα κάνουν πιο εύκολη τη μετάβαση στην κάθε πόλη που θα φιλοξενήσει παιχνίδια της τελικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2018.

Και τέλος, να μην ξεχνάμε ότι και οι Ρώσοι να μην έπαιρναν την ανάληψη, υπήρχαν οι Ισπανο-πορτογάλοι που είχαν και 8 ψήφους (μαζί με τη δικιά τους 9) καθώς πάντα οι λατινοαμερικανοί τους ψηφίζουν αβλεπί.

Μιραλάς, ο Ρονάλντο των φτωχών

                 

Πλέον διαθέτει και ο Ολυμπιακός τον δικό του Ρονάλντο. Μη βιασθείτε να πείτε… καλά το έχουμε ξανακούσει. Απλά ο  Βέλγος- ελληνο-ισπανικής καταγωγής- Κέβιν Μιραλάς, έχει προσωνύμιο από τους “κόκκινους διαβόλους” ο “Ρονάλντο των φτωχών”.

Κι ο 24χρονος επιθετικός, που παραλίγο να χαθεί για τον Ολυμπιακό, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι, τελικά φόρεσε τη φανέλα του και κάνει τους φιλάθλους  να μιλούν με τα καλύτερα λόγια. Φυσικά, ο Μιραλάς έχει πολλά να προσφέρει και να βελτιώσει κάποιες αδυναμίες του. Γεγονός είναι ότι στο πρόσωπό του ο Ολυμπιακός βρήκε έναν αξιόλογο και σπουδαίο ποδοσφαιριστή.
Εκείνος που τον ανακάλυψε δεν είναι άλλος από τον άλλοτε τερματοφύλακα του Πανιωνίου, και τώρα “λαγωνικό” του Ολυμπιακού, Δημήτρης Μπαρμπαλιάς, ο οποίος τον είχε δει εδώ και λίγα χρόνια αγωνιζόμενο, σ’ ένα από τα πολλά του ταξίδια στην Γαλλία.

Την εποχή μάλιστα που αγωνιζόταν στην γαλλική, Σεντ Ετιέν. Έτσι, έκανε τις εισηγήσεις του στην τότε διοίκηση των “ερυθρολεύκων” αλλά το θέμα έμεινε  στο ψυγείο. Ο Μιραλάς έπαιξε και κατά του Ολυμπιακού την εποχή – ξανά του Βαλβέρδε- για το Γιουρόπα Λιγκ, όπου όλοι θυμούνται πόσο καλά λειτούργησαν οι “στεφανουά” του Αλέν Περέν και στα δύο παιχνίδια, και πόσο άσχημα η ελληνική ομάδα. Έκτοτε, κανείς δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία, καθώς στην τότε Σεντ Ετιέν υπήρχαν κι άλλοι ταλαντούχοι παίκτες, όπως ο φορ Γκομίς (παίζει στη Λιόν), ο Ματουιντί, ο υψηλόσωμος  στόπερΜπαγιάλ, ο επιθετικός Ντμίτρι Παγιέ (πρόσφατα κλήθηκε στην εθνική Γαλλίας) κ.ά, που κάλλιστα θα μπορούσαν τώρα να φορούν την “ερυθρόλευκη φανέλα”.

Ο καιρός πέρασε, και ευτυχώς που τον Ιούνιο 2010 πείσθηκαν οι τότε διοικούντες και λίγο καιρό μετά, ο Μιραλάς συμφώνησε να ντυθεί στα “ερυθρόλευκα”. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής με το καλημέρα δίνει τα διαπιστευτήριά του και όλοι τώρα τρέχουν για να εξασφαλίσουν και την ελευθέρας του καθώς είναι δανεικός από τους “στεφανουά” έως το καλοκαίρι του 2011.

Ο “Ντίμι” αξίζει μία ευκαιρία

Είναι γεγονός ότι έως τώρα που έχουμε διανύσει μόλις την 4η αγωνιστική στο Ελληνικό πρωτάθλημα, ο τερματοφύλακας της Κέρκυρας,  Δημήτρης Κωνσταντόπουλος έχει κερδίσει την συμπάθεια “εχθρών και φίλων”.

Ο Κωνσταντόπουλος, που από τις ερασιτεχνικές ομάδες της Θεσσαλονίκης (Μέγας Αλέξανδρος και Αμπελόκηποι) στη συνέχεια έκανε μία μεγάλη περιήγηση εντός και εκτός Ελλάδος, έχει δείξει πως θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως από τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Φερνάντο Σάντος και δικαίως. Δεν λέω ότι είναι ο πρώτος ή ο καλύτερος, αυτό θα φανεί με το χρόνο, αλλά σίγουρα θα πρέπει να του δοθεί μία ευκαιρία, αφού άλλωστε είναι και στην καλύτερη ηλικία για ένα τερματοφύλακα, να βγάλει το κάτι παραπάνω.

Ο Κωνσταντόπουλους στα 32 του χρόνια έχει περάσει από την Καλαμάτα, (εκεί έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα αν και γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη δεν πρέπει να ξεχνάμε) και μετά στο Αιγάλεω πριν πάρει το δρόμο της ξενιτιάς.

Παιδί χαμηλών τόνων ο “Ντίμι”, όπως τον φώναζαν οι συμπαίκτες του στην Αγγλία, ξεκίνησε το μακρινό ταξίδι, πρώτα στην Πορτογαλία και την Φαρένσε, έπειτα στην Αγγλία και την Χάρτλπουλ, όπου στην πρώτη του χρονιά ήταν αναπληρωματικός αλλά τη δεύτερη, κέρδισε με το σπαθί του θέση βασικού. Μαζί του η Χάρτλπουλ γνώρισε μεγάλες στιγμές, αφού τις περισσότερες φορές ήταν ο κορυφαίος της. Μάλιστα τη σεζόν 2004-05 διεκδίκησε και την άνοδό της στην δεύτερη κατηγορία όπου στα ημιτελικά των πλέι-οφ κατά της Τρανμίρ με τις αποκρούσεις του ειδικά στα πέναλτι, της έδωσε τη πρόκριση για τον τελικό. Εκεί όμως ηττήθηκε η Χάρτλπουλ αλλά ο Κωνσταντόπουλος ανακηρύχθηκε παίκτης της χρονιάς!!

Την επόμενη σεζόν η ομάδα του δεν τα πήγε καλά και έπεσε ξανά στην 4η ουσιαστικά κατηγορία,  τη λεγόμενη και League 2. Δεν έμεινε πολύ σ’ αυτή την κατηγορία, καθώς ο Δημήτρης με τις εμφανίσεις του την βοήθησε τα μέγιστα, διατηρώντας την εστία του ανέπαφη για 25 παιχνίδια!, πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο στην Αγγλία. Ετσι κέρδισε την άνοδό της και το περιοδικό “Four FourTwo” τον συμπεριέλαβε στους 50 καλύτερους ποδοσφαιριστές της χρονιάς (των τριών μικρών κατηγοριών της Αγγλίας).

Ως επιβράβευση των προσπαθειών του ήρθε η μεταγραφή του στην Κόβεντρι το 2007 αντί του ποσού των 400.000 λιρών. Το 2008 πήγε δανεικός στη Νότιγχαμ Φόρεστ, αλλά ένα τραυματισμός στον τένοντα δεν τον άφησε να παρουσιάσει τον καλό του εαυτό, και λίγο μετά μετακινήθηκε  στην Σουόνσι.

Ακολούθως τον πήρε η ουαλική, Κάρντιφ και φέτος το καλοκαίρι τον απέκτησε η Κέρκυρα, που στο πρόσωπό του βρήκε έναν σπουδαίο τερματοφύλακα, ο οποίος αν συνεχίσει έτσι, τότε δεν αποκλείεται να τον δούμε και σε ακόμη μεγαλύτερη ομάδα.

Χουάν Ραμόν Βερόν, ντρίπλα μαγική…

Παίκτες κλάσεως έχουν έρθει κατά καιρούς αρκετοί στην Ελλάδα. Άλλοι έπιασαν, άλλοι είδαν διαφορετικά το θέμα , περισσότερο για διακοπές κι έφυγαν σχετικά γρήγορα. Άλλοι είχαν διάθεση αλλά για κάποιους λόγους δεν έμειναν όσο θα ήθελαν.
Ένας από αυτούς ,τους τελευταίους ήταν ο «μάγος» (μπρούχα) όπως τον αποκαλούσαν οι συμπατριώτες του, οΧουάν Ραμόν Βερόν. Αν ο γιος του Σεμπάστιαν θεωρείται από τους καλύτερους χαφ την τελευταία 15ετία που πέρασαν από τα ευρωπαϊκά και μη γήπεδα, ε ο πατέρας του ήταν το ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ. Γνήσιος αριστερός εξτρέμ που έκανε με τη μπάλα ότι ήθελε (!!). Τεράστιος ποδοσφαιριστής που χαιρόσουν να τον βλέπεις. Χορεύουν με την μπάλα και οι διάφοροι αντίπαλοί του, όσο καλοί κι αν ήταν δεν μπορούσαν να τον ανακόψουν. Ο Γιάννης οΓκαϊτατζής για παράδειγμα του Ολυμπιακού σίγουρα όταν τον ρωτάει κάποιος για το ποιος ποδοσφαιριστής τον ταλαιπώρησε αρκετά δεν θα διστάσει να πει ο ΒΕΡΟΝ (και προς τιμή του φυσικά). Ο Χουάν Ραμόν ήταν πραγματικά ζογκλέρ της μπάλας. Τεχνίτης από τους ελάχιστους. Δεν έχανε την μπάλα, παρά μόνο με φάουλ, εκτός αν έδινε λανθασμένη μπαλιά.
Κι όμως ήρθε στην Ελλάδα!

Με τη φανέλα της αγαπημένης του Εστουδιάντες

Ο Βερόν ήρθε στην Ελλάδα το 1972 τότε που έκαναν την εμφάνισή τους οι…ομογενείς διαφόρων ειδών. Τον έφερε ο Παναθηναϊκός και ο πρώην άσσος της Εστουδιάντες με το.. καλημέρα άρχισε να δείχνει τα διαπιστευτήρια του, καθώς τότε λίγοι ή μάλλον ελάχιστοι ήταν αυτοί που γνώριζαν από διεθνές ποδόσφαιρο, αφού η τηλεόραση λίγα χρόνια πριν είχε μπει στην ελληνική ζωή.
Το 1972 στα 32ου χρόνια κι έπειτα από ένα σοβαρό τραυματισμό ήρθε στην Ελλάδα για να συνεχίσει την καριέρα του στον Παναθηναικό.Παρά το γεγονός ότι το δέρμα του μαρτυρούσε τις ινδιάνικες ρίζες του ,»υποχρεώθηκε»να υπογράψει υπεύθυνη δήλωσε ότι ο παππούς του καταγόταν από την Ελλάδα και λεγόταν Πέτρος Κατσούλης…Ετσι και πήρε την άδεια ,αφου την εποχή εκείνη απαγορεύονταν οι ξένοι ποδοσφαιριστές στην χώρα μας, παρά μόνο αυτοί που είχαν…ελληνικές ρίζες …
Επαιξε για δύο χρόνια στην Ελλάδα καθώς τα σημάδια στο γόνατό του από την εγχείρηση ήταν εμφανή..και πέραν των άλλων δεν τον «πρόσεχαν»και οι διαιτητές.
( Το 1966 με τα παιχνίδια του Μουντιάλ της Αγγλίας αλλά κι αυτά με καθυστέρηση μίας ημέρας και φυσικά σε μαγνητοσκόπηση τα έβλεπαν όσοι είχαν το προνόμιο να έχουν τηλεόραση). Ο Χουάν Ραμόν όπου πήγαινε μετά το παιχνίδι γινόταν αποδεκτός από «φίλους και εχθρούς» αφού όλοι όταν θέλουμε ξέρουμε να αναγνωρίζουμε το καλό θέαμα, που δυστυχώς λείπει από τις ημέρες μας και πολύ περισσότερο από το ελληνικό πρωτάθλημα, κι από το 19ο Μουντιάλ θα λέγαμε με εξαίρεση ίσως ορισμένα παιχνίδια και ορισμένες ομάδες.

Με τον γιό του τους συνδέει η ποιότητα. Οι θέσεις τους μέσα στο γήπεδο διαφέρουν

Υπήρχαν στιγμές που έλεγες «μη τελειώσει το παιχνίδι!» Τόσο ωραία πράγματα έκανε στον αγωνιστικό χώρο, ο εκπληκτικός αυτός αριστεροπόδαρος. Και βέβαια θα έλεγα πως είμαι ένας από τους πλέον τυχερούς που τον έχουν δει αγωνιζόμενο, όπως κι άλλους φυσικά τον φίλο μου τώρα, Γάλλο, Ρομέν Αργυρούδη, τον Υβ Τριαντάφυλλο,τον αείμνηστο Δημήτρη Περσίδη, τον Βασίλη Χατζηπαναγή, για να μην πάμε στον Μίμη Δομάζο, το Νίκο Γιούτσο, τον Γιώργο Σιδέρη, τον Γιώργο Κούδα , τον Γιώργο Δεληκάρη ή τον Χρήστο Αρδίζογλου και τον Γιώργο Λαβαρίδη με τον Βασίλη Μωραιτέλη…(κάποια στιγμή θα μιλήσουμε και γι αυτούς τους κολοσσούς!!!!!).
Ο Βερόν έμεινε στην Ελλάδα έως το 1975 και μετά γύρισε στην πατρίδα του και συνέχισε στην «πρώτη του αγάπη»την Εστουδιάντες…
Ο Χουάν Ραμόν γεννήθηκε στην Λα Πλάτα στις 17 Μαρτίου του 1944 και πολύ γρήγορα φάνηκε το ταλέντο του. Τα «λαγωνικά»της Εστουδιάντες τον ανακάλυψαν αμέσως και τον πήραν κοντά τους.
Στην κορυφή του κόσμου
Λίγο μετά το 1967 οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του αργεντίνικου πρωταθλήματος και την επόμενη στη κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες (αντίστοιχο του τωρινού Τσάμπιονς Λιγκ),ενώ το 1968 μαζί με την ομάδα του φυσικά
Παίρνει και το μεγαλύτερο έπαθλο σε συλλογικό επίπεδο παγκοσμίως το Διηπειρωτικό αντιμετωπιζοντας σε διπλό τελικό την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στο πρώτο παιχνίδι στο «Εστάδιο Αλμπέρτο Αρμάντο»η Εστουδιάντες επικρατεί 1-0 με γκολ του Μάρκος Κονιλιάρο στο 27’ ,ενώ στο δεύτερο στο κατάμεστο «Όλντ Τράφορντ» τελειώνει 1-1 και γίνεται το..σώσε κοντά προς το τέλος. Ερχονται στα χέρια οιΤζορτζ Μπεστ και Ούγκο Μεντίνα και ο διαιτητής τους αποβάλει.
Ο Βερόν εν τω μεταξύ συμβάλει τα μέγιστα ώστε η ομάδα του να αναδειχθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια. Με κεφαλιά μόλις στο 7’ ανοίγει το σκορ και στο 90’ ανταπέδωσε ο Γουίλι Μόργκαν, αλλά βέβαια το τρόπαιο πήγε στους αργεντινούς.
Έπαιξε επίσης στην Κολομβιανή, Ζούνιορ , την Κουκούτα Ντεπορτίβο και ολοκλήρωσε την μεγάλη του καριέρα το 1981 στην Εστουδιάντες…

Γιόχαν Κρόιφ, ο ιπτάμενος Ολλανδός

Του ΜΑΝΟΥ ΣΤΑΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
ανταποκριτή του “France Football” στην Ελλάδα
Νομίζω ότι οι σημερινοί νέοι είναι τυχεροί από την μία που βλέπουν έναν ποδοσφαιριστή της κλάσης του αργεντινού, σούπερ σταρ, Λιονέλ Μέσι, αλλά και άτυχοι από την άλλη που δεν έχουν δει τον ΓΙΟΧΑΝ ΚΡΟΙΦ . Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» όπως τον είχαν αποκαλέσει ήταν ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής. Υπήρχαν στιγμές που νόμιζε κανείς ότι…πετάει. Χάιδευε την μπάλλα, όπως όλοι οι πραγματικά μεγάλοι ποδοσφαιριστές .Ξαφνικά εκεί που τον κοιτούσες άρχισε να γλυστράει με τον μοναδικό αέρινο τρόπο του και να μην μπορεί να τον φτάσει ο εκάστοτε αντιπαλός του. Ο Γιόχαν παιδί φτωχής οικογένειας (η μητέρα του για να τον ζήσει έπλενε τα σκαλοπάτια) δεν πέρασε και τα καλύτερα παιδικά του χρόνια…Όμως από 12 ετών έδειχνε πως το αδύνατο αυτό παιδί που μερικοί νόμιζαν ότι ήταν από τη…μπιάφρα που λέγαμε την εποχή εκείνη, θα φτάσει ψηλά, ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ.Κι όντως έτσι έγινε. Εντάχθηκε στις Ακαδημίες του Αγιαξ καθώς έμενε κοντά στο γήπεδο. Το 1964 κι αφού έκανε τους τότε αντιπάλους και προπονητές να χαίρονται να τον βλέπουν, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα .Ήταν μόλις 17 ετών. Ψιλόλιγνος,στεγνός φαινόταν ότι με το παραμικρό μαρκάρισμα θα έπεφτε ή θα έχανε την μπάλλα. Λάθος ΜΕΓΑΛΟ!!!
Ο μικρός Γιόχαν δεν πιανόταν, οδηγούσε τον Άγιαξ από νίκη σε νίκη κι όλοι σιγά-σιγά στην Ολλανδία άρχισαν να προφέρουν το όνομά του.. ΚΡΑΟΥΦ (όπως είναι η σωστή προφορά, αλλά έχει καθιερωθεί Κρόιφ…). Το 1966 αναδείχθηκε για πρώτη φορά στην σταδιοδρομία του πρωταθλητής Ολλανδίας, κι όλοι μιλούσαν για το σπουδαίο μέλλον που θα έχει ο ποδοσφαιριστής αυτός και μαζί του ο Αγιαξ,
καθώς τότε ο αείμνηστος προπονητής, Ρίνους Μίχελς άρχισε να εφαρμόζει το περίφημο «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» και ο Κρόιφ ήταν παντού …
Το ίδιο πράγμα, να αναδειχθεί δηλαδή πρωταθλητής Ολλανδίας, το έκανε 8 φορές…,ενώ πήρε και 5 κύπελλα Ολλανδίας.
Κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει τον Αγιαξ .Το 1969 φτάνει για πρώτη φορά στο ανώτατο σημείο ,σε συλλογικό επίπεδο:Στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών, στη Μαδρίτη απέναντι στην άλλη μεγάλη ομάδα της «γηραιάς κυρίας»την Μίλαν. Εκεί τα πράγματα εξελίχθηκαν άσχημα για τον Κρόιφ και την παρέα του. Επικράτησε με το εντυπωσιακό 4-1 η ομάδα του Τζιάνι Ριβέρα , του Πράτι και του Σνέλιγκερ…
Η αποθέωση 
Αυτό όμως δεν εμπόδισε το νεαρό, Γιόχαν να συνεχίσει την προσπάθειά μαζί με την ομάδα του φυσικά. Έτσι το 1971 φτάνει ξανά σε τελικό. Στο «Γουέμπλει» αυτή τη φορά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό…Εκατό χιλιάδες φίλαθλοι είχαν κατακλύσει το «Ναό του ποδοσφαίρου»και ο Κρόιφ με το ξεκίνημα κιόλας κάνει μερικά εκπληκτικά πράγματα. Ο Αγιαξ επικρατεί με 2-0 και σηκώνει ψηλά το μεγαλύτερο τρόπαιο σε συλλογικό επίπεδο.
Πρώτος Ευρωπαίος παίκτης 
Παράλληλα έρχεται και η πρώτη και μεγαλύτερη βράβευση σε ατομικό επίπεδο. Το κορυφαίο αθλητικό περιοδικό του κόσμου το γαλλικό «France Football” τον ανακηρύσσει Κορυφαίο ποδοσφαιριστή της Ευρώπης και του απονέμει την «Χρυσή Μπάλα».Κάτι που γίνεται και τις δύο προσεχείς χρονιές (το ίδιο ρεκόρ τρεις συνεχείς φορές έχουν ακόμη ο Πλατινί και ο Φαν Μπάστεν μεταγενέστερα φυσικά οι δύο τελευταίοι ).
Η κυριαρχία του Αγιαξ με τον Κρόιφ πάντα στο «τιμόνι της»θα συνεχισθεί και τα προσεχή δύο χρόνια.. Το 1972 καταβάλλει 2-0 την Ιντερ με δύο δικά του γκολ στο δεύτερο ημίχρονο,κι ενώ στο πρώτο ο Γκαμπριέλε Οριάλι τον είχε εξουδετερώσει…Όμως ο Κρόιφ δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Έτσι κάνοντας μερικές εντυπωσιακές κινήσεις άφησε τον Οριάλι αλλού να τον ..ψάχνει κι αυτός να σκοράρει. Ενα χρόνο αργότερα, στο Βελιγράδι, ο Αγιαξ επικρατεί με 1-0 της Γιουβέντους (κεφαλιά του Τζόνι Ρεπ) και κατακτά για Τρίτη σαιζόν το κύπελλο Πρωταθλητριών..
Εδώ πρέπει να πω ότι το 1971 ο αείμνηστος ΠΡΟΕΔΡΟΣ του Ολυμπιακού, ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΛΑΝΔΡΗΣ δίνει τις 900.000 δρχ που ήταν το κασέ του Αγιαξ και τον Φεβρουάριο του 1972 έρχεται η μεγάλη Ολλανδική ομάδα για φιλικό κατά των «ερυθρολεύκων».Επικράτησε με 2-1 (γκολ των Κάιζερ, Ρεπ , ενδιάμεσα είχε ισοφαρίσει ο Μίλτον Βιέρα) όπου το στάδιο «Καραϊσκάκη» είχε γεμίσει από 35.000 και πλέον φιλάθλους…Ο Κρόιφ έπαιξε μόλις 25’ κι ένα μία εκπληκτική ντρίμπλα στον αείμνηστο, Λάκη Γκλέζο,που δεν ήξερε που πήγε…
Ο Κρόιφ να σημειωθεί ότι δεν φορούσε την φανέλλα με το 9 όπως συνηθιζόταν για έναν σέντερ φορ. Του άρεσε από μικρό παιδί το 14 και είχε καταφέρει να το δεχθούν οι διάφοροι προπονητές του, παρά τις αρχικές τους αντιρρήσεις… Μάλιστα κάποια στιγμή γυρίστηκε και κινηματογραφική ταινία με τίτλο «Η φανέλα με το 14».
Ο μακρομάλλης Γιόχαν, είχε κι ένα μεγάλο ελάττωμα, αλλά ήξερε και το έκρυβε: Κάπνιζε αρειμανίως στα αποδυτήρια αλλά ήταν σχεδόν πάντα πρώτος στις προπονήσεις και δεν έδινε το παραμικρό δικαίωμα στον προπονητή του για να του κάνει παρατήρηση…Φυσικά μετά από χρόνια κι ενώ είχε γίνει τεχνικός της Μπαρσελόνα αναγκάσθηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στην καρδιά γιατί τα πράγματα είχαν δυσκολέψει αφάνταστα. Γι αυτό και δεν συνέχισε μετά την προπονητική του καριέρα που τα πήγαινε κι εκεί πολύ καλά..
Παγκόσμιο ρεκόρ μετεγγραφής 
Το 1973 ο Αγιαξ μετά και το τρίτο του κύπελλο Πρωταθλητριών άρχισε να δείχνει σημάδια κόπωσης και ο Κρόιφ δεν είπε όχι στην πρόταση της Μπαρσελόνα να φορέσει την φανέλλα της. Είναι ενδεικτικό ότι τότε η ομάδα της Καταλωνίας προκειμένου να τον αποκτήσει κατέβαλε στον Αγιαξ, το ποσό των 2.5 εκ.ευρώ (σημερινά λεφτά) που αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ μετεγγραφής για την εποχή… Έτσι ο 26χρονος ,Γιόχαν μετακινήθηκε στην ομάδα της Βαρκελώνης όπου με το πρώτο έγινε το ίνδαλμά της. Στην Ισπανία έπαιξε για περίπου 5 χρόνια κατακτώντας ένα πρωτάθλημα το 1974 ,κι ένα κύπελλο το 1978…
Ακολούθως θα πάει στις Ηνωμένες Πολιτείες που τότε οι ομάδες της μοίραζαν αφειδώς εκατομμύρια και θα παίξει πρώτα στους Λος Αντζελες Αζτεκς (1979-80) και μετά στους Γουάσινγκτον Ντίπλοματς (1980-΄81).Με το τέλος του πρωταθλήματος επέστρεψε στην Ευρώπης όπου αγωνίσθηκε για λίγο στην Λεβάντε . Το 1981 φοράει ξανά τη φανέλλα της πρώτης και παντοτινής αγάπης του του Αγιαξ και το 1983 μεταπηδά στην «μισητή αντίπαλο»τη Φέγενορντ με την οποία κάνει και το ντάμπλ μάλιστα…Ήταν τότε 37 ετών!!.
Στην μεγάλη του καριέρα κατέκτησε ακόμη δύο φορές το Σούπερ κύπελλο Ευρώπης (1972, 1973) και το Διηπειρωτικό (1972)…
Στην εθνική…
Με την εθνική Ολλανδίας αντίθετα δεν μπόρεσε να γνωρίσει τόση μεγάλη δόξα. Εφθασε το 1974 στον τελικό του Μουντιάλ, αλλά εκεί που προηγήθηκε με πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος στο 1’ (τον ανέτρεψε ο Μπέρτι Φόγκτς) και εκτέλεσε άψογα ο Γιόχαν Νέεσκενς,στη συνέχεια αφού δέχθηκε την ισοφάριση από τον Ράινερ Μπόνχοφ, ο δαιμόνιος, Γκέρντ Μίλερ της έδωσε τη «χαριστική βολή»… Τέσσερα χρόνια αργότερα δεν θέλησε να ακολουθήσει την Ολλανδία στα γήπεδα της Αργεντινής για πολιτικούς λόγους όπως έλεγε..
Επιτυχίες είχε και ως προπονητής: Με τον Αγιαξ κατέκτησε δύο κύπελλα, κι ένω Κυπελλούχων στην Αθήνα το 1981 (νίκησε 1-0 την Λοκομοτίβ Λειψίας με γκολ του πνευματικού του παιδιού του Μαρκο Φαν Μπάστεν στο 13΄). Ενώ μετά στην Μπαρσελόνα πήρε 4 πρωταθλήματα (1991,΄92΄, 93, 94), ένα κύπελλο Πρωταθλητριών το 1992 (νίκησε 1-0 την Σαμπντόρια στο «Γουέμπλει), τρία σούπερ –καπ Ισπανίας (1991, 1992, 1994) ένα κυπελλούχων το 1992 , ένα Σούπερ καπ Ευρώπης το 1992, κι ένα κύπελλο Ισπανίας (1990).
Εκτοτε παραμένει οικογενειακώς στην Βαρκελώνη και καθοδηγεί από τα υψηλά κλιμάκια με τον τρόπο του την εκάστοτε διοίκηση…, η οποία το Μάρτιο φέτος τον ανακήρυξε επίτιμο πρόεδρό της. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιτυχία του Ζοάν Λαπόρτα να κερδίσει τις εκλογές για την προεδρία της Μπαρσελόνα…

Βλόντζιμιρτς Λουμπάνσκι ο μεγάλος άτυχος

 

 

Γράφει ο
Μάνος Σταραμόπουλος
ανταποκριτής του France Football στην Ελλάδα

Κατά πολλούς ο Βλόντζιμιρτς Λουμπάνσκι θεωρείται ο κορυφαίος Πολωνός ποδοσφαιριστής, την τελευταία 30ετία, αν όχι και πιο πριν. Σίγουρα ο αείμνηστος, Κάζιμιρ Ντέινα ήταν μαζί με τον Λάτο και τον τερματοφύλακα, Γιαν Τομασέφσκι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της εθνικής τους ομάδας στο Παγκόσμιο κύπελλο της Γερμανίας το 1974, όμως ο ποδοσφαιριστής που όλοι περίμεναν να δούν (συμπατριώτες και αντίπαλοι) ήταν ο Λουμπάνσκι το «νο 10»της Γκόρνικ Ζάμπρζε. Αέρινος (δεύτερος) επιθετικός, που έκανε τον αντίπαλο να μην ξέρει πώς να τον αντιμετωπίσει. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου το 1972 ήταν ο «ήρωας»της ομάδας του. Την οδήγησε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου μετά από εκπληκτικές εμφανίσεις…Κι όλοι μιλούσαν για το τι θα τους προσφέρει στο επερχόμενο Παγκόσμιο κύπελλο αν η Πολωνία ήταν ..παρούσα. Αυτή ήταν αλλά όχι αυτός…
Μεγάλος ντριμπλέρ και ικανότατος γκολτζής.  ΆΤΥΧΟΣ όμως! Τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι στα προκριματικά κατά της Αγγλίας και έμεινε εκτός γηπέδων για 18 μήνες. Αυτό ουσιαστικά τον άφησε πολύ πίσω…Όταν επέστρεψε στην δράση δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναβρεί τον …εαυτό του. Έτσι στη συνέχεια έπαιξε στο Βέλγιο στη Λόκερεν και μετά στις γαλλικές, Βαλενσιέν και Κιμπέρ αλλά ποτέ πια δεν έφθασε σε υψηλά στάνταρτς η απόδοσή του…Κι όμως ο Λουμπάνσκι είχε πετύχει 48 γκολ με την φανέλα της εθνικής Πολωνίας σε 75 παρουσίες, δείγμα της εκτελεστικής του ικανότητας…

Ο Βλόντζιμιρτς Λουμπάνσκι σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Włodzimierz Włodek Leonard Lubański Ημερομηνία γέννησης: 28 Φεβρουαρίου 1947 Εθνικότητα: Πολωνός Θέση: Επιθετικός Ύψος: 1μ78 Βάρος: 76 Ομάδες1963-75: Γκόρνικ Ζάμπρζε 1975-82: Λόκερεν 1982-83: Βαλενσιέν 1983-85: Κιμπέρ Τίτλοι Πρωταθλήματα Πολωνίας 7: 1963,64,65,66,67,71,72 Κύπελλα Πολωνίας 6: 1965,67,69,70,71 Συμμετοχές στην εθνική Πολωνίας: 75 Γκολ με την εθνική: 48 Πρώτος αγώνας: 4 Σεπτεμβρίου 1963 με τη Νορβηγία 9-0 στο Σκιερνιεβίτσε Τελευταίος αγώνας: 24 Σεπτεμβρίου 1980 με τη Τσεχοσλοβακία 1-1 στο Χορζόφ ΤίτλοιΟλυμπιονίκης το 1972 στο Μόναχο

Βλόντζιμιρτς Λουμπάνσκι ο μεγάλος άτυχος

 

 

Κατά πολλούς ο Βλόντζιμιρτς Λουμπάνσκι θεωρείται ο κορυφαίος Πολωνός ποδοσφαιριστής, την τελευταία 30ετία, αν όχι και πιο πριν. Σίγουρα ο αείμνηστος, Κάζιμιρ Ντέινα ήταν μαζί με τον Λάτο και τον τερματοφύλακα, Γιαν Τομασέφσκι οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της εθνικής τους ομάδας στο Παγκόσμιο κύπελλο της Γερμανίας το 1974, όμως ο ποδοσφαιριστής που όλοι περίμεναν να δούν (συμπατριώτες και αντίπαλοι) ήταν ο Λουμπάνσκι το «νο 10»της Γκόρνικ Ζάμπρζε. Αέρινος (δεύτερος) επιθετικός, που έκανε τον αντίπαλο να μην ξέρει πώς να τον αντιμετωπίσει. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου το 1972 ήταν ο «ήρωας»της ομάδας του. Την οδήγησε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου μετά από εκπληκτικές εμφανίσεις…Κι όλοι μιλούσαν για το τι θα τους προσφέρει στο επερχόμενο Παγκόσμιο κύπελλο αν η Πολωνία ήταν ..παρούσα. Αυτή ήταν αλλά όχι αυτός…
Μεγάλος ντριμπλέρ και ικανότατος γκολτζής. ΆΤΥΧΟΣ όμως! Τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι στα προκριματικά κατά της Αγγλίας και έμεινε εκτός γηπέδων για 18 μήνες. Αυτό ουσιαστικά τον άφησε πολύ πίσω…Όταν επέστρεψε στην δράση δεν μπόρεσε ποτέ να ξαναβρεί τον …εαυτό του. Έτσι στη συνέχεια έπαιξε στο Βέλγιο στη Λόκερεν και μετά στις γαλλικές, Βαλενσιέν και Κιμπέρ αλλά ποτέ πια δεν έφθασε σε υψηλά στάνταρτς η απόδοσή του…Κι όμως ο Λουμπάνσκι είχε πετύχει 48 γκολ με την φανέλα της εθνικής Πολωνίας σε 75 παρουσίες, δείγμα της εκτελεστικής του ικανότητας…

Ο Βλόντζιμιρτς Λουμπάνσκι σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Włodzimierz Włodek Leonard Lubański Ημερομηνία γέννησης: 28 Φεβρουαρίου 1947 Εθνικότητα: Πολωνός Θέση: Επιθετικός Ύψος: 1μ78 Βάρος: 76 Ομάδες1963-75: Γκόρνικ Ζάμπρζε 1975-82: Λόκερεν 1982-83: Βαλενσιέν 1983-85: Κιμπέρ Τίτλοι Πρωταθλήματα Πολωνίας 7: 1963,64,65,66,67,71,72 Κύπελλα Πολωνίας 6: 1965,67,69,70,71 Συμμετοχές στην εθνική Πολωνίας: 75 Γκολ με την εθνική: 48 Πρώτος αγώνας: 4 Σεπτεμβρίου 1963 με τη Νορβηγία 9-0 στο Σκιερνιεβίτσε Τελευταίος αγώνας: 24 Σεπτεμβρίου 1980 με τη Τσεχοσλοβακία 1-1 στο Χορζόφ ΤίτλοιΟλυμπιονίκης το 1972 στο Μόναχο

Τρέβορ Φράνσις, το παιδί –θαύμα

Μικρό παιδί κι εγώ πριν αρκετά χρόνια θυμάμαι είχα ανάμεσα στα ινδάλματά μου και τον Τρέβορ Φράνσις. Ο άγγλος ήταν δεν ήταν τότε 16 ετών. Έπαιζε στη Μπέρμιγχαμ με το «Νο 8» κι υπήρχαν στιγμές που έκανε εκπληκτικά πράγματα. Χαιρόσουν να τον βλέπεις να χορεύει τους αντιπάλους του που προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να του πάρουν την μπάλλα. Μάταια όμως. Ο Τρέβορ …πετούσε. Θυμάμαι περίμενα πως και πώς να έρθει το Σάββατο για να δω στην τηλεόραση το μοναδικό ΓΙΑΝΝΗ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ να περιγράφει αγώνες του Αγγλικού πρωταθλήματος. Κι όταν ερχόταν η ώρα να δείξει παιχνίδι της Μπέρμιγχαμ ε τότε όλα ήταν μια χαρά.
Για ένα μικρό διάστημα πήγε δανεικός κι έπαιξε στις Ηνωμένες Πολιτείες δίπλα στους ήδη σπουδαίους Φράντς Μπεκενμπάουερ,Τζιόρτζιο Κινάλια,όπου σε 19 παιχνίδια σημείωσε 22 γκολ. Με το που γύρισε πίσω έγινε το «μπαμ».

«Κτύπησε» ο Κλάφ με 1 εκ.λίρες 
Ο Τρέβορ ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής στη Βρετανία που η μετεγγραφή του έφθασε το 1 εκ.στερλίνες (!!).Ποσό μυθικό, εξωπραγματικό για την εποχή. Κι όμως ο σπουδαίος προπονητής, Μπράιαν Κλάφ που έβγαλε από την αφάνεια και τοποθέτησε την εποχή εκείνη τηΝότιγχαμ Φόρεστ στα μεγάλα θηρία του Αγγλικού ποδοσφαίρου και κατ’ επέκταση του διεθνούς , δεν δίστασε να τα δώσει…προκειμένου να τον εντάξει στην ομάδα του. Ο Φράνσις έπαιξε δίπλα σε άλλα μεγάλα ονόματα τηςΝότιγχαμ όπως ο Τόνι Γούντκοκ (με το γλυκό αριστερό του πόδι),ο γκολτζής φορ, Γκάρι Μπέρτλς, ο Βιβ Άντερσον (πρώτος μαύρος που έπαιξε στην εθνική Αγγλίας) ο Σκωτσέζος αριστερός ακραίος,ΤζονΡόμπερτσον, ο αμυντικός χαφ,Ιαν Μπόιερ, ο στόπερ Λάρι Λόιντ ο παρτεναίρ του, Κένι Μπέρνς και ο μεγάλος πορτιέρο, Πίτερ Σίλτον…
Λέγεται ότι κάποιες φορές όταν πήγε στη Νότιγχαμ ο Μπράιαν Κλάφ τον είχε βάλει να μεταφέρει τα παπούτσια των συμπαικτών του για να μη νομίσει κανείς ότι επειδή στοίχησε πολλά λεφτά και παίρνει και μεγάλο …μεροκάματο (κέρδιζε την εποχή εκείνη 100.000 λίρες το χρόνο!!) θα έχει διαφορετική αντιμετώπιση..

Ο Φράνσις ήταν ο παίκτης που χάρισε στη Νότιγχαμ , τον πρώτο της μεγάλο τίτλο σε διεθνές επίπεδο. Στον τελικό κατά της Σουηδικής, Μάλμε παίζοντας από την δεξιά πλευρά (εκεί τον έβαλε ο Κλάφ) έκανε σχεδόν ότι ήθελε. Ο αντίπαλός του υπήρχαν στιγμές που απλά τον παρακολουθούσε και τελικά η αγγλική ομάδα επικράτησε με 1-0, κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών, εν έτει 1979.Ηταν λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου όταν ο Φράνσις με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του αντίπαλου τερματοφύλακα.. Αυτό ήταν στο δεύτερο το σκορ δεν άλλαξε..
Η Νότιγχαμ κυριάρχησε και την επόμενη σαιζόν και ξανά ο Φράνσις ήταν από τους μεγάλους της πρωταγωνιστές, αλλά δεν κατάφερε να είναι παρών στον μεγάλο τελικό κατά του Αμβούργου λόγω τραυματισμού..
Το καλοκαίρι του 1981 η Νότιγχαμ άρχισε να παρουσιάζει οικονομικές δυσχέρειες και η διοίκηση πούλησε τον Τρέβορ στην Μάντσεστερ Σίτι αντί του ποσού του 1,2 εκ.λιρών. τους «πολίτες» έμεινε μόλις ένα χρόνο, αφού το 1982 τον πήρε στην Γένοβα η Σαμπντόρια του Πάολο Μαντοβάνι
Στην Ιταλία έμεινε τρία χρόνια και στο διάστημα αυτό οι «μπλουτσερκιάτι» πήραν το κύπελλο το 1985..Μετά έφυγε για το Μπέργκαμο και την Αταλάντα όπου αγωνίσθηκε για δύο χρόνια. Ακολούθως τον απέκτησε η Σκωτική, Γκλάσκοου Ρέιντζερς .Επαιξε για ένα έτος και το 1988 μετακινήθηκε στη Γουόλονγκογκ,όπου πριν τελειώσει το έτος, επέστρεψε στην Αγγλία αλλά στην Κ.Π.Ρ αυτή τη φορά. Αγωνίσθηκε με τα χρώματά της για δύο χρόνια και το 1990 πήγε στην Σέφιλντ Γουένστντει όπου έμεινε 4 έτη και εκεί έκλεισε και την μεγάλη του καριέρα. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Αγγλίας, Φάμπιο Καπέλο έχει πει ότι το «Φράνσις είναι ο καλύτερος ξένος παίκτης που έχει αγωνισθεί στο καμπιονάτο..» Κάτι που σίγουρα λέει πάρα πολλά..

Άτυχος 
Είναι γεγονός ότι ο Τρέβορ είχε αρκετές ατυχίες στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Ουκ ολίγες φορές βρέθηκε για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός δράσης, μη μπορώντας να βοηθήσει είτε την εθνική του ομάδα (έπαιξε 52 φορές) .Είτε τις ομάδες που αγωνίσθηκε..

O Τρέβορ Φράνσις σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Trevor John Francis Γεννήθηκε: 19 Απριλίου 1954 στο Πλίμουθ Εθνικότητα: Αγγλος Θέση: Σέντερ φορ Ομάδες 1971-79: Μπέρμπιχαμ Σίτι 1978-79 (δανεικός) Ντετρόιτ Εξπρές 1979-81: Νότιγχαμ 1981-82: Μάντσεστερ Σίτι 1982-85: Σαμπντόρια 1985-87: Αταλάντα 1987-88: Ρέιντζερς 1988: Γουόλονγκονγκ Σίτι 1988-90: Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς 1990-94: Σέφιλντ Γουένστεϊ Τίτλοι Κύπελλο Πρωταθλητριών 1: 1979 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 2: 1979 Διηπειρωτικό 1: 1980 Κύπελλο Ιταλίας 1: 1985 Σκωτικό Λίγκ Καπ 1: 1987 Αγγλικό Λιγκ Καπ 1 : 1991 Συμμετοχές στην εθνική Αγγλίας: 52 Γκολ με την εθνική: 12 Περίοδος: 1976-86 Προπονητής 19880-90: Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς 1991-95: Σέφιλντ Γουένστεϊ 1996-01: Μπέρμπιχαμ Σίτι 2001-03: Κρίσταλ Πάλας

Μπαρλος:Ο μεγάλος πρόεδρος της ΑΕΚ

Πρόεδροι υπάρχουν πολλοί πάρα πολλοί!! Ειδικά στην Ελλάδα. Σα το συγχωρεμένο όμως το Λουκά Μπάρλο ή το Νίκο Γουλανδρή ή και τον Γιώργο Παντελάκη, ελάχιστοι.
Ο Λουκάς Μπάρλος (γεννημένος στην Θεσσαλονίκη το 1920) κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ο μεγαλύτερος διοικητικός παράγων στην ιστορία της ΑΕΚ. Άνθρωπος που μπήκε στο ποδόσφαιρο για να βοηθήσει την μεγάλη του αγάπη την ΑΕΚ και στο τέλος έφυγε καταχρεωμένος, έρημος και…μόνος (δεν εννοώ τη σύζυγο του, αλλά τους …φίλους που στα δύσκολα απομακρύνθηκαν). Έδωσε και την ψυχή του για την Ένωση. Του είχαν προτείνει να «διορισθεί» πρόεδρος, αλλά αυτός δεν θέλησε. Προκήρυξε εκλογές και εξελέγην παίρνοντας το 58% .Μέσα σε λίγους μόνο μήνες από τη 13η θέση που ήταν η ΑΕΚ την έβγαλε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. 

Οι μεγάλες μεταγραφές

Ήταν αυτός που πήρε στην ΑΕΚ ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας όπως ο επιθετικός, Γιώργος Δέδες, ο φορ, Βάλτερ Βάγκνερ, ο αεικίνητος αμυντικός χαφ, Τίμο Τσανλάιτερ , ο δεξιός μπακ ή και στόπερ, Γιώργος Σκρέκης ο μοναδικός Χρήστος Αρδίζογλου (αδίκησε τον εαυτό του!!) ,ο Mέγας Θωμάς Μαύρος (αν μιλάμε για γκολτζή), ο Τάκης Νικολούδης (δεν του έπαιρνες τη μπάλλα ούτε με τα …χέρια) , ο Νίκος Χρηστίδης(σπουδαίος τερματοφύλακας) και βέβαια ο ένας ο μοναδικός, ο τζέντλμαν, Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Ο Μπάρλος σαν πανέξυπνος άνθρωπος που ήταν φρόντισε και πήρε για προπονητή τον Τσεχο-ολλανδό, Φράντισεκ Φάντροκ, έναν πολύ προχωρημένο τεχνικό για την εποχή του. Παρουσίασε στην ΑΕΚ εκπληκτικά πράγματα και όσοι έβλεπαν την ομάδα στο τέλος παρακαλούσαν να μην τελειώσει το…παιχνίδι. Ο Μπάρλος ή «θείος Λουκάς»όπως τον αποκαλούσαν οι φίλαθλοι της Ένωσης, βάζοντας τα χρήματά του, κατάφερε κι έφτιαξε δια μέσου του Φάντρονκ μία Υπέροχη ομάδα. Μία ομάδα που έκανε τους οπαδούς της να τρελαίνονται .Ήταν αυτός που επί προεδρίας του η ΑΕΚ κατέκτησε το τελευταίο της ντάμπλ το 1978… 

Πορεία θριάμβου

Ποιος πραγματικός φίλαθλος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει τα παιχνίδια της Ένωσης στο τότε κύπελλο Πρωταθλητριών κατά της Πόρτο, εκείνο το εκπληκτικό 6-1 (!!!).
Ή την εκπληκτική της πορεία στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ την σαιζόν 1976-77 όπου απέκλεισε διαδοχικά Ντέρμπι Κάουντι (2-0,3-2), Κ.Π.Ρ (0-3, 3-0, 7-6 στα πέναλτι – με ήρωα το Νίκο Χρηστίδη) και Ερυθρό Αστέρα (2-0, 1-3) πριν πέσει πάνω στην Γιουβέντους των Κάουζιο, Μπέτεγκα και χάσει και τις δύο φορές: Με 4-1 στο Τορίνο και 1-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια..
Είναι γεγονός ότι η ΑΕΚ επι ημερών του γνώρισε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ιστορίας της..Διατέλεσε πρόεδρός της από τον Σεπτέμβριο του 1974 έως τον Ιούνιο του 1980 που παραιτήθηκε. Έφυγε από την ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο στις 20 Οκτωβρίου του 1999…

Ριβάλντο: Λατρεύτηκε και στην Ελλάδα

ΡΙΒΑΛΝΤΟ…Ένα όνομα μακρύ σαν ιστορία..Όπως είναι άλλωστε και στην πραγματικότητα: Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα, πιο γνωστός φυσικά ως Ριβάλντο. Ποδοσφαιριστής με Π κεφαλαίο!! Ότι και να γράψεις γι αυτό το Σούπερ παίκτη θα είναι λίγο…
Τέτοια τεχνική κατάρτιση, εντυπωσιακή ντρίμπλα, απίστευτο αριστερό σουτ, οξυδέρκεια; Ελάχιστοι διαθέτουν όλα αυτά τα προτερήματα, γι αυτό άλλωστε κι έγραψε αλλά και συνεχίζει να γράφει μία εκπληκτική ιστορία..Και βέβαια εμείς εδώ στην Ελλάδα θα πρέπει να θεωρούμε τυχερούς τους εαυτούς μας που είδαμε, θαυμάσαμε, αποθεώσαμε το μεγάλο αυτό ποδοσφαιριστή, ο οποίος μετά την φυγή του από την Μίλαν, φόρεσε αρχικά την φανέλλα του Ολυμπιακού και έπειτα της ΑΕΚ.

Ο Ριβάλντο θεωρείται από τους σπουδαιότερους επιθετικούς μέσους που έχει αναδείξει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Εγκατέλειψε την πατρίδα του έχοντας κατακτήσει δύο πρωταθλήματα –εθνικής εμβέλειας- με την Παλμέιρας και πήγε στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια όπου στη μία σαιζόν που φόρεσε την φανέλα της, σημείωσε 21 γκολ και κατέλαβε την 4η θέση στο πίνακα των σκόρερς, σημειώνοντας μερικά απίθανα τέρματα. Λογικό ήταν λοιπόν οι παράγοντες της Μπαρσελόνα να κινηθούν αστραπιαία και το καλοκαίρι του 1997 τον απέκτησε δίνοντας στην Λα Κορούνια το ποσό των 26 εκ.δολλαρίων, περίπου 22 εκ.ευρώ!!!
Ο Ριβάλντο στην πρώτη του σαιζόν στην ομάδα της Καταλονίας πέτυχε 19 γκολ σε 34 παιχνίδια και ήταν ο δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος. Βοήθησε τα μέγιστα την Μπαρσελόνα κατακτήσει δύο φορές το πρωτάθλημα Ισπανίας, μία φορά το Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης. Το 1999 ο Ριβάλντο οδήγησε ξανά την Μπαρσελόνα στον τίτλο καθώς στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος επικράτησε με 3-2 της Βαλένθια σε μία ιστορική ανατροπή κι ενώ ο ίδιος στο 90’ σημείωσε το νικητήριο γκολ με ανάποδο ψαλίδι που έχει χαρακτηρισθεί ως ένα από τα ομορφότερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Την ίδια χρονιά ο ίδιος κέρδισε και την «Χρυσή Μπάλα» στο καθιερωμένο ετήσιο δημοψήφισμα του έγκυρου γαλλικού αθλητικού περιοδικού «France Football» όπου είμαι ένας από αυτούς που του έδωσαν την πρωτιά …

Παράλληλα είχαν ξεκινήσει και οι κόντρες του με τον Ολλανδό προπονητή,Λουίς Φαν Χάαλ ο οποίος επέμενε ο Ριβάλντο να παίζει ως επιτελικός μέσος, ενώ ο ίδιος προτιμούσε αριστερός εξτρέμ…Το καλοκαίρι του 2000 ο Φαν Χάαλ απομακρύνθηκε από την διοίκηση και ο Ριβάλντο βρήκε την ησυχία του…Όχι για πολύ όμως…
Το 2002 ο Φαν Χάαλ επέστρεψε στην τεχνική ηγεσία της Μπαρσελόνα και τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν ξανά άλλη τροπή. Οι κόντρες τους ήταν αρκετές με συνέπεια ο Ριβάλντο να αποφασίσει να φύγει, κι ενώ είχε άλλα δύο χρόνια συμβόλαιο ακόμη..
Φυσικά δεν έμεινε χωρίς…δουλειά. Καθότι ελεύθερος τον πήρε αμέσως η Μίλαν με την οποία το 2003 κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ, κύπελλο Ιταλίας .

Δεν…έτρεχε
Τα 6 εκ.ευρώ όμως που έβαζε κάθε χρόνο στον τραπεζικό του λογαριασμό κι αφού πλέον δεν ..έτρεχε σύμφωνα με τα πλάνα της τεχνικής ηγεσίας των «ροσονέρι», έκανε την διοίκηση και τον Σύλβιο Μπερλουσκόνι να τον βάλουν ουσιαστικά στον πάγκο,κάτι που δεν του άρεσε, κι έφυγε. Πήγε στην πατρίδα του κι έπαιξε στην Κρουζέιρο.

Ο ΚόκκαληςΚαι έρχεται η ώρα να παίξει και στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης βάζει βαθειά το χέρι στην τσέπη και τον εντάσσει στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας του προκαλώντας θύελλα ενθουσιασμού στις τάξεις των φιλάθλων…Φίλων και μη!! Ο Ριβάλντο με απλές κινήσεις αλλά ουσιαστικές και μερικές απίστευτες ντρίπλες προσφέρει μαγεία και ο Ολυμπιακός κατακτά τρία συνεχή πρωταθλήματα (2005,06,07) και δύο κύπελλα (2005,06) με τον βραζιλιάνο άσο να πετυχαίνει μερικά εντυπωσιακά και αποφασιστικά τέρματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την λόμπα στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος από το σημαιάκι του κόρνερ ,τα δύο γκολ στα ντέρμπι κατά του Παναθηναϊκού από αντίστοιχα κτυπήματα φάουλ, ή το γκολ κατά του Ηρακλή στο τελευταίο εκτός έδρας παιχνίδι που του έδωσε και τον τίτλο..
Τον Μάιο του 2007 μετακινήθηκε στην ΑΕΚ, αφού ο Ολυμπιακός είχε αποφασίσει να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού και να μη στηρίζεται στον Ριβάλντο..
Στην ΑΕΚ έκανε ότι καλύτερο μπορούσε με αποκορύφωμα στο ντέρμπι του Μαΐου με τον Ολυμπιακό να έχει τρεις ασίστ και η ομάδα του να επικρατεί με 4-0 (!!!) σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της..
Και στις 25 Αυγούστου του 2008 ανακοινώνει ότι συμφώνησε και θα συνεχίσει την καριέρα του στην Μπουνιοντκόρ του Ουζμπεκιστάν η οποία του προσφέρει διετές συμβόλαιο με ετήσιες αποδοχές που ανέρχονται στα 5,1 εκ.ευρώ (!!!) τρελά χρήματα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ήταν και 35 ετών πλέον…Έτσι πήγε στο μακρινό αλλά και πλούσιο Ουζμπεκιστάν όπου και συνεχίζει να αγωνίζεται ακόμη..

Ένα Μουντιάλ
Με την φανέλα της εθνικής Βραζιλίας ο Ριβάλντο έφθασε δύο φορές σε τελικούς. Μία το 1998 όπου έχασε 3-0 από την Γαλλία του Ζιντάν ,αλλά 4 χρόνια αργότερα έφθασε στην κατάκτηση. Στο Μουντιάλ της Νοτίου Κορέας και Ιαπωνίας πέτυχε 5 γκολ (6 ο πρώτος σκόρερ Ρονάλντο ) και η Βραζιλία κατέκτησε την κορυφή νικώντας στον τελικό με 2-0 την Γερμανία..

O Ριβάλντο σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Rivaldo Vítor Borba Ferreira Εθνικότητα: Βραζιλιάνος Γεννήθηκε: 19 Απριλίου 1972 στο Περναμπούκο της πολιτείας Παουλίστα Θέση: Επιθετικός μέσος Ομάδες1991-92: Σάντα Κρουζ 1992-93: Μόγκι Μίριμ 1993-94: Κορίνθιανς 1994-96: Παλμέιρας 1996-97: Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (Ισπανία) 1997-02: Μπαρτσελόνα 2002-03: Μίλαν 2004: Κρουζέιρο 2004-07: Ολυμπιακός 2007-08: ΑΕΚ 2008-σήμερα: Μπουγιονκόρ (Ουζμπεκιστάν) ΤίτλοιΤσάμπιονς Λιγκ 1: 2003 Ευρωπαϊκό Σούπερ καπ 2: 1997,03 Πρωτάθλημα Βραζιλίας 1: 1994 Πρωτάθλημα Σάο Πάολο 2: 1994,96 Πρωτάθλημα Ισπανίας 2: 1998,99 Κύπελλο Ισπανίας 1: 1998 Κύπελλο Ιταλίας 1: 2003 Πρωτάθλημα Ελλάδος 3: 2005,06,07 Κύπελλο Ελλάδος 2: 2005,06 Πρωτάθλημα Ουζμπεκιστάν 2: 2008,09 Κύπελλο Ουζμπεκιστάν 1 :2008 Συμμετοχές στην εθνική Βραζιλίας:74 Γκολ με την εθνική Βραζιλίας:34 Πρώτο ματς: 16 Δεκεμβρίου 1993 με Μεξικό 1-0 στη Γουαδαλαχάρα Τελευταίο ματς:19 Νοεμβρίου 2003 με Ουρουγουάη 3-3 στο Κουρίτιμο Όλοι οι αγώνες του στην εθνική Βραζιλίας Συμμετοχές σε Μουντιάλ 1998 (2η): 7 αγώνες, 3 γκολ 2002 (1η): 7 αγώνες, 5 γκολ Συμμετοχές σε Κόπα Αμέρικα 1999 (Παραγουάη): 5 αγώνες, 5 γκολ Συμμετοχές σε Κονφεντερέισον Καπ 1997 (Ριάντ): 2 αγώνες ΤίτλοιΜουντιάλ 1: 2002 Κόπα Αμέρικα 1: 1999 Κονφεντερέισον Καπ 1: 1997

Μπόμπι Μουρ: Ποδοσφαιριστής και τζέντλμαν!

Του ΜΑΝΟΥ ΣΤΑΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
ανταποκριτή του περιοδικού France Football

Στο ποδόσφαιρο όταν λέμε τη λέξη τζέντλμαν, εννούμε ΜΠΟΜΠΙ ΜΟΥΡ. Ο μεγάλης κλάσεως αυτός λίμπερο, ήταν από τους ελάχιστους ποδοσφαιριστές που δεν ακολουθούσε το …σύνθημα μπάλα ή παίκτης, ποτέ και τα δύο. Είχα την τύχη να δω πάρα πολλές φορές και δια ζώσης τον Σπουδαίο αυτό ποδοσφαιριστή, αγωνιζόμενο και ειλικρινά με είχε εντυπωσιάσει. Τόσο ως άνθρωπος όσο και ως ποδοσφαιριστής. Θυμάμαι τον είδα από κοντά για πρώτη φορά, τη δεκαετία του 1970 όταν τον είχε φέρει στην Ελλάδα ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ πρόεδρος των «ερυθρολεύκων»Νίκος Γουλανδρής. Ο Μουρ αγωνίσθηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού σ ένα φιλικό κατά της Κορίνθιανς το 1972 .Έπαιξε σ όλο το παιχνίδι και ξεχώριζε σα τη «μύγα μες στο γάλα»με την απλότητα και την άνεσή του. Ο Μουρ είχε τον τρόπο να πηγαίνει πρώτος στη μπάλα και να την αποσπά από τον αντίπαλο δίχως να τον κτυπά κάτι που κάνουν πολλοί σημερινοί και παλαιότεροι αμυντικοί.
Ο Μπόμπι Μουρ στην πολύχρονη καριέρα του, αγάπησε μόνο μία ομάδα, ασχέτως αν κάποια στιγμή έπαιξε και στις Φούλαμ (1974 με ΄77) ,Σαν Αντόνιο Θάντερ (1976) και Σιάτλ Σόντερς (1978) ως επαγγελματίας. Η μεγάλη του αγάπη όπως και του πατέρα του, σημερινού μέσου της Τσέλσι,Φράνκ Λαμπάρντ, Φράνκ (ναι εχει το ίδιο όνομα με τον γυιό του) ήταν η Γουέστ Χαμ.Εκεί μεγάλωσε,ανδρώθηκε , κι έπαιξε στην εθνική Αγγλίας. Ο Μουρ παίκτης με έντονη προσωπικότητα, γνώριζε να ηρεμεί τους συμπαίκτες του και να τους κατευθύνει κιόλας.Άλλωστε είχε κάτι το ..κοινό με τον γερμανό, Φράντς Μπεκενμπάουερ.Και οι δύο προωθούντο συνέχεια και τροφοδοτούσαν κέντρο και επίθεση (περισσότερο ο δεύτερος…).Ο Μουρ φορούσε πάντα τη φανέλλα με το νο 6 (ο «Κάιζερ»όταν γύρισε στην άμυνα το 5) .

Ο πιο νέος αρχηγός των «λιονταριών»

Το 1962 πραγματοποίησε ντεμπούτο στην εθνική του ομάδα, αφου ο τότε προπονητής της, Τζίμι Αρμφιλντ είχε διακρίνει το ταλέντο του.. Κι ένα χρόνο αργότερα τον έχρισε και αρχηγό της. Έγινε έτσι ο πιο μικρός σε ηλικία ποδοσφαιριστής που παίρνει το περιβραχιόνιο στην εθνική Αγγλίας, κάτι που κράτησε για πάρα πολλά χρόνια …
Η Αγγλία το 1966 φιλοξένησε για πρώτη και μοναδική έως τώρα φορά την τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου και ο Μουρ ήταν από τους πλέον μεγάλους πρωταγωνιστές της.Μαζί με τους Χάρστ, Μπάνκς, Μπόμπι Τσάρλτον, Πίτερς κ.α οδήγησαν την εθνική τους ομάδα στη μεγαλύτερη έως τώρα επιτυχία τους,στην κατάκτηση του Μουντιάλ.. Έπαιξε και στο Παγκόσμιο κύπελλο του 1970 στα γήπεδα του Μεξικού αλλά εκεί αποκλείσθηκε στα προημιτελικά από την τότε Δυτική Γερμανία σ ένα απίστευτο παιχνίδι που γύρισε η ομάδα του Χέλμουτ Σεν (0-2) σε 3-2…

Με την Γουέστ Χαμ

Με την ομάδα του την Γουέστ Χαμ κατέκτησε το κύπελλο Κυπελλούχων το 1965 νικώντας στον τελικό με 2-0 την Μόναχο 1860…
Όταν αποχώρησε από το ποδόσφαιρο δούλεψε ως προπονητής για ένα όχι μεγάλο διάστημα στις Οξφορντ, Ιστερν , Σάουθεντ και έπειτα ως σχολοιαστής στην τηλεόραση…Τον Απρίλιο του 1991 εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο για επέμβαση (είχε καρκίνο) και το 1993 έφυγε για πάντα από την ζωή..
Ο Πελέ είχε πει ότι «ήταν ο πιο καθαρός αμυντικός που έχω γνωρίσει ποτέ…»
Κάτι που λέει πάρα πολλά…
Πολλοί ζήτησαν να δοθεί το όνομά του στο «Νέο Γουέμπλει» αλλά μάλλον-τουλάχιστον έως τώρα- δεν εισακούσθηκαν από τους αρμοδίους

O Μπόμπι Μουρ σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Robert Frederick Chelsea “Bobby” Moore Γεννήθηκε: 12 Απριλίου 1941 στο Μπάριγκ Πέθανε: 24 Φεβρουαρίου 1993 Εθνικότητα: Άγγλος Θέση: Λίμπερο Ομάδες1958-74: Γουέστ Χαμ 1974-77: Φούλαμ 1976: Σαν Αντόνιο (ΗΠΑ) 1978: Σιάλτ (ΗΠΑ) Συμμετοχές στην εθνική Αγγλίας: 108 Γκολ με την εθνική:2 Πρώτο ματς: 20 Μαΐου 1962 με Περού 4-0 στη Λίμα Τελευταίο ματς: 14 Νοεμβρίου 1973 με Ιταλία 0-1 στο Λονδίνο Όλοι οι αγώνες του στην εθνική Αγγλίας Συμμετοχές σε Μουντιάλ 1962 (8η): 4 αγώνες 1966 (1η): 6 αγώνες 1970 (8η): 4 αγώνες Συμμετοχές σε Euro 1968: 2 αγώνες