Λουίς Κουμπίγια: Στην Εθνική Παραδείσου

Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει για τον Ουρουγουανό μύθο που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών...

Την Κυριακή (3/3) έφυγε από την ζωή, στην Ασουνθιόν της Παραγουάης, ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, ο Ουρουγουανός Λουίς Κουμπίγια, θύμα καρκίνου του στομάχου, σε ηλικία 72 ετών.

Η είδηση πέρασε σχεδόν στα ψιλά. Κι όμως για αυτούς που παρακολουθούν τα δρώμενα στο διεθνές ποδόσφαιρο δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Ο Κουμπίγια που πήρε μέρος σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1966, 1970, 1974) ήταν μία μεγάλη φυσιογνωμία όχι μόνο για το ποδόσφαιρο της Ουρουγουάης αλλά γενικότερα για το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Ποδοσφαιριστής κλάσεως, που χαιρόσουν να βλέπεις να κάνει απίθανα κόλπα και ντρίμπλες με την μπάλα.

Ο Κουμπίγια το βράδι του Σαββάτου (3 Μαρτίου) εισήχθη επειγόντως σε ιδιωτικό νοσοκομείο της πρωτεύουσας της Παραγουάης και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, καθώς έπασχε από καρκίνο του στομάχου, αλλά δεν άντεξε. Στις 20.30 τοπική ώρα (12.30 ώρα Ελλάδος) πέθανε.

Ο Λουίς Αλμπέρτο Κουμπίγια Αλμέιδα, όπως είναι το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε στη πόλη Παϊσάντου της Ουρουγουάης στις 28 Μαρτίου 1940. Ξεκίνησε να κλωτσά τη μπάλα στην ομάδα Νέων του Κολόμβου, στο Παϊσάντου. Τα «λαγωνικά» άρχισαν να βλέπουν στο πρόσωπό του ένα νέο σπουδαίο αστέρι, και δικαιώθηκαν. Ο Κουμπίγια γνωστός και ως «ο μαύρος» κατάφερε να πραγματοποιήσει μία σπουδαία καριέρα, κατακτώντας συνολικά 16 τίτλους! Όταν «κρέμασε τα παπούτσιά του» δεν έφυγε από το ποδόσφαιρο, αλλά ακολούθησε το επάγγελμα του προπονητή, όπου κι εδώ είχε σημαντικές επιτυχίες, κατακτώντας με τις διάφορες ομάδες που συνεργάστηκε 17 τίτλους!

Το 2006 αναδείχθηκε 7ος κορυφαίος παίκτης του 20ού αιώνα στη Λατινική Αμερική, από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του ποδοσφαίρου (IFFHS).

Το 1957 (έως 1962) πήγε στην Πενιαρόλ (έπαιξε 63 ματς / 14 γκολ), όπου με το πρώτο άρχισε να ξεδιπλώνει το πηγαίο ταλέντο του. Δεξιός ακραίος επιθετικός με ωραία ντρίμπλα, που μερικές φορές περνούσε και δεύτερη αλλά και τρίτη φορά τον κάθε αντίπαλό του, κάνοντας τα πλήθη να παραληρούν στις εξέδρες βλέποντας ωραίο θέαμα. Με την Πενιαρόλ κατέκτησε τέσσερις φορές το πρωτάθλημα Ουρουγουάης, δύο φορές το Κόπα Λιμπερταδόρες (αντίστοιχο του Ευρωπαϊκού Τσάμπιονς Λιγκ) και ένα Διηπειρωτικό.

Το 1962 μετακινήθηκε στην Ισπανική, Μπαρσελόνα (έμεινε έως το 1964) όπου μαζί της κατέκτησε το Copa del Rey το 1963. Συνολικά με τους Μπλαουγκράνα έπαιξε 49 παιχνίδια, σημειώνοντας 12 γκολ. Το 1964 πήρε μεταγραφή στην Ρίβερ Πλέιτ της Αργεντινής όπου έμεινε για τέσσερα χρόνια (129 ματς / 31 γκολ) δίχως να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο. Το 1969 επιστρέφει στην πατρίδα του και φορά τη φανέλα της Νασιονάλ Μοντεβιδέο (έως το 1972) με την οποία κατακτά 5 πρωταθλήματα, 1 Κόπα Λιμπερταδόρες, κι ένα Διηπειρωτικό.

Το 1975 πάει στη Σαντιάγο Μόρνιγκ της Χιλής και την αμέσως επόμενη σεζόν στην Ντεφενσόρ (Ουρουγουάη). Εκεί έγραψε τον επίλογο με ένα ακόμη σπουδαίο επίτευγμα της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Στα 36 του χρόνια αποδίδει εντυπωσιακά και οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ουρουγουάης, σπάζοντας το «δίπολο» Πενιαρόλ - Νασιονάλ που εναλλάσσονταν από το 1932!

Στην Εθνική Ουρουγουάης αγωνίσθηκε 38 φορές σημειώνοντας 11 γκολ (1959-1974) και πήρε μέρος μαζί της σε τρία Μουντιάλ (1962, 1970, 1974). Στην ιστορία έχουν μείνει τα παιχνίδια που πραγματοποίησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1970, ειδικά εναντίον της τότε Σοβιετικής Ενωσης, όπου προκαλούσε συνεχώς «πονοκεφάλους» στους αμυντικούς της και ιδιαιτέρως στον προσωπικό του αντίπαλο. Τελικά η Ουρουγουάη πέρασε στα ημιτελικά, όμως είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά την μεγάλη Βραζιλία των Πελέ, Ζέρσον, Τοστάο, Ριβελίνο,Ζαϊρζίνιο κ.ά και να ηττηθεί με 3-1.

Έπειτα εργάσθηκε ως προπονητής, όπου κι εκεί ξεχώρισε, κατακτώντας 17 τίτλους: Δούλεψε σε Ολύμπια (1978-80), Νιούελς Ολντ Μπόις (1980), Πενιαρόλ (1981), Ατλέτικο Νασιονάλ ντε Μεντεγίν (1983), Ρίβερ Πλέιτ (1984), Νασιονάλ (1985), Ολύμπια (1988-1991), Ρασίνγκ Κλάμπ (1994), Ολύμπια (1995-2000), Σέρο Πορτένιο (2000), Λιμπερτάντ (2000), Σεντάουρος Βιγιαβισένσιο (2003), Ταγέρες ντε Κόρντομπα (2003), Κομουνικασιόνες ντε Γουατεμάλα (2005), Ολύμπια (2006), Μπαρσελόνα ντε Γκουαγιακίλ (2007), Κολέχιο Νασιονάλ ντε Ικίτος (2000), Ολύμπια (2010) και Τακουαρί (2012). Εργάσθηκε και στην Εθνική Ουρουγουάης το διάστημα 1991-93 έχοντας βοηθό τον αδελφό του...

Καλό ταξίδι Λουίς...