Χίλια μπράβο αξίζουν στους παίκτες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, που μπορεί να μην επικράτησε κανείς τους (2-2), αλλά μετά από πολλά χρόνια οι φίλαθλοι μπορούν να φωνάξουν «Ναι, υπάρχει και ελληνικό ποδόσφαιρο».
Τέτοιο θέαμα, τέτοιες συγκινήσεις, τέτοια παλικαριά με την πραγματική έννοια της λέξης, είχαμε να δούμε πολλά χρόνια σ ένα ντέρμπι! Ο μεν Παναθηναϊκός του Ρότσα, με έναν Μαυρία να ξεδιπλώνει το τεράστιο ταλέντο του και να δείχνει ότι η ομάδα του και κατ επέκταση η Εθνική Ελλάδος έχει ένα δεξιό ακραίο επιθετικό, που να βγάζει «φωτιές» και να ταλαιπωρεί τους αντιπάλους του. Ο μικρός -προσωπική μου εκτίμηση- έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σ έναν σπουδαίο επιθετικό, σ ένα εξτρέμ που αν έχει και τον παράγοντα τύχη μαζί του, θα μπορέσει να φθάσει πολύ ψηλά.
Έπειτα ο Σισοκό ήταν ο ηγέτης στην μεσαία γραμμή των Πρασίνων, ένας παίκτης που ξέρει πότε θα κρατήσει και πότε θα δώσει την μπάλα. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κρατήσει αυτόν τον μέσο, και μετά το καλοκαίρι, έστω κι αν χρειασθεί να πληρώσει τη Βόλφσμπουργκ. Σημαντικούς παίκτες και δανεικούς δεν μπορείς να έχει πάντα!
Ο Παναθηναϊκός του Ρότσα είναι γεγονός ότι προσφέρει θέαμα, όπως άλλωστε έκανε και ο Αργεντινός την εποχή που έθελγε τα πλήθη με το εκπληκτικό του αριστερό πόδι... Αν ενισχυθεί σε ορισμένες θέσεις σίγουρα θα μπορέσει να βελτιώσει ακόμη περισσότερο την ομάδα.
Από την άλλη ο Ολυμπιακός του Ζαρντίμ, με τους σπουδαίους αστέρες, να κοιτούν και λίγο αφ υψηλού, αφού κατάφερε να γυρίσει το παιχνίδι με δύο έξοχα γκολ του Τζεμπούρ, ενδεχομένως να πίστεψε ότι αυτός είναι το «αφεντικό» του αγώνα και θα κρατήσει το σκορ... Έλα όμως που στο ποδόσφαιρο δεν αρκεί μόνο αυτό!
Ο Φουστέρ τελευταίως δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση κι ενώ καταφέρνει και παίρνει σχεδόν πάντα επίκαιρες θέσεις, δεν μπορεί να σκοράρει. ΟΤοροσίδης, προφανώς δεν είναι όπως παλιά -αυτός ίσως ξέρει το γιατί- ο Αμπντούν καλός, «χρυσός», αλλά όλα έχουν κι ένα μέτρο. Δεν μπορεί να παίρνει την μπάλα και να επιχειρεί να τους περάσει όλους! Επαναλαμβάνω είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής, αλλά δεν είναι και ο Μέσι! Ο Ιμπαγάσα, πολύ καλός στο πρώτο 20λεπτο, αλλά μετά χάθηκε στην μετριότητα και δικαίως ο Ζαρντίμ έβαλε στη θέση του τον Μασάντο που έδωσε πνοή στην ομάδα, αλλά...
Ο Μήτρογλου που είχε τα φόντα να δώσει το κάτι διαφορετικό, είχε την ατυχία να καθυστερήσει από την μία ο προπονητής του, να αποφασίσει να του πει «άλλαξε», κι όταν έγινε, τραυματίσθηκε ο Σιόβας. Έτσι αναγκαστικά η τρίτη αλλαγή έγινε ο Κοντρέρας.
Γενικά ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι, που κέρδισε το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, που τόσο έχει πληγεί σ αυτή τη χώρα. Τέτοιο ποδόσφαιρο θέλει ο κόσμος ώστε να επιστρέψει στα γήπεδα και να λέμε κι εμείς, «Ναι επιτέλους, μπορούσε να απολαύσουμε θέαμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου