Τζεφ Χαρστ: Ο" Ήρωας του '66"

Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει για τον Τζεφ Χαρστ

Ένας τζέντλμαν των γηπέδων.Ξεκίνησε την καριέρα του ως μέσος,αλλά αμέσως ο τεχνικός της Γουέστ Χαμ,Ρον Γκρίνγουντ διέκρινε ότι αυτός ο υψηλόσωμος ποδοσφαιριστής έχει όλα τα προσόντα για να γίνει ένας σπουδαίος φορ κρούσεως.Κι όντως έτσι έγινε.Ο Τζεφ Χάρστ, για χρόνια ήταν το…φόβητρο των αντίπαλων τερματοφυλάκων..Σπάνια στην διάρκεια της σταδιοδρομίας του μπόρεσε αντίπαλος,τουλάχιστον επι αγγλικού εδάφους να τον ανακόψει..Πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν αλλά λίγοι τα κατάφεραν..Είχε τον τρόπο παρά την   σωματική του διάπλαση, να μπορεί ξεφεύγει από τους αντιπάλους και μετά όλα ήταν…εύκολα. Ηταν ένας μεγάλος «εραστής των διχτύων».Βοήθησε τα μέγιστα να κατακτήσει η Γουέστ Χαμ το κύπελλο Κυπελλούχων το 1965 νικώντας στον τελικό 2-0 την Μόναχο 1860 με δύο γκολ του Σίλει.Ο Χάρστ μαζί με τους Μπόμπι Μουρ (αρχηγός) και Μάρτιν Πίτερς ήταν από τους κορυφαίους. Βέβαια η μεγαλύτερη εμφάνιση του Τζεφ πραγματοποιήθηκε στον τελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου του 1966 στο θρυλικό Γουέμπλει,όπου έκλεψε την παράσταση. Με τρία δικά του γκολ, ένα εκ των οποίων ακόμη και σήμερα αμφισβητείται, η εθνική Αγγλίας επικράτησε με 4-2 της αντίστοιχης,τότε,Δυτικής Γερμανίας και κατέκτησε το πρώτο και μεγαλύτερο (έως τώρα)τρόπαιο της ιστορίας της.. Το 3ο γκολ των «λιονταριών» που σημείωσε ο Τζεφ Χάρστ ήταν απόφαση του ελβετού διαιτητή,Γκότφριντ ,ο οποίος δεν είχε καλή οπτική επαφή και κύτταξε τον πρώτο επόπτη, ρώσο (στην πραγματικότητα Αζέρο),Μπαχράμοφ,ο οποίος του έκανε νόημα ότι η μπάλα πέρασε την γραμμή του αντίπαλου τέρματος..Έτσι έφυγε για την σέντρα..Το 1995 έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης χρησιμοποιώντας τη δυνατή καλύτερη τεχνολογία,έδειξε πως η μπάλα δεν πρέπει να είχε περάσει όλη την γραμμή και κακώς μέτρησε το γκολ.Όλα αυτά όμως 29 χρόνια μετά… Ο Χάρστ που έπαιξε ακόμη στις Στόουκ Σίτι,και τέλειωσε την σταδιοδρομία του στην Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον,ασχολήθηκε μετά για λίγο με την προπονητική αλλά δεν μπόρεσε να προσαρμοσθεί και την άφησε..Η Βασίλισσα της Αγγλίας τον έχρισε και δικαίως Σερ για τις μεγάλες του υπηρεσίες στο ποδόσφαιρο της χώρας …