Παρέλαβα το λεύκωμα της ΕΠΟ, αυτό που αφορά τα 85 χρόνια ιστορίας της, το ξεφύλλισα και, πραγματικά, εντυπωσιάστηκα. Στοιχεία που αφορούν τις διοικήσεις της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, την πορεία τους, την πορεία γενικότερα, του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το ποδόσφαιρο αναπτύχθηκε χάρη στη δημιουργία της ΕΠΟ, που απειλήθηκε με διάλυση τόσες φορές, όπως ενημερώνομαι από το απίστευτης έμπνευσης βιβλίο-λεύκωμα...
Έχω την εντύπωση πως η ΕΠΟ πρωτοτύπησε με αυτή την έκδοση, που χρίζει ιδιαίτερης αναφοράς και επιβάλλεται να διαβαστεί από το ευρύ φίλαθλο κοινό. Εκτός όλων των άλλων και του εντυπωσιακού φωτογραφικού αρχειακού υλικού, περιλαμβάνει αυτή καθαυτή -σε μεγάλο βαθμό- την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια ιστορία που πρέπει να μάθει ο κόσμος.
Στο λεύκωμα, που επιμελήθηκε ο «δικός μας» Βαγγέλης Μελέκογλου κάνοντας την έρευνα και τη συγγραφή του, παρουσιάζονται λεπτομέρειες για το ελληνικό ποδόσφαιρο, στοιχεία που για πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Για να μην σας κουράζω, παραθέτω τον πρόλογο του συγγραφέα, Β. Μελέκογλου:
«Στην Ελλάδα, τα σκληρά χρόνια της δεκαετίας του 20, το ποδόσφαιρο αναζητούσε μια ταυτότητα. Τη βρήκε, με την ίδρυση της ΕΠΟ το χειμώνα του 1926 όταν, εν μέσω πολλών επεισοδίων, δημιουργήθηκε από ανθρώπους του αθλήματος μια συνομοσπονδία, που έμελλε να αλλάξει τον χάρτη του ποδοσφαίρου στην χώρα.
Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, έτσι όπως βαφτίστηκε από τον Ευάγγελο Σταμάτη -ιδρυτικό στέλεχος της Ένωσης Αθηνών- συγκροτημένη από στελέχη που είχαν άμεση σχέση με το σπορ -κι αυτό ήταν κάτι το πολύ σημαντικό- έμελλε να παίξει τον πλέον σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αθλήματος.
Περιόδους που το ποδόσφαιρο κέρδιζε ολοένα περισσότερους οπαδούς και όχι απλά, φίλους και που η ανάγκη οργάνωσής του ήταν επιτακτική, εμφανίστηκε η ΕΠΟ που συγκέντρωσε σταδιακά όλες τις εξουσίες και αναδείχθηκε στην κεντρική Αρχή.
Είναι μάλιστα γεγονός αναμφισβήτητο πως, χάρη στην ύπαρξή της, ενώθηκε ποδοσφαιρικά η Ελλάδα, καλλιεργήθηκε και προχώρησε το άθλημα.
Τα προβλήματα που προέκυψαν ήταν πολλά, λάθη έγιναν, τίποτα όμως δεν κατάφερε να σταματήσει την πορεία προς τα εμπρός.
Η ιστορία της ΕΠΟ συμβαδίζει με αυτήν του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το λεύκωμα που κρατάτε στα χέρια σας, καταγράφει την ιστορία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου που ξεκίνησε από τα γραφεία της Ένωσης Αθηνών στην οδό Σωκράτους στο κέντρο της Αθήνας ένα πρωινό του Νοεμβρίου του 1926, συνεχίστηκε από την οδό Φυλής και, αργότερα, από την Ακαδημίας, μέχρι να μεταφερθεί στη λεωφόρο Συγγρού, αρχές της δεκαετίας του 80 και, από την άνοιξη του 2010, στα γραφεία-κόσμημα στο Γουδή. Σε μια περιοχή όπου άρχισε να χτίζεται πολύ σοβαρά και βήμα με το βήμα, το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον προηγούμενο αιώνα.
Η δημιουργία ενός βιβλίου για την ιστορία της ΕΠΟ με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 85 χρόνων ζωής της, ήταν μια ιδέα που συζητήθηκε τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου του 2010 και αποφασίστηκε να γίνει πράξη από τον Σοφοκλή Πιλάβιο. Η συνεργασία μαζί του, όπως και με τον άλλο φίλο, τον Μιχάλη Τσαπίδη οδήγησε, μετά από έρευνα δυόμιση χρόνων, στη συλλογή του υλικού και στην έκδοση αυτού του λευκώματος.
Η έρευνα εστιάστηκε κατά μεγάλο μέρος στον αθλητικό Τύπο από τα τέλη της δεκαετίας του 20, σε μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής, και σε έγγραφα-ντοκουμέντα.
Επίσης, στη μελέτη των πρακτικών συνεδριάσεων και των γενικών συνελεύσεων της Ομοσπονδίας, ντοκουμέντα που διέσωσε ο Γιάννης Αντωνάκος, επί χρόνια διευθυντής των γραφείων της ΕΠΟ.
Στην ερευνητική προσπάθεια βοήθησαν πολλοί, τους οποίους αναφέρουμε σε επόμενη σελίδα. Συνέβαλαν τα μέγιστα όμως, ο Μιχάλης Τσαπίδης, ο Παυσανίας Παπανικολάου, ο προϊστάμενος της Μπενακείου Βιβλιοθήκης της Βουλής Ευάγγελος Δρακόπουλος, και ο Νίκος Παναγιώτου με το επιτελείο του».
Για να μην σας κουράζω, παραθέτω τον πρόλογο του συγγραφέα, Β. Μελέκογλου:
«Στην Ελλάδα, τα σκληρά χρόνια της δεκαετίας του 20, το ποδόσφαιρο αναζητούσε μια ταυτότητα. Τη βρήκε, με την ίδρυση της ΕΠΟ το χειμώνα του 1926 όταν, εν μέσω πολλών επεισοδίων, δημιουργήθηκε από ανθρώπους του αθλήματος μια συνομοσπονδία, που έμελλε να αλλάξει τον χάρτη του ποδοσφαίρου στην χώρα.
Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, έτσι όπως βαφτίστηκε από τον Ευάγγελο Σταμάτη -ιδρυτικό στέλεχος της Ένωσης Αθηνών- συγκροτημένη από στελέχη που είχαν άμεση σχέση με το σπορ -κι αυτό ήταν κάτι το πολύ σημαντικό- έμελλε να παίξει τον πλέον σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αθλήματος.
Περιόδους που το ποδόσφαιρο κέρδιζε ολοένα περισσότερους οπαδούς και όχι απλά, φίλους και που η ανάγκη οργάνωσής του ήταν επιτακτική, εμφανίστηκε η ΕΠΟ που συγκέντρωσε σταδιακά όλες τις εξουσίες και αναδείχθηκε στην κεντρική Αρχή.
Είναι μάλιστα γεγονός αναμφισβήτητο πως, χάρη στην ύπαρξή της, ενώθηκε ποδοσφαιρικά η Ελλάδα, καλλιεργήθηκε και προχώρησε το άθλημα.
Τα προβλήματα που προέκυψαν ήταν πολλά, λάθη έγιναν, τίποτα όμως δεν κατάφερε να σταματήσει την πορεία προς τα εμπρός.
Η ιστορία της ΕΠΟ συμβαδίζει με αυτήν του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το λεύκωμα που κρατάτε στα χέρια σας, καταγράφει την ιστορία της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου που ξεκίνησε από τα γραφεία της Ένωσης Αθηνών στην οδό Σωκράτους στο κέντρο της Αθήνας ένα πρωινό του Νοεμβρίου του 1926, συνεχίστηκε από την οδό Φυλής και, αργότερα, από την Ακαδημίας, μέχρι να μεταφερθεί στη λεωφόρο Συγγρού, αρχές της δεκαετίας του 80 και, από την άνοιξη του 2010, στα γραφεία-κόσμημα στο Γουδή. Σε μια περιοχή όπου άρχισε να χτίζεται πολύ σοβαρά και βήμα με το βήμα, το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον προηγούμενο αιώνα.
Η δημιουργία ενός βιβλίου για την ιστορία της ΕΠΟ με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 85 χρόνων ζωής της, ήταν μια ιδέα που συζητήθηκε τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου του 2010 και αποφασίστηκε να γίνει πράξη από τον Σοφοκλή Πιλάβιο. Η συνεργασία μαζί του, όπως και με τον άλλο φίλο, τον Μιχάλη Τσαπίδη οδήγησε, μετά από έρευνα δυόμιση χρόνων, στη συλλογή του υλικού και στην έκδοση αυτού του λευκώματος.
Η έρευνα εστιάστηκε κατά μεγάλο μέρος στον αθλητικό Τύπο από τα τέλη της δεκαετίας του 20, σε μαρτυρίες πρωταγωνιστών της εποχής, και σε έγγραφα-ντοκουμέντα.
Επίσης, στη μελέτη των πρακτικών συνεδριάσεων και των γενικών συνελεύσεων της Ομοσπονδίας, ντοκουμέντα που διέσωσε ο Γιάννης Αντωνάκος, επί χρόνια διευθυντής των γραφείων της ΕΠΟ.
Στην ερευνητική προσπάθεια βοήθησαν πολλοί, τους οποίους αναφέρουμε σε επόμενη σελίδα. Συνέβαλαν τα μέγιστα όμως, ο Μιχάλης Τσαπίδης, ο Παυσανίας Παπανικολάου, ο προϊστάμενος της Μπενακείου Βιβλιοθήκης της Βουλής Ευάγγελος Δρακόπουλος, και ο Νίκος Παναγιώτου με το επιτελείο του».
Αυτό το βιβλίο προτείνω να το αγοράσει κάθε φίλαθλος.
ΥΓ: Δημοσιογράφους σα το Βαγγέλη δύσκολα βρίσκεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου