Τρέβορ Φράνσις, το παιδί –θαύμα

Μικρό παιδί κι εγώ πριν αρκετά χρόνια θυμάμαι είχα ανάμεσα στα ινδάλματά μου και τον Τρέβορ Φράνσις. Ο άγγλος ήταν δεν ήταν τότε 16 ετών. Έπαιζε στη Μπέρμιγχαμ με το «Νο 8» κι υπήρχαν στιγμές που έκανε εκπληκτικά πράγματα. Χαιρόσουν να τον βλέπεις να χορεύει τους αντιπάλους του που προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να του πάρουν την μπάλλα. Μάταια όμως. Ο Τρέβορ …πετούσε. Θυμάμαι περίμενα πως και πώς να έρθει το Σάββατο για να δω στην τηλεόραση το μοναδικό ΓΙΑΝΝΗ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ να περιγράφει αγώνες του Αγγλικού πρωταθλήματος. Κι όταν ερχόταν η ώρα να δείξει παιχνίδι της Μπέρμιγχαμ ε τότε όλα ήταν μια χαρά.
Για ένα μικρό διάστημα πήγε δανεικός κι έπαιξε στις Ηνωμένες Πολιτείες δίπλα στους ήδη σπουδαίους Φράντς Μπεκενμπάουερ,Τζιόρτζιο Κινάλια,όπου σε 19 παιχνίδια σημείωσε 22 γκολ. Με το που γύρισε πίσω έγινε το «μπαμ».

«Κτύπησε» ο Κλάφ με 1 εκ.λίρες 
Ο Τρέβορ ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής στη Βρετανία που η μετεγγραφή του έφθασε το 1 εκ.στερλίνες (!!).Ποσό μυθικό, εξωπραγματικό για την εποχή. Κι όμως ο σπουδαίος προπονητής, Μπράιαν Κλάφ που έβγαλε από την αφάνεια και τοποθέτησε την εποχή εκείνη τηΝότιγχαμ Φόρεστ στα μεγάλα θηρία του Αγγλικού ποδοσφαίρου και κατ’ επέκταση του διεθνούς , δεν δίστασε να τα δώσει…προκειμένου να τον εντάξει στην ομάδα του. Ο Φράνσις έπαιξε δίπλα σε άλλα μεγάλα ονόματα τηςΝότιγχαμ όπως ο Τόνι Γούντκοκ (με το γλυκό αριστερό του πόδι),ο γκολτζής φορ, Γκάρι Μπέρτλς, ο Βιβ Άντερσον (πρώτος μαύρος που έπαιξε στην εθνική Αγγλίας) ο Σκωτσέζος αριστερός ακραίος,ΤζονΡόμπερτσον, ο αμυντικός χαφ,Ιαν Μπόιερ, ο στόπερ Λάρι Λόιντ ο παρτεναίρ του, Κένι Μπέρνς και ο μεγάλος πορτιέρο, Πίτερ Σίλτον…
Λέγεται ότι κάποιες φορές όταν πήγε στη Νότιγχαμ ο Μπράιαν Κλάφ τον είχε βάλει να μεταφέρει τα παπούτσια των συμπαικτών του για να μη νομίσει κανείς ότι επειδή στοίχησε πολλά λεφτά και παίρνει και μεγάλο …μεροκάματο (κέρδιζε την εποχή εκείνη 100.000 λίρες το χρόνο!!) θα έχει διαφορετική αντιμετώπιση..

Ο Φράνσις ήταν ο παίκτης που χάρισε στη Νότιγχαμ , τον πρώτο της μεγάλο τίτλο σε διεθνές επίπεδο. Στον τελικό κατά της Σουηδικής, Μάλμε παίζοντας από την δεξιά πλευρά (εκεί τον έβαλε ο Κλάφ) έκανε σχεδόν ότι ήθελε. Ο αντίπαλός του υπήρχαν στιγμές που απλά τον παρακολουθούσε και τελικά η αγγλική ομάδα επικράτησε με 1-0, κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών, εν έτει 1979.Ηταν λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου όταν ο Φράνσις με κεφαλιά έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του αντίπαλου τερματοφύλακα.. Αυτό ήταν στο δεύτερο το σκορ δεν άλλαξε..
Η Νότιγχαμ κυριάρχησε και την επόμενη σαιζόν και ξανά ο Φράνσις ήταν από τους μεγάλους της πρωταγωνιστές, αλλά δεν κατάφερε να είναι παρών στον μεγάλο τελικό κατά του Αμβούργου λόγω τραυματισμού..
Το καλοκαίρι του 1981 η Νότιγχαμ άρχισε να παρουσιάζει οικονομικές δυσχέρειες και η διοίκηση πούλησε τον Τρέβορ στην Μάντσεστερ Σίτι αντί του ποσού του 1,2 εκ.λιρών. τους «πολίτες» έμεινε μόλις ένα χρόνο, αφού το 1982 τον πήρε στην Γένοβα η Σαμπντόρια του Πάολο Μαντοβάνι
Στην Ιταλία έμεινε τρία χρόνια και στο διάστημα αυτό οι «μπλουτσερκιάτι» πήραν το κύπελλο το 1985..Μετά έφυγε για το Μπέργκαμο και την Αταλάντα όπου αγωνίσθηκε για δύο χρόνια. Ακολούθως τον απέκτησε η Σκωτική, Γκλάσκοου Ρέιντζερς .Επαιξε για ένα έτος και το 1988 μετακινήθηκε στη Γουόλονγκογκ,όπου πριν τελειώσει το έτος, επέστρεψε στην Αγγλία αλλά στην Κ.Π.Ρ αυτή τη φορά. Αγωνίσθηκε με τα χρώματά της για δύο χρόνια και το 1990 πήγε στην Σέφιλντ Γουένστντει όπου έμεινε 4 έτη και εκεί έκλεισε και την μεγάλη του καριέρα. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Αγγλίας, Φάμπιο Καπέλο έχει πει ότι το «Φράνσις είναι ο καλύτερος ξένος παίκτης που έχει αγωνισθεί στο καμπιονάτο..» Κάτι που σίγουρα λέει πάρα πολλά..

Άτυχος 
Είναι γεγονός ότι ο Τρέβορ είχε αρκετές ατυχίες στην ποδοσφαιρική του καριέρα. Ουκ ολίγες φορές βρέθηκε για σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός δράσης, μη μπορώντας να βοηθήσει είτε την εθνική του ομάδα (έπαιξε 52 φορές) .Είτε τις ομάδες που αγωνίσθηκε..

O Τρέβορ Φράνσις σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Trevor John Francis Γεννήθηκε: 19 Απριλίου 1954 στο Πλίμουθ Εθνικότητα: Αγγλος Θέση: Σέντερ φορ Ομάδες 1971-79: Μπέρμπιχαμ Σίτι 1978-79 (δανεικός) Ντετρόιτ Εξπρές 1979-81: Νότιγχαμ 1981-82: Μάντσεστερ Σίτι 1982-85: Σαμπντόρια 1985-87: Αταλάντα 1987-88: Ρέιντζερς 1988: Γουόλονγκονγκ Σίτι 1988-90: Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς 1990-94: Σέφιλντ Γουένστεϊ Τίτλοι Κύπελλο Πρωταθλητριών 1: 1979 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 2: 1979 Διηπειρωτικό 1: 1980 Κύπελλο Ιταλίας 1: 1985 Σκωτικό Λίγκ Καπ 1: 1987 Αγγλικό Λιγκ Καπ 1 : 1991 Συμμετοχές στην εθνική Αγγλίας: 52 Γκολ με την εθνική: 12 Περίοδος: 1976-86 Προπονητής 19880-90: Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς 1991-95: Σέφιλντ Γουένστεϊ 1996-01: Μπέρμπιχαμ Σίτι 2001-03: Κρίσταλ Πάλας

Μπαρλος:Ο μεγάλος πρόεδρος της ΑΕΚ

Πρόεδροι υπάρχουν πολλοί πάρα πολλοί!! Ειδικά στην Ελλάδα. Σα το συγχωρεμένο όμως το Λουκά Μπάρλο ή το Νίκο Γουλανδρή ή και τον Γιώργο Παντελάκη, ελάχιστοι.
Ο Λουκάς Μπάρλος (γεννημένος στην Θεσσαλονίκη το 1920) κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ο μεγαλύτερος διοικητικός παράγων στην ιστορία της ΑΕΚ. Άνθρωπος που μπήκε στο ποδόσφαιρο για να βοηθήσει την μεγάλη του αγάπη την ΑΕΚ και στο τέλος έφυγε καταχρεωμένος, έρημος και…μόνος (δεν εννοώ τη σύζυγο του, αλλά τους …φίλους που στα δύσκολα απομακρύνθηκαν). Έδωσε και την ψυχή του για την Ένωση. Του είχαν προτείνει να «διορισθεί» πρόεδρος, αλλά αυτός δεν θέλησε. Προκήρυξε εκλογές και εξελέγην παίρνοντας το 58% .Μέσα σε λίγους μόνο μήνες από τη 13η θέση που ήταν η ΑΕΚ την έβγαλε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ. 

Οι μεγάλες μεταγραφές

Ήταν αυτός που πήρε στην ΑΕΚ ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας όπως ο επιθετικός, Γιώργος Δέδες, ο φορ, Βάλτερ Βάγκνερ, ο αεικίνητος αμυντικός χαφ, Τίμο Τσανλάιτερ , ο δεξιός μπακ ή και στόπερ, Γιώργος Σκρέκης ο μοναδικός Χρήστος Αρδίζογλου (αδίκησε τον εαυτό του!!) ,ο Mέγας Θωμάς Μαύρος (αν μιλάμε για γκολτζή), ο Τάκης Νικολούδης (δεν του έπαιρνες τη μπάλλα ούτε με τα …χέρια) , ο Νίκος Χρηστίδης(σπουδαίος τερματοφύλακας) και βέβαια ο ένας ο μοναδικός, ο τζέντλμαν, Ντούσαν Μπάγεβιτς.
Ο Μπάρλος σαν πανέξυπνος άνθρωπος που ήταν φρόντισε και πήρε για προπονητή τον Τσεχο-ολλανδό, Φράντισεκ Φάντροκ, έναν πολύ προχωρημένο τεχνικό για την εποχή του. Παρουσίασε στην ΑΕΚ εκπληκτικά πράγματα και όσοι έβλεπαν την ομάδα στο τέλος παρακαλούσαν να μην τελειώσει το…παιχνίδι. Ο Μπάρλος ή «θείος Λουκάς»όπως τον αποκαλούσαν οι φίλαθλοι της Ένωσης, βάζοντας τα χρήματά του, κατάφερε κι έφτιαξε δια μέσου του Φάντρονκ μία Υπέροχη ομάδα. Μία ομάδα που έκανε τους οπαδούς της να τρελαίνονται .Ήταν αυτός που επί προεδρίας του η ΑΕΚ κατέκτησε το τελευταίο της ντάμπλ το 1978… 

Πορεία θριάμβου

Ποιος πραγματικός φίλαθλος αλήθεια μπορεί να ξεχάσει τα παιχνίδια της Ένωσης στο τότε κύπελλο Πρωταθλητριών κατά της Πόρτο, εκείνο το εκπληκτικό 6-1 (!!!).
Ή την εκπληκτική της πορεία στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ την σαιζόν 1976-77 όπου απέκλεισε διαδοχικά Ντέρμπι Κάουντι (2-0,3-2), Κ.Π.Ρ (0-3, 3-0, 7-6 στα πέναλτι – με ήρωα το Νίκο Χρηστίδη) και Ερυθρό Αστέρα (2-0, 1-3) πριν πέσει πάνω στην Γιουβέντους των Κάουζιο, Μπέτεγκα και χάσει και τις δύο φορές: Με 4-1 στο Τορίνο και 1-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια..
Είναι γεγονός ότι η ΑΕΚ επι ημερών του γνώρισε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ιστορίας της..Διατέλεσε πρόεδρός της από τον Σεπτέμβριο του 1974 έως τον Ιούνιο του 1980 που παραιτήθηκε. Έφυγε από την ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο στις 20 Οκτωβρίου του 1999…

Ριβάλντο: Λατρεύτηκε και στην Ελλάδα

ΡΙΒΑΛΝΤΟ…Ένα όνομα μακρύ σαν ιστορία..Όπως είναι άλλωστε και στην πραγματικότητα: Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα, πιο γνωστός φυσικά ως Ριβάλντο. Ποδοσφαιριστής με Π κεφαλαίο!! Ότι και να γράψεις γι αυτό το Σούπερ παίκτη θα είναι λίγο…
Τέτοια τεχνική κατάρτιση, εντυπωσιακή ντρίμπλα, απίστευτο αριστερό σουτ, οξυδέρκεια; Ελάχιστοι διαθέτουν όλα αυτά τα προτερήματα, γι αυτό άλλωστε κι έγραψε αλλά και συνεχίζει να γράφει μία εκπληκτική ιστορία..Και βέβαια εμείς εδώ στην Ελλάδα θα πρέπει να θεωρούμε τυχερούς τους εαυτούς μας που είδαμε, θαυμάσαμε, αποθεώσαμε το μεγάλο αυτό ποδοσφαιριστή, ο οποίος μετά την φυγή του από την Μίλαν, φόρεσε αρχικά την φανέλλα του Ολυμπιακού και έπειτα της ΑΕΚ.

Ο Ριβάλντο θεωρείται από τους σπουδαιότερους επιθετικούς μέσους που έχει αναδείξει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Εγκατέλειψε την πατρίδα του έχοντας κατακτήσει δύο πρωταθλήματα –εθνικής εμβέλειας- με την Παλμέιρας και πήγε στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια όπου στη μία σαιζόν που φόρεσε την φανέλα της, σημείωσε 21 γκολ και κατέλαβε την 4η θέση στο πίνακα των σκόρερς, σημειώνοντας μερικά απίθανα τέρματα. Λογικό ήταν λοιπόν οι παράγοντες της Μπαρσελόνα να κινηθούν αστραπιαία και το καλοκαίρι του 1997 τον απέκτησε δίνοντας στην Λα Κορούνια το ποσό των 26 εκ.δολλαρίων, περίπου 22 εκ.ευρώ!!!
Ο Ριβάλντο στην πρώτη του σαιζόν στην ομάδα της Καταλονίας πέτυχε 19 γκολ σε 34 παιχνίδια και ήταν ο δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος. Βοήθησε τα μέγιστα την Μπαρσελόνα κατακτήσει δύο φορές το πρωτάθλημα Ισπανίας, μία φορά το Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης. Το 1999 ο Ριβάλντο οδήγησε ξανά την Μπαρσελόνα στον τίτλο καθώς στο τελευταίο παιχνίδι πρωταθλήματος επικράτησε με 3-2 της Βαλένθια σε μία ιστορική ανατροπή κι ενώ ο ίδιος στο 90’ σημείωσε το νικητήριο γκολ με ανάποδο ψαλίδι που έχει χαρακτηρισθεί ως ένα από τα ομορφότερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Την ίδια χρονιά ο ίδιος κέρδισε και την «Χρυσή Μπάλα» στο καθιερωμένο ετήσιο δημοψήφισμα του έγκυρου γαλλικού αθλητικού περιοδικού «France Football» όπου είμαι ένας από αυτούς που του έδωσαν την πρωτιά …

Παράλληλα είχαν ξεκινήσει και οι κόντρες του με τον Ολλανδό προπονητή,Λουίς Φαν Χάαλ ο οποίος επέμενε ο Ριβάλντο να παίζει ως επιτελικός μέσος, ενώ ο ίδιος προτιμούσε αριστερός εξτρέμ…Το καλοκαίρι του 2000 ο Φαν Χάαλ απομακρύνθηκε από την διοίκηση και ο Ριβάλντο βρήκε την ησυχία του…Όχι για πολύ όμως…
Το 2002 ο Φαν Χάαλ επέστρεψε στην τεχνική ηγεσία της Μπαρσελόνα και τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν ξανά άλλη τροπή. Οι κόντρες τους ήταν αρκετές με συνέπεια ο Ριβάλντο να αποφασίσει να φύγει, κι ενώ είχε άλλα δύο χρόνια συμβόλαιο ακόμη..
Φυσικά δεν έμεινε χωρίς…δουλειά. Καθότι ελεύθερος τον πήρε αμέσως η Μίλαν με την οποία το 2003 κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ, κύπελλο Ιταλίας .

Δεν…έτρεχε
Τα 6 εκ.ευρώ όμως που έβαζε κάθε χρόνο στον τραπεζικό του λογαριασμό κι αφού πλέον δεν ..έτρεχε σύμφωνα με τα πλάνα της τεχνικής ηγεσίας των «ροσονέρι», έκανε την διοίκηση και τον Σύλβιο Μπερλουσκόνι να τον βάλουν ουσιαστικά στον πάγκο,κάτι που δεν του άρεσε, κι έφυγε. Πήγε στην πατρίδα του κι έπαιξε στην Κρουζέιρο.

Ο ΚόκκαληςΚαι έρχεται η ώρα να παίξει και στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Σωκράτης Κόκκαλης βάζει βαθειά το χέρι στην τσέπη και τον εντάσσει στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας του προκαλώντας θύελλα ενθουσιασμού στις τάξεις των φιλάθλων…Φίλων και μη!! Ο Ριβάλντο με απλές κινήσεις αλλά ουσιαστικές και μερικές απίστευτες ντρίπλες προσφέρει μαγεία και ο Ολυμπιακός κατακτά τρία συνεχή πρωταθλήματα (2005,06,07) και δύο κύπελλα (2005,06) με τον βραζιλιάνο άσο να πετυχαίνει μερικά εντυπωσιακά και αποφασιστικά τέρματα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την λόμπα στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος από το σημαιάκι του κόρνερ ,τα δύο γκολ στα ντέρμπι κατά του Παναθηναϊκού από αντίστοιχα κτυπήματα φάουλ, ή το γκολ κατά του Ηρακλή στο τελευταίο εκτός έδρας παιχνίδι που του έδωσε και τον τίτλο..
Τον Μάιο του 2007 μετακινήθηκε στην ΑΕΚ, αφού ο Ολυμπιακός είχε αποφασίσει να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού και να μη στηρίζεται στον Ριβάλντο..
Στην ΑΕΚ έκανε ότι καλύτερο μπορούσε με αποκορύφωμα στο ντέρμπι του Μαΐου με τον Ολυμπιακό να έχει τρεις ασίστ και η ομάδα του να επικρατεί με 4-0 (!!!) σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της..
Και στις 25 Αυγούστου του 2008 ανακοινώνει ότι συμφώνησε και θα συνεχίσει την καριέρα του στην Μπουνιοντκόρ του Ουζμπεκιστάν η οποία του προσφέρει διετές συμβόλαιο με ετήσιες αποδοχές που ανέρχονται στα 5,1 εκ.ευρώ (!!!) τρελά χρήματα γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ήταν και 35 ετών πλέον…Έτσι πήγε στο μακρινό αλλά και πλούσιο Ουζμπεκιστάν όπου και συνεχίζει να αγωνίζεται ακόμη..

Ένα Μουντιάλ
Με την φανέλα της εθνικής Βραζιλίας ο Ριβάλντο έφθασε δύο φορές σε τελικούς. Μία το 1998 όπου έχασε 3-0 από την Γαλλία του Ζιντάν ,αλλά 4 χρόνια αργότερα έφθασε στην κατάκτηση. Στο Μουντιάλ της Νοτίου Κορέας και Ιαπωνίας πέτυχε 5 γκολ (6 ο πρώτος σκόρερ Ρονάλντο ) και η Βραζιλία κατέκτησε την κορυφή νικώντας στον τελικό με 2-0 την Γερμανία..

O Ριβάλντο σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Rivaldo Vítor Borba Ferreira Εθνικότητα: Βραζιλιάνος Γεννήθηκε: 19 Απριλίου 1972 στο Περναμπούκο της πολιτείας Παουλίστα Θέση: Επιθετικός μέσος Ομάδες1991-92: Σάντα Κρουζ 1992-93: Μόγκι Μίριμ 1993-94: Κορίνθιανς 1994-96: Παλμέιρας 1996-97: Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (Ισπανία) 1997-02: Μπαρτσελόνα 2002-03: Μίλαν 2004: Κρουζέιρο 2004-07: Ολυμπιακός 2007-08: ΑΕΚ 2008-σήμερα: Μπουγιονκόρ (Ουζμπεκιστάν) ΤίτλοιΤσάμπιονς Λιγκ 1: 2003 Ευρωπαϊκό Σούπερ καπ 2: 1997,03 Πρωτάθλημα Βραζιλίας 1: 1994 Πρωτάθλημα Σάο Πάολο 2: 1994,96 Πρωτάθλημα Ισπανίας 2: 1998,99 Κύπελλο Ισπανίας 1: 1998 Κύπελλο Ιταλίας 1: 2003 Πρωτάθλημα Ελλάδος 3: 2005,06,07 Κύπελλο Ελλάδος 2: 2005,06 Πρωτάθλημα Ουζμπεκιστάν 2: 2008,09 Κύπελλο Ουζμπεκιστάν 1 :2008 Συμμετοχές στην εθνική Βραζιλίας:74 Γκολ με την εθνική Βραζιλίας:34 Πρώτο ματς: 16 Δεκεμβρίου 1993 με Μεξικό 1-0 στη Γουαδαλαχάρα Τελευταίο ματς:19 Νοεμβρίου 2003 με Ουρουγουάη 3-3 στο Κουρίτιμο Όλοι οι αγώνες του στην εθνική Βραζιλίας Συμμετοχές σε Μουντιάλ 1998 (2η): 7 αγώνες, 3 γκολ 2002 (1η): 7 αγώνες, 5 γκολ Συμμετοχές σε Κόπα Αμέρικα 1999 (Παραγουάη): 5 αγώνες, 5 γκολ Συμμετοχές σε Κονφεντερέισον Καπ 1997 (Ριάντ): 2 αγώνες ΤίτλοιΜουντιάλ 1: 2002 Κόπα Αμέρικα 1: 1999 Κονφεντερέισον Καπ 1: 1997

Μπόμπι Μουρ: Ποδοσφαιριστής και τζέντλμαν!

Του ΜΑΝΟΥ ΣΤΑΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
ανταποκριτή του περιοδικού France Football

Στο ποδόσφαιρο όταν λέμε τη λέξη τζέντλμαν, εννούμε ΜΠΟΜΠΙ ΜΟΥΡ. Ο μεγάλης κλάσεως αυτός λίμπερο, ήταν από τους ελάχιστους ποδοσφαιριστές που δεν ακολουθούσε το …σύνθημα μπάλα ή παίκτης, ποτέ και τα δύο. Είχα την τύχη να δω πάρα πολλές φορές και δια ζώσης τον Σπουδαίο αυτό ποδοσφαιριστή, αγωνιζόμενο και ειλικρινά με είχε εντυπωσιάσει. Τόσο ως άνθρωπος όσο και ως ποδοσφαιριστής. Θυμάμαι τον είδα από κοντά για πρώτη φορά, τη δεκαετία του 1970 όταν τον είχε φέρει στην Ελλάδα ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ πρόεδρος των «ερυθρολεύκων»Νίκος Γουλανδρής. Ο Μουρ αγωνίσθηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού σ ένα φιλικό κατά της Κορίνθιανς το 1972 .Έπαιξε σ όλο το παιχνίδι και ξεχώριζε σα τη «μύγα μες στο γάλα»με την απλότητα και την άνεσή του. Ο Μουρ είχε τον τρόπο να πηγαίνει πρώτος στη μπάλα και να την αποσπά από τον αντίπαλο δίχως να τον κτυπά κάτι που κάνουν πολλοί σημερινοί και παλαιότεροι αμυντικοί.
Ο Μπόμπι Μουρ στην πολύχρονη καριέρα του, αγάπησε μόνο μία ομάδα, ασχέτως αν κάποια στιγμή έπαιξε και στις Φούλαμ (1974 με ΄77) ,Σαν Αντόνιο Θάντερ (1976) και Σιάτλ Σόντερς (1978) ως επαγγελματίας. Η μεγάλη του αγάπη όπως και του πατέρα του, σημερινού μέσου της Τσέλσι,Φράνκ Λαμπάρντ, Φράνκ (ναι εχει το ίδιο όνομα με τον γυιό του) ήταν η Γουέστ Χαμ.Εκεί μεγάλωσε,ανδρώθηκε , κι έπαιξε στην εθνική Αγγλίας. Ο Μουρ παίκτης με έντονη προσωπικότητα, γνώριζε να ηρεμεί τους συμπαίκτες του και να τους κατευθύνει κιόλας.Άλλωστε είχε κάτι το ..κοινό με τον γερμανό, Φράντς Μπεκενμπάουερ.Και οι δύο προωθούντο συνέχεια και τροφοδοτούσαν κέντρο και επίθεση (περισσότερο ο δεύτερος…).Ο Μουρ φορούσε πάντα τη φανέλλα με το νο 6 (ο «Κάιζερ»όταν γύρισε στην άμυνα το 5) .

Ο πιο νέος αρχηγός των «λιονταριών»

Το 1962 πραγματοποίησε ντεμπούτο στην εθνική του ομάδα, αφου ο τότε προπονητής της, Τζίμι Αρμφιλντ είχε διακρίνει το ταλέντο του.. Κι ένα χρόνο αργότερα τον έχρισε και αρχηγό της. Έγινε έτσι ο πιο μικρός σε ηλικία ποδοσφαιριστής που παίρνει το περιβραχιόνιο στην εθνική Αγγλίας, κάτι που κράτησε για πάρα πολλά χρόνια …
Η Αγγλία το 1966 φιλοξένησε για πρώτη και μοναδική έως τώρα φορά την τελική φάση του Παγκοσμίου κυπέλλου και ο Μουρ ήταν από τους πλέον μεγάλους πρωταγωνιστές της.Μαζί με τους Χάρστ, Μπάνκς, Μπόμπι Τσάρλτον, Πίτερς κ.α οδήγησαν την εθνική τους ομάδα στη μεγαλύτερη έως τώρα επιτυχία τους,στην κατάκτηση του Μουντιάλ.. Έπαιξε και στο Παγκόσμιο κύπελλο του 1970 στα γήπεδα του Μεξικού αλλά εκεί αποκλείσθηκε στα προημιτελικά από την τότε Δυτική Γερμανία σ ένα απίστευτο παιχνίδι που γύρισε η ομάδα του Χέλμουτ Σεν (0-2) σε 3-2…

Με την Γουέστ Χαμ

Με την ομάδα του την Γουέστ Χαμ κατέκτησε το κύπελλο Κυπελλούχων το 1965 νικώντας στον τελικό με 2-0 την Μόναχο 1860…
Όταν αποχώρησε από το ποδόσφαιρο δούλεψε ως προπονητής για ένα όχι μεγάλο διάστημα στις Οξφορντ, Ιστερν , Σάουθεντ και έπειτα ως σχολοιαστής στην τηλεόραση…Τον Απρίλιο του 1991 εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο για επέμβαση (είχε καρκίνο) και το 1993 έφυγε για πάντα από την ζωή..
Ο Πελέ είχε πει ότι «ήταν ο πιο καθαρός αμυντικός που έχω γνωρίσει ποτέ…»
Κάτι που λέει πάρα πολλά…
Πολλοί ζήτησαν να δοθεί το όνομά του στο «Νέο Γουέμπλει» αλλά μάλλον-τουλάχιστον έως τώρα- δεν εισακούσθηκαν από τους αρμοδίους

O Μπόμπι Μουρ σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Robert Frederick Chelsea “Bobby” Moore Γεννήθηκε: 12 Απριλίου 1941 στο Μπάριγκ Πέθανε: 24 Φεβρουαρίου 1993 Εθνικότητα: Άγγλος Θέση: Λίμπερο Ομάδες1958-74: Γουέστ Χαμ 1974-77: Φούλαμ 1976: Σαν Αντόνιο (ΗΠΑ) 1978: Σιάλτ (ΗΠΑ) Συμμετοχές στην εθνική Αγγλίας: 108 Γκολ με την εθνική:2 Πρώτο ματς: 20 Μαΐου 1962 με Περού 4-0 στη Λίμα Τελευταίο ματς: 14 Νοεμβρίου 1973 με Ιταλία 0-1 στο Λονδίνο Όλοι οι αγώνες του στην εθνική Αγγλίας Συμμετοχές σε Μουντιάλ 1962 (8η): 4 αγώνες 1966 (1η): 6 αγώνες 1970 (8η): 4 αγώνες Συμμετοχές σε Euro 1968: 2 αγώνες

Κάρλες Πουγιόλ: Ένας παίκτης με …ψυχή!!!

Του ΜΑΝΟΥ ΣΤΑΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
ανταποκριτή του Γαλλικού περιοδικού France Football

Σπάνια ειδικά στις ημέρες μας βρίσκεις άνθρωπο και πολύ περισσότερο ποδοσφαιριστή σε μεγάλη ομάδα, που να είναι γέννημα-θρέμμα της.Κι ένας από αυτούς είναι δίχως αμφισβήτηση ο Καταλανός στόπερ τώρα,Κάρλες Πουγιόλ της Μπαρσελόνα…
Ο κατσαρομάλλης Πουγιόλ (πλήρες όνομα Κάρλες Πουγιόλ ι Σαφορσάδα) ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία ως τερματοφύλακας στην Πόμπλα ντε Σεγούρ..Όμως η τύχη του δεν τόθελε να συνεχίσει στην θέση αυτή.Διάφορα προβλήματα στην ωμοπλάτη τον ανάγκασαν να σταματήσει να παίζει πορτιέρο και να μετακινηθεί στην θέση του επιθετικού (!).Το 1995 πήγε στους Νέους της Μπαρσελόνα όπου τον έβαλαν να αγωνίζεται ως αμυντικός χαφ…Λίγο μετά το 1997 μετακινήθηκε στην θέση του δεξιού μπακ,όπου άρχισε να διακρίνεται ιδιαιτέρως. Το 1999 ο τότε προπονητής της, Ολλανδός, Λουίς Φαν Χάαλ τον προώθησε στην πρώτη ομάδα .Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 2 Οκτωβρίου ΄99 κατά της Βαγιαδολίδ (2-0)

Η καταξίωση
Αυτό ήταν. Απο κει και πέρα άρχισε αλματώδης εξέλιξη μία διάκριση ερχόταν μετά την άλλη.Το 2002 αναδεικνύεται «καλύτερος δεξιός μπακ»από την ΟΥΕΦΑ ,ενώ τα έτη 2005,2006,και 2008 που εν τω μεταξύ είχε ξεκινήσει ν αγωνίζεται στη θέση του στόπερ, «αναδείχθηκε καλύτερος σέντερ μπακ».Και το 2006 πήρε γενικά και τον τίτλο του «καλύτερου αμυντικού των ομάδων που συμμετείχαν στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ».

Αξεπέραστος..Ο Πουγιόλ είναι ένας μεγάλος μαχητής.Αν και ως στόπερ δεν τον βοηθάει το ύψος του (1μ78) εντούτοις καταφέρνει και κερδίζει πολλές φορές τη κεφαλιά από τον αντίπαλό του κυνηγό. Η τεράστια εμπειρία του σε συνδυασμό με την κλάση του τον βοηθούν να παίρνει γρήγορες αποφάσεις και θέσεις.Ετσι προλαβαίνει και δίνει τις λύσεις τη στιγμή που πρέπει…Είναι από τους ποδοσφαιριστές που δίνουν και την…ψυχή τους για την ομάδα,εν προκειμένω για την Μπαρσελόνα. Άλλωστε κατά καιρούς είχε προτάσεις ειδικά από Ιταλικές ομάδες αλλά δεν ήθελε να φύγει από την αγαπημένη του Καταλονία…Τον Οκτώβριο του 2009 ανανέωσε το συμβόλαιό του για άλλα 3 χρόνια (το υπάρχον λήγει το καλοκαίρι του 2010) και θα συνεχίσει να φορά την φανέλλα των «μπλαουγκράνα» έως το 2013.
Ποδοσφαιριστές σα τον Πουγιόλ είναι υπεραπαραίτητοι σε κάθε ομάδα,όσο κι αν αυτή διαθέτει παίκτες της κλάσεως ενός Μέσι,ή ένος Τσάβι.Ο Πουγιόλ παίζει με την…καρδιά και την ψυχή του..Κι αυτό δεν αγοράζεται με τίποτε..

O Κάρλες Πουγιόλ σε αριθμούς

Γεννήθηκε: 13 Απριλίου 1978 στο Λα Πόμπλα ντε Σεγούρ της Καταλονίας Πλήρες όνομα: Carles Puyol i Saforcada Εθνικότητα: Ισπανός Θέση: Σέντερ μπακ (στόπερ) Ύψος: 1μ78 Ομάδες1993-95: Πόμπλα ντε Σεγούρ 1995-σήμερα: Μπαρτσελόνα ΤίτλοιΤσάμπιονς Λιγκ 2: 2006,09 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 1: 2009 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων 1: 2009 Ισπανικό Πρωτάθλημα 3: 2005,06,09 Ισπανικό Κύπελλο 1: 2009 Ισπανικό Σούπερ Καπ 3: 2005,06,09 Συμμετοχές στην εθνική Ισπανίας: 81 Γκολ με την εθνική Ισπανίας: 2 Πρώτο ματς: 15 Νοεμβρίου 2000 με Ολλανδία 1-2 στη Σεβίλλη Τελευταίο ματς: 3 Μαρτίου 2010 με Γαλλία 2-0 στο Παρίσι Συμμετοχές στην εθνική Καταλωνίας: 4 (από το 2001) Τίτλοι Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 1: 2008 Συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες 1: ασημένιο μετάλλιο το 2008 Συμμετοχές σε Μουντιάλ: 2002,06 Συμμετοχές σε Εuro: 2004,08

Ρομπέρτο Κάρλος, σουτ δυναμίτης

Του ΜΑΝΟΥ ΣΤΑΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ
Ανταποκριτή στην Ελλάδα του περιοδικού France Football

Τέτοιο αριστερό πόδι ελάχιστοι ποδοσφαιριστές διέθεταν ή διαθέτουν. Κι ο Ρομπέρτο Κάρλος είναι ένας από αυτούς. Όταν έπαιρνε φόρα νόμιζες ότι θα έφευγε..κεραυνός από το πόδι του. Το σουτ του μοιάζει με ..οβίδα.Σ ένα φιλικό παιχνίδι Βραζιλίας- Γαλλίας στο «Σταντ Ντε Φράνς» ο τότε τερματοφύλακας των «τρικολόρ» Μπαρτέζ τάχε χαμένα όταν ξαφνικά είδε μπροστά του την μπάλλα…Δεν πρόλαβε ούτε..ανάσα να πάρει.Ηταν ένα από τα ωραιότερα κτυπήματα φάουλ που είχε εκτελέσει ο μικρόσωμος βραζιλιάνος μπακ- χαφ, Ρομπέρτο Κάρλος…
Τέτοιο σουτ, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που διαθέτουν…
Ο Ρομπέρτο Κάρλος ντα Σίλβα Ρότσα (όπως είναι το πλήρες του όνομα κι έχει ρίζες Πορτογαλικές ) λοιπόν γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1973 στο Γκάρσα του Σάο Πάουλο. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο να φτάσει η εθνική του ομάδα πρώτα στον τελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου του 1998 όπου ηττήθηκε κατά κράτος 3-0 από την Γαλλία του Ζινεντίν Ζιντάν και τέσσερα χρόνια αργότερα να κατακτήσει τη κορυφή, υπερισχύοντας αυτή τη φορά της Γερμανίας, με 2-0.
Είχε ξεκινήσει την μεγάλη του καριέρα στην Ουνιάο Σάο Ζοάο που έχει έδρα την επαρχία του Σάο Πάουλο. Μετά πήγε για μία περίοδο στην Ατλέτικο Μινέιρο και ακολούθως στην Παλμέιρας όπου κι άρχισε να γίνεται γνωστός…Το καλοκαίρι του 1995 τον απέκτησε η Ιντερ.. Μάλιστα ο τότε προπονητής της, Ρόι Χόντγκσον ήθελε να τον χρησιμοποιήσει ως αριστερό εξτρέμ,αλλά αυτός προτιμούσε τη θέση του μπακ κι έτσι κι έγινε…Όμως η πίεση που δεχόταν κατά διαστήματα από τον Χόντγκσον τον έκανε να θέλει να φύγει και το καλοκαίρι του 1996 μετακινήθηκε στην Ισπανία και την Ρεάλ Μαδρίτης όπου και μεγαλούργησε…
Με την φανέλλα της θρυλικής ισπανικής ομάδας ο Ρομπέρτο Κάρλος ένας διαβολάκος που ξέφευγε με την ταχύτητά του και την κατάλληλη στιγμή πραγματοποιούσε εξαίσιες σέντρες ή κάρφωνε την μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα, αγωνίσθηκε για 11 χρόνια…Στο διάστημα αυτό κατέκτησε μαζί της 4 πρωταθλήματα Ισπανίας, 3 Τσάμπιονς Λιγκ και δύο Διηπειρωτικά,ενώ το 1997 κατετάγη δεύτερος στο ετήσιο δημοψήφισμα της ΦΙΦΑ πίσω από τον Ρονάλντο…Πήρε μέρος σε 584 παιχνίδια ενώ σημείωσε 71 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις..Το 2007 κι ενώ είχε ήδη περάσει προ πολλού τα 30του χρόνια αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στην Τουρκία και τη Φενερμπαχτσέ. Έπαιξε για τρεις σαιζόν (από το ΄07 έως το 10) σημειώνοντας 6 γκολ σε 65 εμφανίσεις..Η καριέρα του είχε αρχίσει να δύει..Και το 2010 επιστρέφει στην πατρίδα του όπου και συνεχίζει στην Κορίνθιανς δίπλα στον φίλο του,Ρονάλντο..
Ο Πελέ τον έχει συμπεριλάβει στους 125 κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών και δεν έχει άδικο…

Ο Ρομπέρτο Κάρλος σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Roberto Carlos da Silva Rocha Γεννήθηκε:10 Απριλίου 1973 στο Γκάρκα του Σάο Πάολο Εθνικότητα: Βραζιλιάνος με Ισπανικό διαβατήριο από το 2010 Θέση: Αριστερός αμυντικός Ύψος: 1μ68 Βάρος: 70 κιλά Ομάδες1990-92: Ουνιάο Σάο Πάολο 1992: Ατλέτικο Μινέϊρο 1993-95: Παλμέιρας 1995-96: Ιντερ 1996-07: Ρεάλ Μαδρίτης 2007-10: Φενερμπαχτσέ 2010: Κορίνθιανς ΤίτλοιΤσάμπιονς Λιγκ 3: 1998,2000,02 Διηπειρωτικό 2: 1998,02 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 1: 2002 Πρωτάθλημα Βραζιλίας 2: 1993,94 Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάολο 1: 1993 Πρωτάθλημα πολιτείας Σάο Πάολο 2: 1993,94 Πρωτάθλημα Ισπανίας 4: 1997,01,03,07 Ισπανικό Σούπερ Καπ 3: 1997,01,03 Τουρκικό Πρωτάθλημα 2: 2007,09 Συμμετοχές στην εθνική Βραζιλίας: 125 Πρώτο ματς: 26 Φεβρουαρίου 1992 στη Φορταλέζα με τις ΗΠΑ 3-0 Τελευταίο ματς: 1η Ιουλίου 2006 στη Φρανκφούρτη με τη Γαλλία 0-1 Γκολ με την εθνική: 11 Οι αγώνες του στην Εθνική Βραζιλίας Τίτλοι Παγκόσμιο Κύπελλο 1: 2002 Κόπα Αμέρικα 2: 1997,99 Συνομοσπονδιών 1: 1997 Συμμετοχές σε Μουντιάλ 1998 (2η): 7 αγώνες 2002 (1η): 6 αγώνες, ένα γκολ 2006 (5η): 4 αγώνες Συμμετοχές σε Κυπ.Συνομοσποδιών 1997 (1η): 4 αγώνες Συμμετοχές σε Κόπα Αμέρικα 1993: 4 αγώνες, ένα γκολ 1995: 6 αγώνες, 5 γκολ 1997: 5 αγώνες 1999: 6 αγώνες Συμμετοχές σε Ολυμπιακό Τουρνουά 1996 (3η): 6 αγώνες, ένα γκολ

Ρούντι Κρολ, ο "Ολλανδός Μπεκενμπάουερ"

Γράφει ο
Μάνος Σταραμόπουλος
ανταποκριτής του France Football στην Ελλάδα

Στην διάρκεια της μεγάλης του καριέρας είναι γεγονός ότι είχε αρκετούς τραυματισμούς..Τον κράτησαν έτσι για αρκετό χρονικό διάστημα εκτός δράσης.
Χάνοντας μεταξύ άλλων και τον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 στο Λονδίνο κατά του Παναθηναικού (2-0). Ο λόγος για τον σπουδαίο Ολλανδό αριστερό μπακ και μετέπειτα λίμπερο, Ρούντι Κρόλ.Έναν από τους κορυφαίους αμυντικούς όλων των εποχών-κατά την ταπεινή μου γνώμη- ο οποίος τώρα είναι προπονητής της εθνικής ομάδας της Ινδονησίας..
Ο Κρόλ ξεκίνησε την σταδιοδρομία του στον Άγιαξ κάτω από την καθοδήγηση του μεγάλου Ρίνους Μίχελς.Αρχικά στην θέση του αριστερού μπακ έπαιζε ο Τίο Φαν Ντούιβενμποντε και ο μικρός Ρουντ ανέμενε στον πάγκο. Το καλοκαίρια του 1969 όμως που μετακινήθηκε ο Τίο Φαν Ντούιβενμποντε στη Φέγενορντ ο Κρόλ άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά και γρήγορα καθιερώθηκε στην πρώτη ομάδα.

Με τη φανέλλα της εθνικής Ολλανδίας

Λίγο μετά έπαθε κάταγμα στο πόδι και όπως προαναφέραμε δεν μπόρεσε να ενισχύσει την ομάδα του στον τελικό του «Γουέμπλει».Στη θέση του τότε έπαιξε ο Μπλάκενμπουργκ…Το 1972 όμως και το 1973 έδωσε κανονικά το παρόν του στους τελικούς κατά της Ιντερ (2-0) και της Γιουβέντους (1-0) και μάλιστα είχε και πολύ καλή απόδοση…
Τον Οκτώβριο του 1974 που εγκατέλειψε την ενεργό δράση ο αέρινος αριστερός ακραίος κυνηγός, Πιτ Κάιζερ ο Κρολ πήρε το περιβραχιόνιο του αρχηγού και τίμησε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο έως το 1980…
Ειδικά όταν μετατοπίσθηκε στη θέση του λίμπερο ήταν εκπληκτικός (!).Ηξερε πότε ακριβώς θα κάνει την κίνηση είτε να ανακόψει τον αντίπαλο,είτε να του αποσπάσει την μπάλα δίχως να του κάνει φάουλ. Μεγάλης κλάσεως ποδοσφαιριστής που το 1981 πήρε κι αυτός το δρόμο προς τη…ξενητειά.Τον απέκτησε η Νάπολι (ενδιάμεσα για έναν χρόνο έπαιξε στο Βακούβερ Γουάιτκαπς) όπου γνώρισε την αποθέωση.
Δύσκολα επιθετικός, μπορούσε να τον ξεπεράσει!!! Προωθείτο σχεδόν συνέχεια για να βοηθήσει κέντρο και επίθεση,όπως μερικά χρόνια πριν ο Γερμανός, Φράντς Μπεκενμπάουερ με τον οποίο φορούσε το ίδιο ακριβώς νούμερο στη φανέλλα το «5».
Αν και αμυντικός διέθετε εξαιρετική τεχνική και δεν έδινε τη μπάλα όπου κι όπου.Γνώριζε που ήταν ο κάθε συμπαίκτης του και του μεταβίβαζε την μπάλα.

Το γκολ κατά της Αργεντινής από 25μ (!)
Αλήθεια ποιος μπορεί να ξεχάσει το απίστευτο γκολ που σημείωσε κατά της Αργεντινής μ ένα εκπληκτικό σουτ από 25μ,που άφησε άναυδο τον αντίπαλο πορτιέρο..

Ο Ρούντι Κρολ σε αριθμούς

Πλήρες όνομα: Rudi Jozef Krol Εθνικότητα: Ολλανδός Θέση: Λίμπερο Γεννήθηκε: 24 Μαρτίου 1949 στο Αμστερνταμ Ύψος: 1μ84 Ομάδες 1968-80: Αγιαξ 1980: Βανκούβερ 1980-84: Νάπολι 1984-86: Κάννες Τίτλοι Κύπελλο Πρωταθλητριών 3: 1971,72,73 Διηπειρωτικό 1: 1972 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ 1: 1973 Πρωτάθλημα Ολλανδίας 6: 1970,72,73.,77,79,80 Κύπελλο Ολλανδίας 4: 1970,71,72,79 Συμμετοχές στην εθνική Ολλανδίας: 83 Πρώτο ματς: 5 Νοεμβρίου 1969 στο Αμστερνταμ με Αγγλία 0-1 Τελευταίο ματς: 16 Φεβρουαρίου 1983 στη Σεβίλη με Ισπανία 0-1 Συμμετοχή σε Μουντιάλ 1974 (2η): 7 αγώνες 1978 (2η): 7 αγώνες Συμμετοχή σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα 1980: 3 αγώνες Οι αγώνες του στην Εθνική Ολλανδίας Γκολ με την Εθνική: 4 Καριέρα προπονητή 1989-90: Μέχελεν 1990-91: Σερβέτ 1994-99: Ζάμαλεκ (Αίγυπτος) 1996: Αίγυπτος 2006-07: Αζαζό (Γαλλία) 2008-10: Ορλάντο Πίρατες (Ν.Αφρική) 2010: Ινδονησία

Στην εθνική Ολλανδίας έπαιξε για πρώτη φορά το 1969 κατά της Αγγλίας .Συνολικά φόρεσε την «πορτοκαλί φανέλλα» 83 φορές. Στο Μουντιάλ του 1974 ως αριστερός μπακ έδωσε μία εκπληκτική μπαλιά στον Γιόχαν Κρόιφ που μετέτρεψε σε γκολ ο τελευταίος,αλλά βέβαια στον τελικό ηττήθηκε η ομάδα του με 2-1 από την αντίστοιχη της –τότε- Δυτικής Γερμανίας..Το 1978 στα τελικά της Αργεντινής ήταν ο αρχηγός των «οράνιε»έφθασαν μέχρι τον τελικό,αλλά ξανά ηττήθηκαν με 3-1 από την ομάδα του Κέμπες, του Αρντίλες,του Γκαγιέγο και του Παστορέλα. Την επόμενη σαιζόν ο Κρολ κατέλαβε την Τρίτη θέση στη ψηφοφορία του «Φράνς Φουτμπόλ» για την «Χρυσή Μπάλα» πίσω από τον Αγγλο, Κέβιν Κίγκαν (1ος) και τον Γερμανό, Κάρλ- Χάιντς Ρουμενίγκε (2ος).
Στο Ευρωπαικό του 1980 που έγινε στην Ιταλία, η Ολλανδία και ο Κρολ απογοήτευσαν καθώς αποκλείσθηκαν στον πρώτο γύρο (ήταν στον ίδιο όμιλο με την Ελλάδα, όπου τη νίκησαν 1-0 με ανύπαρκτο πέναλτι) …
Τελευταία του ομάδα ήταν στην Γαλλία αυτή των Καννών ,ενώ στη συνέχεια έγινε προπονητής δίχως να κάνει το ανάλογο όνομα με του ποδοσφαιριστή…

Τζιανκάρλο Αντονιόνι, το 10άρι μιας άλλης εποχής

Ο Μάνος Σταραμόπουλος γράφει για τον Τζιανκάρλο Αντονιόνι

Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές είχαν και έχουν την φινέτσα,του Ιταλού,Τζιανκάρλο Αντονιόνι. Ο ξανθομάλλης Τζιανκάρλο αποτελεί ένα από τα ινδάλματά μου και πάντα φρόντιζα να μην χάνω παιχνίδι του, στο μέτρο του δυνατού φυσικά. Στις 6 Δεκεμβρίου του 1980 λοιπόν η εθνική Ελλάδος έδινε παιχνίδι για τα προκριματικά του Παγκοσμίου κυπέλλου του 1982, κατά της αντίστοιχης της Ιταλίας. Το παιχνίδι ήταν προγραμματισμένο να γίνει στη «Λεωφόρο Αλεξάνδρας».Κόσμος χιλιάδες .Όλοι ήθελαν να ενισχύσουν την «γαλάζια ομάδα»που είχε δώσει το παρόν στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1980 (για πρώτη φορά στην ιστορία της!!) και τώρα ξεκινούσε μία νέα μεγαλύτερη προσπάθεια για να δώσει το παρόν της στο κορυφαίο ποδοσφαιρικό γεγονός. Η Ιταλία πάντα διέθετε και διαθέτει, μερικά από τα σημαντικότερα αστέρια του διεθνούς ποδοσφαίρου.Κι εκείνη την εποχή το πρώτο όνομα ήταν ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι,ο «μπαλαντέρ»της Φιορεντίνα. Ένας πραγματικός καλλιτέχνης της μπάλλας.Και το λέω αυτό γιατί ελάχιστοι ποδοσφαιριστές ακουμπούν ή χαιδεύουν καλύτερα, την μπάλα με το δεξί εξωτερικό του ποδιού τους. Όπως ο Πελέ, ο Γκαρίντσα, ο Ρομάριο ,ο Μπεκενμπάουερ, κ.α. Ανάμεσά τους και ο Αντονιόνι. Ενα γνήσιο 10άρι!!.Ενας ποδοσφαιριστής που κυριαρχούσε στο χώρο του κέντρου. Θυμάμαι μόλις στο 10’ έκανε μία ωραία κούρσα κι αφού απέφυγε δύο αντιπάλους του, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα της Ελλάδος, δίνοντας το προβάδισμα στην «σκουάντρα ατζούρα».Το γκολ αυτό πάγωσε τους παίκτες της εθνικής μας ομάδας, που έκαναν μία συγκινητική προσπάθεια στη συνέχεια αλλά δίχως αποτέλεσμα. Στο 80’ ο Γκαετάνο Σιρέα ο μεγάλης κλάσεως αυτός λίμπερο, πέτυχε δεύτερο γκολ για την εθνική Ιταλίας, κι εκεί έληξε ουσιαστικά και το παιχνίδι.. Ο Αντονιόνι που ξεκίνησε την καριέρα του στην Αστι ομάδα της Δ’ κατηγορίας, μετακινήθηκε το 1972 στην Φιορεντίνα, η οποία πλήρωσε το ποσό των 435.εκ.λιρέτες (!!!)τρομερό ποσό για την εποχή!!!Κι αμέσως έγινε το ίνδαλμα όχι μόνο των «βιόλα»αλλά πολλών εκατομμυρίων φιλάθλων ανά την Υφήλιο…Αρχικά φορούσε το Νο 7,αλλά πολύ σύντομα πήρε το 10,κι έγραψε την δική του ξεχωριστή ιστορία… Ποδοσφαιριστής που χαιρόσουν να έβλεπες. Κάθε του κίνηση θύμιζε «χορευτή μπαλέτου».Το όχι στον Ανιέλι! Ποιος μπορεί να ξεχάσει τι έγινε το καλοκαίρι του 1978!! Τότε που ο αείμνηστος ιδιοκτήτης της ΦΙΑΤ και φυσικά της Γιουβέντους, ο Τζιάνι Ανιέλι έδινε «γη και ύδωρ»προκειμένου να τον εντάξει στην ομάδα του. Ο Ανιέλι είχε προτείνει στην διοίκηση της Φιορεντίνα να επιλέξει 4 ποδοσφαιριστές μεσαίου βεληνεκούς ,ή να της δώσει 2 δις λιρέτες ,αντίστοιχο των σημερινών 25 εκ.ευρώ (!!) ποσό εξωφρενικό για την εποχή φυσικά, με αντάλλαγμα να πάρει τον Αντονιόνι,που τότε ήταν μόλις 24 ετών…Κι όλη η φίλαθλος Ιταλία τρελαινόταν και μόνο στο άκουσμα του ονόματός του… Έλα όμως που πριν απαντήσει η διοίκηση , βγήκε και μίλησε ο ίδιος ο Αντονιόνι : «Όχι, μένω στη Φιορεντίνα ” ήταν η ξερή απάντησή του για την οποία έχει πει κατά καιρούς ότι δεν μετάνιωσε ποτέ. Μία απάντηση την οποία πήρε “πιο εύκολα απ’ όσο φαίνεται απ’ έξω . Συζήτησε με την γυναίκα του και την επόμενη είπε το δικό του ΟΧΙ στον Ανιέλι…Βέβαια κάποια χρόνια αργότερα δεν έγινε το ίδιο με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο,αλλά αυτό δεν έχει πλέον καμία σημασία… Ο Αντονιόνι έπαιξε 15 σαιζόν (1972-1987) στην Φιορεντίνα, σημειώνοντας 61 τέρματα σε 341 παιχνίδια. Εκλεισε την σταδιοδρομία του στην Ελβετική, Λωζάννη (1987-88) ,ενώ φόρεσε την φανέλλα της εθνικής Ιταλίας 73 φορές (7 γκολ). Ωστόσο δεν μπόρεσε να γευθεί την επιτυχία ενός σκουντέτο,αλλά από την άλλη κατέκτησε το μεγαλύτερο τρόπαιο σε εθνικό επίπεδο: Το Μουντιάλ του 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας, αν και δε μπόρεσε να το χαρεί όπως θα ήθελε. Στον ημιτελικό κατά της Πολωνίας του έκανε τη ζωή αβίωτη με τα σκληρά μαρκαρίσματα ο Ζμούντα με συνέπεια να μην μπορέσει να αγωνισθεί στον τελικό κατά της –τότε- Δυτικής Γερμανίας (3-1). Βέβαια η μεγάλη του εμφάνιση ήταν στα προημιτελικά εναντίον της Βραζιλίας όπου η «σκουάντρα ατζούρα»επικράτησε με 3-2 των Ζίκο, Σώκρατες, Ζούνιορ κ.ά. Μεγάλος πρωταγωνιστής στο παιχνίδι αυτό και ο τρομερός, Πάολο Ρόσι που σημείωσε και τα τρία γκολ… Ο Αντονιόνι που γεννήθηκε την Πρωταπριλιά του 1954 όταν κρέμασε την φανέλα του, δεν έφυγε από το ποδόσφαιρο. Δούλεψε κατά καιρούς ως τεχνικός διευθυντής της Φιορεντίνα (και επί ημερών Αλμπέρτο Μαλεζάνι), ενώ υπήρξε και μάνατζερ της εθνικής νέων της Ιταλίας